بهترین مربی های تاریخ جام جهانی

در طول بیش از نود سال از تاریخ برگزاری جام جهانی فیفا، تنها بیست مربی توانسته‌اند تیم ملی کشورشان را به مقام قهرمانی این رقابت‌ها برسانند. در این نوشته با وب سایت مجله خبری لیگ برتر ایران همراه ما بمانید.

بهترین مربی های تاریخ فوتبال

در طول بیش از نود سال از برگزاری جام جهانی فیفا، تنها بیست و یک مربی توانسته‌اند تیم ملی کشورشان را به مقام قهرمانی این رقابت‌ها برسانند.

در این میان، ویتوریو پوزو از ایتالیا تنها مربی‌ای است که دو بار این عنوان را کسب کرده است؛ در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸.

همچنین چهره‌های برجسته‌ای چون ماریو زاگالو، فرانتس بکن‌باوئر و دیدیه دشان موفق شده‌اند افتخاری منحصر‌به‌فرد را رقم بزنند: فتح جام جهانی هم در قامت بازیکن و هم در نقش سرمربی.

بهترین مربی های فوتبال 

اما چه کسانی دیگری شایسته حضور در فهرست برترین مربیان تاریخ جام جهانی هستند؟ وب‌سایت PanamericanWorld نگاهی موشکافانه دارد به ذهن‌های برجسته‌ای که با رهبری، استراتژی و دیدگاه‌های منحصربه‌فرد خود، تیم‌هایشان را به اوج فوتبال جهان رسانده‌اند.

مربی های تیم ملی برزیل

کارلوس آنتونیو پارریرا

برزیل (قهرمان جام جهانی در سال ۱۹۹۴)

کارلوس آنتونیو پارریرا، یکی از باتجربه‌ترین مربیان تاریخ فوتبال، نه‌تنها به‌خاطر سبک آرام و منظم خود شناخته می‌شود، بلکه رکورد چشمگیر حضور در شش دوره جام جهانی را نیز در کارنامه دارد.

او همراه با بورا میلوتینویچ، رکورد هدایت پنج تیم ملی مختلف در این رقابت‌ها را به اشتراک گذاشته است. با این حال، برخلاف همتای صرب خود، تنها با یک تیم—برزیل—توانست به افتخار بزرگ قهرمانی دست یابد و طعم شیرین فتح جام جهانی را در سال ۱۹۹۴ بچشد.

مربی های تیم برزیل

مسیر حرفه‌ای کارلوس آنتونیو پارریرا در جام جهانی از سال ۱۹۸۲ آغاز شد، زمانی که هدایت تیم ملی کویت را بر عهده گرفت. هرچند این تیم نتوانست از مرحله گروهی عبور کند، اما کسب یک تساوی تاریخی برابر چکسلواکی برای کشوری که نخستین حضورش را تجربه می‌کرد، دستاوردی قابل‌توجه بود.

هشت سال بعد، در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، پارریرا هدایت تیم ملی امارات متحده عربی را بر عهده داشت. با وجود سه شکست پیاپی، این تجربه به او شناخت عمیق‌تری از فوتبال آسیا و فضای رقابت‌های بین‌المللی بخشید.

اوج دوران مربیگری او بی‌تردید در سال ۱۹۹۴ رقم خورد؛ زمانی که پس از بازگشت به وطن، هدایت تیم ملی برزیل را بر عهده گرفت و این تیم را به چهارمین قهرمانی جهان رساند.

در آن تورنمنت که در ایالات متحده برگزار شد، برزیل با تکیه بر دفاع منسجم، زوج هجومی خطرناک روماریو و ببتو، و نظم تاکتیکی مثال‌زدنی، مسیر موفقیت را طی کرد و در نهایت جام را بالای سر برد.

بهترین مربی های تیم برزیل

دیدار فینال جام جهانی ۱۹۹۴ میان برزیل و ایتالیا پس از ۱۲۰ دقیقه بدون گل به ضربات پنالتی کشیده شد؛ جایی که درخشش کلودیو تافارل و گل تعیین‌کننده برزیل، جام را روانه ریو دو ژانیرو کرد.

در ادامه، کارلوس آنتونیو پارریرا در جام جهانی ۱۹۹۸ بار دیگر به خاورمیانه بازگشت و هدایت تیم ملی عربستان سعودی را بر عهده گرفت. حاصل کار، یک تساوی و دو شکست بود که نتوانست انتظارات را برآورده کند.

در سال ۲۰۰۶، پارریرا بار دیگر هدایت تیم ملی برزیل را در دست گرفت؛ تیمی پرستاره با حضور چهره‌هایی چون رونالدو، رونالدینیو و کاکا. با وجود امیدهای فراوان، برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست مقابل فرانسه و درخشش زین‌الدین زیدان از رقابت‌ها کنار رفت.

مربی های تیم برزیل

آخرین حضور پارریرا در جام جهانی به سال ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی بازمی‌گردد. او تلاش کرد با ترکیبی از بازیکنان جوان و باتجربه، میزبان را به مرحله حذفی برساند.

با وجود پیروزی ارزشمند برابر فرانسه، آفریقای جنوبی به دلیل تفاضل گل کمتر از صعود بازماند، اما به‌عنوان نخستین میزبان تاریخ که موفق شد یک قهرمان سابق را شکست دهد، در یادها باقی ماند.

کارنامه پارریرا گواهی است بر توانایی او در تطبیق با فرهنگ‌ها و سبک‌های فوتبالی گوناگون؛ مربی‌ای با ذهنی استراتژیک که نامش برای همیشه با قهرمانی طلایی سال ۱۹۹۴ پیوند خورده است.

بهترین تیم فوتبال ایتالیا

ویتوریو پوزو

ایتالیا (قهرمان جام جهانی در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸)

در سال ۱۹۳۴، ایتالیا میزبان جام جهانی بود؛ دوره‌ای که رژیم فاشیستی بنیتو موسولینی در اوج قدرت قرار داشت و فضای سیاسی کشور به‌شدت تحت تأثیر اهداف تبلیغاتی او شکل گرفته بود. فوتبال، به‌عنوان محبوب‌ترین ورزش در ایتالیا، به ابزاری کلیدی برای نمایش اقتدار ملی بدل شد.

همه می‌دانستند که تیم میزبان باید به هر قیمتی قهرمان شود، چرا که شکست می‌توانست پیامدهای جدی و خطرناکی برای بازیکنان و اعضای کادر فنی به همراه داشته باشد.

موسولینی جام جهانی را فرصتی برای نمایش ایدئولوژی خود می‌دانست و گفته می‌شود که فشارهای پشت‌پرده‌ای برای تضمین موفقیت تیم اعمال شده بود.

قهرمانی ایتالیا در جام جهانی

در دیدار فینال جام جهانی ۱۹۳۴ برابر چکسلواکی، ایتالیا در دقیقه ۷۶ با یک گل عقب افتاد، اما جوزپه اورسی با ضربه‌ای دیدنی بازی را به تساوی کشاند.

مسابقه به وقت‌های اضافه کشیده شد و در دقیقه ۹۵، آنجلو اسکیاویو با گل سرنوشت‌ساز خود پیروزی را برای آتزوری رقم زد تا جام در خاک ایتالیا باقی بماند. چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۳۸ فرانسه، ویتوریو پوزو همچنان هدایت تیم ملی ایتالیا را بر عهده داشت.

این بار مسیر قهرمانی برای آتزوری هموارتر بود؛ تیم با اقتدار از سد رقبا گذشت، در نیمه‌نهایی بر برزیل غلبه کرد و در فینال با نتیجه ۴-۲ مجارستان را شکست داد. در این دیدار، سیلویو پیولا با دو گل نقش کلیدی در دومین قهرمانی پیاپی ایفا کرد.

قهرمانی جام جهانی ایتالیا 

قهرمانی‌های پیاپی در جام جهانی، نام پوزو را در تاریخ فوتبال جاودانه ساخت؛ او همچنان تنها مربی‌ای است که دو بار متوالی این عنوان را کسب کرده است.

علاوه بر این، پوزو در المپیک ۱۹۳۶ برلین نیز با تیم ملی ایتالیا به مدال طلا دست یافت و به عنوان معمار یکی از درخشان‌ترین دوره‌های فوتبال این کشور شناخته می‌شود دورانی که فوتبال نه‌تنها بر اروپا و جهان سلطه داشت، بلکه به ابزاری سیاسی برای نمایش قدرت رژیم وقت تبدیل شده بود. 

جدیدترین اخبار ورشی : اخبار فوتبال ایران و جهان

مربی تیم ملی برزیل

ماریو زاگالو

برزیل (قهرمان جام جهانی به‌عنوان بازیکن در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ و به‌عنوان مربی در سال ۱۹۷۰)

«گرگ» زاگالو، یکی از اسطوره‌های بی‌بدیل فوتبال برزیل، نخستین فردی بود که توانست هم به‌عنوان بازیکن و هم در مقام مربی، جام جهانی را فتح کند دستاوردی تاریخی که نام او را برای همیشه در حافظه فوتبال جهان ثبت کرد.

زاگالو در قامت بازیکن، همراه با تیم «کانارینه» در جام‌های جهانی ۱۹۵۸ در سوئد و ۱۹۶۲ در شیلی، در کنار ستاره‌هایی چون پله و گارینشا، جام ژول ریمه را بالای سر برد و به نمادی از دوران طلایی فوتبال برزیل بدل شد.

او در سال ۱۹۷۰ نیز هدایت تیم ملی را بر عهده داشت و با پیروزی ۴-۱ برابر ایتالیا، سومین قهرمانی برزیل را رقم زد.

بهترین مربی تیم ملی برزیل

زاگالو، به‌عنوان یک وینگر چپ خلاق و پرتلاش، نقش کلیدی در دو قهرمانی نخست برزیل در جام‌های جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ ایفا کرد. او با توانایی‌های تاکتیکی‌اش، هم در حمله و هم در دفاع مؤثر ظاهر شد و به یکی از مهره‌های حیاتی تیم «کانارینه» بدل شد.

پس از پایان دوران بازیگری، سرنوشت بار دیگر او را به بزرگ‌ترین صحنه فوتبال جهان بازگرداند. در سال ۱۹۷۰، پس از کناره‌گیری ژوآو سالدانیا، زاگالو هدایت تیم ملی برزیل را بر عهده گرفت. تیمی که بعدها به عنوان «کامل‌ترین تیم تاریخ» شناخته شد، در جام جهانی مکزیک نمایشی خیره‌کننده ارائه داد:

شش پیروزی از شش بازی، ۱۹ گل زده و فوتبالی سرشار از خلاقیت، هماهنگی و زیبایی. ستارگانی چون پله، جارزینیو، توستائو و کارلوس آلبرتو در اوج بودند و زاگالو با مدیریت آرام و تاکتیک‌های هوشمندانه‌اش، این تیم را به سومین قهرمانی برزیل رساند. 

بهترین مربی تاریخ تیم ملی برزیل

در جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی، زاگالو همچنان هدایت تیم ملی را بر عهده داشت. با وجود عملکرد قابل‌قبول، برزیل نتوانست به سکو برسد و در جایگاه چهارم ایستاد. این تجربه، دانش مربیگری او را در سطح جهانی بیش از پیش غنی کرد.

دو دهه بعد، زاگالو به تیم ملی بازگشت؛ این بار در نقش دستیار کارلوس آلبرتو پارریرا در جام جهانی ۱۹۹۴ ایالات متحده. برزیل بار دیگر قهرمان شد و زاگالو طعم شیرین موفقیت را برای چهارمین بار چشید. در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، او بار دیگر به‌عنوان سرمربی روی نیمکت نشست و تیمش را تا فینال رساند.

هرچند برزیل در دیدار پایانی با نتیجه ۳-۰ مغلوب فرانسه میزبان شد، اما حضور در این مرحله بار دیگر جایگاه زاگالو را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های تاریخ جام جهانی تثبیت کرد.

کارنامه زاگالو ترکیبی است از نبوغ فوتبالی، تجربه‌ای بی‌نظیر و توانایی هدایت نسل‌های مختلف بازیکنان؛ مردی که در نقش بازیکن، مربی و دستیار، همواره در قلب بزرگ‌ترین لحظات فوتبال جهان حضور داشت.

مربی تیم ملی آلمان

فرانز بکنباور

آلمان (قهرمان جام جهانی به‌عنوان بازیکن در سال ۱۹۷۴ و مدیر فنی در سال ۱۹۹۰)

فرانز بکنباور، که به «کایزر» شهرت دارد، از معدود شخصیت‌های برجسته‌ای است که توانسته هم در نقش بازیکن و هم در مقام مربی، جام جهانی را فتح کند.

در جام جهانی ۱۹۷۴، که به میزبانی آلمان غربی برگزار شد، بکنباور به‌عنوان رهبر بی‌چون‌وچرای تیم، نقشی حیاتی در مسیر قهرمانی ایفا کرد. او نه‌تنها ستون مستحکم خط دفاعی بود، بلکه با قدرت بازی‌سازی و پیشروی‌های هوشمندانه‌اش، حملات تیم را هدایت و سازمان‌دهی می‌کرد.  

بهترین مربی تیم ملی آلمان

نقطه اوج جام جهانی ۱۹۷۴، دیدار فینال میان آلمان غربی و هلند بود؛ تیمی که با سبک انقلابی «توتال فوتبال» و رهبری یوهان کرویف، تحسین جهانیان را برانگیخته بود.

هلند در همان دقایق ابتدایی با گل پنالتی پیش افتاد، اما آلمان غربی با روحیه‌ای جنگنده و عملکردی منسجم، موفق شد با گل‌های پل برایتنر و گرد مولر، نتیجه را ۲-۱ به سود خود رقم بزند و دومین قهرمانی‌اش را در خانه جشن بگیرد.

فرانتس بکنباور، کاپیتان آن تیم پرافتخار، پس از پایان دوران بازیگری، وارد عرصه مربیگری شد و بار دیگر در نقش رهبر، تیم ملی آلمان را به اوج رساند.

در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، او هدایت «مانشافت» را بر عهده داشت و با وجود رقابت‌های دشوار، تیمش را تا فینال پیش برد. در آن دیدار، آلمان غربی با وجود بازگشت از شکست ۲-۰، در نهایت ۳-۲ مغلوب آرژانتین شد و عنوان نایب‌قهرمانی را کسب کرد.

بهترین مربی های تیم ملی آلمان

در آن دیدار پرتنش، آلمان برابر آرژانتینِ دیه‌گو مارادونا قرار گرفت. با وجود بازگشت چشمگیر از نتیجه ۲-۰ به ۲-۲، گل دیرهنگام خورخه بورچاگا پیروزی را برای آرژانتین رقم زد. چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، بکنباور بار دیگر تیم ملی آلمان را تا فینال رساند—این بار نیز برابر آرژانتین.

بکنباور تیم ملی آلمان

در یک مسابقه فشرده و تاکتیکی، پنالتی آندریاس بره‌مه در دقایق پایانی، پیروزی ۱-۰ را برای آلمان به ارمغان آورد و بکنباور را به دومین فرد تاریخ تبدیل کرد که هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی، جام جهانی را فتح کرده است.

میراث بکنباور فراتر از افتخاراتش است؛ او با تعریف دوباره نقش لیبرو، انقلابی در فوتبال ایجاد کرد—مدافعی که نه‌تنها سد دفاعی بود، بلکه با هوش و تکنیک بالا، بازی را از عقب زمین می‌ساخت و پیوندی بی‌سابقه میان دفاع و حمله برقرار می‌کرد.

برای آلمان، او نماد رهبری، نظم و اعتمادبه‌نفس بود؛ چهره‌ای که تا همیشه با لقب «کایزر» در تاریخ فوتبال جهان جاودانه خواهد ماند.

کارلوس بیلاردو تیم آرژانتین

کارلوس سالوادور بیلاردو

آرژانتین (قهرمان جام جهانی در سال ۱۹۸۶)

کارلوس سالوادور بیلاردو، پزشک سابق و مربی کاریزماتیک آرژانتینی، نام خود را با یکی از خاطره‌انگیزترین قهرمانی‌های تاریخ جام جهانی گره زد. در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، او تیم ملی آرژانتین را با هدایت الهام‌بخش کاپیتان افسانه‌ای‌اش، دیگو آرماندو مارادونا، به اوج افتخار رساند.

آن تورنمنت نه‌تنها به‌خاطر فتح جام، بلکه به‌واسطه لحظات فراموش‌نشدنی‌اش در ذهن هواداران فوتبال حک شده است. به‌ویژه دیدار تاریخی برابر انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی، جایی که مارادونا دو گل جاودانه به ثمر رساند:

«دست خدا» و «گل قرن» حرکتی خیره‌کننده که با دریبل‌زنی پنج بازیکن انگلیسی و عبور از دروازه‌بان رقم خورد.

بیلاردو با بهره‌گیری از سیستم ۳-۵-۲ و تاکتیک‌های دقیق، تیمی ساخت که نه‌تنها قهرمان شد، بلکه زیبایی و خلاقیت را به نمایش گذاشت.آرژانتین در فینال با نتیجه ۳-۲ آلمان غربی را شکست داد و دومین جام جهانی خود را بالای سر برد. 

کارلوس بیلاردو و مارادونا

بیلاردو، که به تاکتیک‌های منظم و سبک بازی واقع‌گرایانه‌اش شناخته می‌شد، تیمی را شکل داد که با تلفیق استحکام دفاعی و نبوغ بی‌نظیر مارادونا، در مسیر قهرمانی هیچ رقیبی را دست‌کم نگرفت.

آرژانتین در فینال آن سال با نتیجه ۳-۲ آلمان غربی را شکست داد و بیلاردو در قامت قهرمانی ملی، در دل میلیون‌ها آرژانتینی جای گرفت. اما حضور او در جام جهانی به همین‌جا ختم نشد.

چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، بیلاردو بار دیگر هدایت آلبی‌سلسته را بر عهده گرفت. این بار شرایط بسیار دشوارتر بود؛ تیم با مصدومیت‌ها و کمبود مهره‌های کلیدی مواجه بود و مسیر رسیدن به فینال، پر از چالش‌های طاقت‌فرسا.

کارلوس بیلاردو تیم ملی آرژانتین

کارلوس سالوادور بیلاردو، پزشک سابق و مربی برجسته آرژانتینی، در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا بار دیگر تیم ملی کشورش را تا فینال هدایت کرد. با وجود شروعی دشوار و شکست برابر کامرون در بازی نخست، آرژانتین با عبور از سد تیم‌های قدرتمندی چون برزیل، یوگسلاوی و ایتالیا میزبان، به دیدار پایانی رسید.

در فینال، آلمان متحد با گل دیرهنگام آندریاس بره‌مه از روی نقطه پنالتی، انتقام شکست چهار سال قبل را گرفت و با نتیجه ۱-۰ پیروز شد. این شکست، مانع از تکرار قهرمانی برای بیلاردو شد، اما چیزی از ارزش‌های او نکاست.

بیلاردو پس از آن تورنمنت دیگر به جام جهانی بازنگشت، اما میراثش در فوتبال آرژانتین پابرجا ماند. او مربی‌ای بود با ذهنی تحلیلی، اراده‌ای سرسخت و نگاهی نو به تاکتیک‌های مدرن؛ کسی که با سیستم ۳-۵-۲، تیمی ساخت که در اوج فشارهای جهانی، تاریخ‌ساز شد. 

سزار لوئیس منوتی

سزار لوئیس منوتی

آرژانتین (قهرمان جام جهانی در سال ۱۹۷۸)

«فلاکو» منوتی، یکی از برجسته‌ترین مربیان تاریخ فوتبال آرژانتین، در دو دوره متوالی جام جهانی هدایت تیم ملی کشورش را بر عهده داشت.

در جام جهانی ۱۹۷۸ که به میزبانی آرژانتین برگزار شد، منوتی موفق شد تیم سفید و آبی آسمانی را به قله فوتبال جهان برساند.

در فینالی پرتنش برابر هلند، آرژانتین در وقت‌های اضافه با نتیجه ۳-۱ به پیروزی رسید؛ دیداری که دو گل سرنوشت‌ساز ماریو آلبرتو کمپس، جشن قهرمانی را برای میلیون‌ها آرژانتینی رقم زد.

لوئیس سزار منوتی

این دستاورد بزرگ، نام منوتی را به‌عنوان مربی‌ای که سبک بازی تهاجمی و جذابی را به تیم ملی آرژانتین آورد، در تاریخ فوتبال ماندگار کرد. پس از آن، او در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا نیز هدایت تیم را بر عهده داشت؛ حضوری که با ظهور ستاره‌ای چون دیگو مارادونا، امیدهای زیادی را در دل هواداران زنده کرده بود.

با این حال، آرژانتین در آن دوره نتوانست موفقیت‌های گذشته را تکرار کند و در مرحله دوم رقابت‌ها حذف شد نتیجه‌ای که برای منوتی ناامیدکننده بود.

در مجموع، «فلاکو» منوتی در ۱۲ دیدار جام جهانی هدایت آلبی‌سلسته را بر عهده داشت و حاصل کار او ۷ پیروزی، یک تساوی و ۴ شکست بود؛ آماری که نشان‌دهنده تلاش‌های جدی و تأثیرگذار او در هدایت تیم ملی است، هرچند قهرمانی سال ۱۹۷۸ همچنان نقطه اوج دوران مربیگری‌اش باقی مانده است.

منوتی علاوه بر دستاوردهای فنی، به‌عنوان مربی‌ای شناخته می‌شود که فلسفه‌ای خاص و روشن در فوتبال داشت؛ نگرشی که تأثیر عمیقی بر نسل‌های بعدی مربیان و بازیکنان آرژانتینی گذاشت و فوتبال این کشور را برای همیشه تحت‌تأثیر قرار داد.

یوآخیم لو تیم ملی آلمان

یوآخیم لو

آلمان (قهرمان جام جهانی در سال ۲۰۱۴)

یوآخیم لو، مربی‌ای که فوتبال آلمان را پس از دوران بازسازی به شکوه گذشته بازگرداند، به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های مربیگری در تاریخ این کشور شناخته می‌شود.

او از سال ۲۰۰۶ هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت و موفق شد تیمی جوان، منسجم و پرانرژی بسازد که توان رقابت با برترین‌های جهان را داشت. در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، تیم تحت هدایت لو عملکردی چشمگیر داشت و تا مرحله نیمه‌نهایی پیش رفت.

در آن دیدار حساس، آلمان با نتیجه ۱-۰ مغلوب اسپانیا شد؛ تیمی که در نهایت قهرمان آن دوره شد. با این‌که آلمان در دیدار رده‌بندی موفق شد اروگوئه را شکست دهد و مدال برنز را کسب کند، این تورنمنت نقطه آغاز شکل‌گیری نسل طلایی فوتبال آلمان بود.

یوآخیم لو آلمان

چهار سال بعد، در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، تیم یوآخیم لو به اوج آمادگی و قدرت رسید. با ترکیبی متوازن از بازیکنان جوان و باتجربه، آلمان در طول رقابت‌ها با نمایش‌هایی منسجم و تاکتیکی، تیم‌های قدرتمندی چون پرتغال، آمریکا، فرانسه و برزیل میزبان را پشت سر گذاشت.

دیدار فینال برابر آرژانتین، مسابقه‌ای حساس و نفس‌گیر بود که در وقت‌های اضافه با گل ماریو گوتسه به پایان رسید و جام قهرمانی را برای چهارمین بار به آلمان رساند.

یوآخیم لو جام جهانی

این دستاورد، یوآخیم لو را به چهارمین مربی آلمانی تبدیل کرد که موفق به فتح جام جهانی شده و جایگاه او را در تاریخ فوتبال کشورش تثبیت کرد.

لو با این قهرمانی نه‌تنها اعتبار خود را به‌عنوان مربی‌ای برجسته تحکیم بخشید، بلکه نسلی تازه از بازیکنان را به فوتبال جهان معرفی کرد—نسلی که میراث فوتبال آلمان را در سال‌های آینده ادامه خواهد داد. 

لوئیس فیلیپه اسکولاری برزیل

لوئیز فیلیپه اسکولاری

برزیل (قهرمان جام جهانی در سال ۲۰۰۲)

لوئیز فیلیپه اسکولاری، مربی باتجربه و پرافتخار برزیلی، در سه دوره جام جهانی هدایت تیم‌های ملی را بر عهده داشت و هر بار تجربه‌ای منحصربه‌فرد را رقم زد.

بزرگ‌ترین دستاورد او در سال ۲۰۰۲ رقم خورد؛ زمانی که سکان هدایت تیم ملی برزیل را در اختیار داشت و با بهره‌گیری از ستارگانی چون رونالدو، ریوالدو و رونالدینیو، موفق شد در رقابت‌های مشترک کره جنوبی و ژاپن، جام جهانی را فتح کند.

تیمی که اسکولاری ساخت، با نمایش‌هایی چشمگیر و تاکتیکی، قدرتی بی‌نظیر از خود نشان داد و به یکی از خاطره‌انگیزترین ترکیب‌های تاریخ فوتبال برزیل بدل شد.

لوئیس فیلیپه اسکولاری تیم ملی برزیل

پس از فتح جام جهانی، اسکولاری در سال ۲۰۰۶ هدایت تیم ملی پرتغال را بر عهده گرفت. با تیمی جوان و پرانرژی، او موفق شد پرتغال را تا مرحله نیمه‌نهایی پیش ببرد.

پس از شکست برابر فرانسه، این تیم در دیدار رده‌بندی مقابل آلمان قرار گرفت و در نهایت به مقام چهارم رسید نتیجه‌ای که هرچند مدالی به همراه نداشت، اما یکی از بهترین عملکردهای پرتغال در تاریخ جام جهانی محسوب می‌شود.

لوئیس اسکولاری جام جهانی

اما سال ۲۰۱۴ برای اسکولاری و تیم ملی برزیل به تجربه‌ای تلخ بدل شد. پس از قهرمانی در جام کنفدراسیون‌ها، انتظارات از تیم بسیار بالا بود، اما در جام جهانی که به میزبانی برزیل برگزار می‌شد، شکست سنگین ۷-۱ برابر آلمان در مرحله نیمه‌نهایی، شوکی بزرگ به فوتبال جهان وارد کرد.

این باخت تاریخی، نقطه‌ای تاریک در کارنامه اسکولاری بود. شکست ۳-۰ برابر هلند در دیدار رده‌بندی نیز بر فشارها افزود و دوران حضور او در تیم ملی برزیل در جام جهانی را با تلخی به پایان رساند. 

لوئیز فیلیپه اسکولاری برزیل

با وجود فراز و نشیب‌های فراوان، لوئیز فیلیپه اسکولاری همچنان به‌عنوان یکی از مربیان برجسته و تأثیرگذار تاریخ فوتبال برزیل شناخته می‌شود؛ کسی که لحظاتی فراموش‌نشدنی را برای فوتبال این کشور رقم زد و نامش برای همیشه در کنار اسطوره‌های بزرگ دنیای فوتبال جاودانه شد.

وینسنت دل بوسکه اسپانیا

وینسنت دل بوسکه

اسپانیا (قهرمان جام جهانی در سال ۲۰۱۰)

ویسنته دل بوسکه در سال ۲۰۰۸ هدایت تیم ملی اسپانیا را بر عهده گرفت و دوران حضورش با یکی از درخشان‌ترین فصل‌های تاریخ فوتبال این کشور همراه شد.

او مسئولیت رهبری نسلی طلایی از بازیکنان را پذیرفت؛ نسلی که با تلفیقی از تکنیک بالا، تاکتیک‌های دقیق و هماهنگی مثال‌زدنی، فوتبال اسپانیا را وارد مرحله‌ای نوین کرد.

موفقیت‌های دل بوسکه به‌سرعت آغاز شد؛ او تیم را به قهرمانی در یورو ۲۰۰۸ رساند موفقیتی که مقدمه‌ای برای فتح بزرگ‌تر در جام جهانی ۲۰۱۰ بود.

در آن تورنمنت، اسپانیا با وجود شکست در بازی نخست برابر سوئیس، با انسجام و سبک بازی مالکانه‌اش تا فینال پیش رفت و در دیدار پایانی با گل آندرس اینیستا در وقت‌های اضافه، هلند را ۱-۰ شکست داد و نخستین جام جهانی تاریخ خود را فتح کرد.

وینسنت دل بوسکه تیم ملی اسپانیا

در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، تیم تحت هدایت ویسنته دل بوسکه نمایشی درخشان ارائه داد و پس از عبور از رقبای قدرتمند، در فینال با پیروزی مقابل هلند، نخستین جام جهانی تاریخ فوتبال اسپانیا را به دست آورد.

این موفقیت تاریخی، دل بوسکه را در زمره بزرگ‌ترین مربیان جهان قرار داد و لقب «بیگوتون» به‌خاطر شخصیت آرام، متین و مدیریت بی‌نقصش برای او به همراه آورد. با وجود این افتخارات، پایان دوران حضور دل بوسکه در تیم ملی اسپانیا چندان خوشایند نبود.

در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، اسپانیا با شکست‌های پیاپی برابر هلند (۵-۱) و شیلی (۲-۰) در همان مرحله گروهی حذف شد و تنها با پیروزی برابر استرالیا از قعر جدول گریخت. این ناکامی، پایانی تلخ برای دوران طلایی «لاروخا» و سبک معروف «تیکی‌تاکا» رقم زد.

وینسنت دل بوسکه جام جهانی

در یورو ۲۰۱۶، تیم ملی اسپانیا تحت هدایت ویسنته دل بوسکه نتوانست انتظارات را برآورده کند و پس از صعود دشوار از مرحله گروهی، در یک‌هشتم نهایی با شکست ۲-۰ برابر ایتالیا از رقابت‌ها کنار رفت.

این ناکامی، پایانی تلخ بر دوران طلایی اسپانیا بود که با قهرمانی‌های پیاپی در یورو ۲۰۰۸، جام جهانی ۲۰۱۰ و یورو ۲۰۱۲ رقم خورده بود. با وجود این شکست، میراث دل بوسکه در فوتبال اسپانیا پابرجا ماند.

در طول هشت سال حضورش در رأس تیم ملی، او رکورد چشمگیری از ۸۷ پیروزی، ۱۰ تساوی و تنها ۱۷ شکست به جا گذاشت و سبک بازی مالکانه و فنی اسپانیا را به الگویی برای فوتبال مدرن تبدیل کرد.

دل بوسکه نه‌تنها فاتح جام جهانی بود، بلکه با رویکرد انسانی و اخلاق‌مدار خود، الگویی برجسته برای نسل‌های آینده مربیان به‌شمار می‌رود.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

 بیوگرافی علیرضا بختبهترین بازیکنان زن فوتبال نروژسرشناس ترین ستاره های اروپا