بیوگرافی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا diego maradona یکی از اسطوره‌های بزرگ تاریخ فوتبال جهان بود. او در تاریخ ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ در شهر لانوس، در حومه بوئنوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد و در تاریخ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ درگذشت. در این نوشته وب سایت لیگ برتر ایران شما را با دیگو مارادونا ، ستاره فوتبال جهان، آشنا خواهد کرد، همراه ما بمانید.

نام	دیگو آرماندو مارادونا
تولد	30 اکتبر 1960
همسران	کلودیا ویافانیه ، روکیو اولیوا ، ورونیکا
فرزندان	8
قد	۱65 سانتی‌متر
ملیت	آرژانتین
پست	مهاجم

بیوگرافی دیگو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا، زادهٔ ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰، از برجسته‌ترین و پرافتخارترین چهره‌های تاریخ فوتبال آرژانتین و جهان به‌شمار می‌آید.

وی که از سوی فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) به‌عنوان یکی از بهترین بازیکنان قرن بیستم معرفی شده بود، دوران حرفه‌ای خود را با دستاوردهای چشمگیر، صحنه‌هایی فراموش‌نشدنی و در عین حال حواشی پرشمار، هم درون و هم بیرون از مستطیل سبز سپری کرد.

زندگی ورزشی و شخصی مارادونا آمیخته‌ای از نبوغ ورزشی، شهرت بین‌المللی و جنجال‌های رسانه‌ای بود که در مجموع، او را به شخصیتی تأثیرگذار و ماندگار در تاریخ ورزش جهان بدل ساخت.

بچگی دیگو مارادونا

با وجود آن‌که دیگو مارادونا در دوران حرفه‌ای فوتبال خود همواره با حاشیه‌ها و جنجال‌های متعدد مواجه بود، اما پیش از ورود به عرصه شهرت و ستارگی، زندگی ساده‌ای را در کنار خانواده‌اش سپری می‌کرد. او در خانه‌ای محقر رشد یافت؛ جایی که بنا بر گفته نزدیکانش – از جمله «پِرِس» – نخستین رؤیاهای بزرگ خود را در ذهن پروراند.

کودکی دیگو مارادونا

اتاقی که دیگو مارادونا در آن استراحت می‌کرد، محیطی ساده و بی‌پیرایه داشت و امکانات ابتدایی زندگی در آن به‌وضوح نمایان بود. سرویس بهداشتی در خارج از فضای اصلی خانه قرار داشت، و در فصل زمستان، سرمای شدید هوا تردد به حیاط را برای اعضای خانواده با سختی همراه می‌ساخت.

نوجوانی دیگو مارادونا

با این وجود، دیگو همواره پیوند عمیق و ناگسستنی خود با خانواده‌اش را حفظ کرد؛ حتی پس از دستیابی به شهرت جهانی و موفقیت‌های چشمگیر، ارتباط او با ریشه‌های خانوادگی‌اش هرگز کم‌رنگ نشد.

خانه نوجوانی دیگو مارادونا

او پنجمین فرزند از مجموع هشت فرزند خانواده بود؛ پدرش دیگو مارادونا و مادرش دونا توتا نام داشتند. با وجود شرایط مالی نامطلوب، فضای خانوادگی آن‌ها سرشار از محبت، همدلی و صمیمیتی عمیق بود.

زندگینامه دیگو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا در خانواده‌ای کم‌درآمد در حومه شهر بوئنوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد. از همان دوران کودکی، علاقه‌ای عمیق و چشمگیر به فوتبال از خود نشان داد و استعداد فطری‌اش در این ورزش به سرعت نمایان شد.

زندگینامه مارادونا

وی در سنین پایین به تیم نوجوانان باشگاه آرژانتینوس جونیورز ملحق شد و در حالی‌که تنها ۱۶ سال داشت، نخستین بازی حرفه‌ای خود را برای این باشگاه انجام داد، آغازگر مسیری که او را به یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال بدل ساخت.

زندگی مارادونا

استعداد و مهارت‌های کم‌نظیر او موجب شد تا در مدت زمانی کوتاه به سرعت بدرخشد و به یکی از برجسته‌ترین بازیکنان لیگ فوتبال آرژانتین بدل گردد.

زندگی دیگو مارادونا

در سن هشت‌سالگی، مارادونا با استفاده از توپ کوچک و کهنه‌ای که در اختیار داشت، هر روز به میدان‌های اصلی شهر می‌رفت و با انجام حرکات نمایشی مانند روپایی در برابر عابران، موفق می‌شد مبلغی اندک پول به دست آورد.

دیگو مارادونا بیوگرافی

در یکی از همین تمرین‌های روزانه، حادثه‌ای سرنوشت‌ساز در زندگی او اتفاق افتاد؛ رخدادی که زندگی او را به دو مرحله “پیش از آن روز” و “پس از آن روز” تقسیم کرد.

دیگو مارادونا زندگی نامه

در همان دوران، یکی از استعدادیابان فوتبال جوانان آرژانتین به توانایی‌های فوق‌العاده مارادونا پی برد و استعداد او را شناسایی کرد.

دیگو مارادونا کیست

نام کامل : دیگو آرماندو مارادونا

متولد : 30 اکتبر 1960 میلادی

محل تولد : آرژانتین

دیگو مارادونا چه کسی هست

دیگو مارادونا، اسطوره‌ی بی‌بدیل فوتبال آرژانتین و جهان، در خانواده‌ای پرجمعیت و کم‌برخوردار در حومه‌ی شهر لانوس، واقع در استان بوئنوس آیرس، به دنیا آمد. خانواده‌ی او با مشکلات مالی جدی و شرایط دشوار معیشتی مواجه بودند و دوران کودکی‌اش در محیطی با امکانات محدود سپری شد.

مارادونا چه کسی هست

با این حال، استعداد شگفت‌انگیز دیگوی کوچک در کنترل توپ و اجرای حرکات نمایشی، خیلی زود توجه دیگران را جلب کرد و امیدی تازه برای بهبود زندگی خانواده‌اش رقم زد.

ملیت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا ملیت آرژانتینی داشت.

اصالت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا اصالتا اهل شهر لانوس آرژانتین بود.

دیگو مارادونا قد

قد دیگو مارادونا 1.65 متر بود.

دیگو مارادونا سن

سن دیگو مارادونا در 60 سالگی درگذشت.

عکس پروفایل دیگو مارادونا

عکس های دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا

عکس جذاب دیگو مارادونا

همسر دیگو مارادونا

همسر اول دیگو مارادونا، کلودیا ویافانیه (Claudia Villafañe)، زن آرژانتینی بود که در زندگی شخصی و حرفه‌ای مارادونا نقش مهمی ایفا کرد. این دو در دهه 1980 با یکدیگر آشنا شدند و پس از مدتی رابطه، تصمیم به ازدواج گرفتند.

ازدواج دیگو مارادونا

آن‌ها در ۷ نوامبر ۱۹۸۹ در یک مراسم باشکوه در کلیسای تاریخی «Basílica del Santísimo Sacramento» در بوئنوس آیرس به عقد یکدیگر درآمدند.

همسر اول دیگو مارادونا

این ازدواج یکی از اتفاقات پر سر و صدای آن زمان در رسانه‌ها بود، چرا که دیگو مارادونا در اوج شهرت و موفقیت‌های ورزشی خود قرار داشت.

کودیا ویافانه دیگو مارادونا

حاصل این ازدواج دو دختر به نام‌های دالما نریا مارادونا (متولد ۱۹۸۷) و جیانینا دینورا مارادونا (متولد ۱۹۸۹) بود. دالما و جیانینا در دنیای فوتبال و فرهنگ آرژانتین شناخته‌شده‌اند. دالما به عنوان بازیگر و جیانینا نیز در عرصه‌های مختلف فعالیت داشته است.

زن اول دیگو مارادونا

پس از جدایی از همسر اول خود، کلودیا ویلافان، مارادونا وارد روابط دیگری شد که از جمله می‌توان به دو رابطه برجسته‌اش با ورونیکا اوخدا و روسئو اولیوا اشاره کرد. هر دو این روابط در آن زمان توجه زیادی را در رسانه‌ها جلب کردند.

همسر مارادونا

ازدواج مارادونا و کلودیا ویافانیه در ابتدا به نظر می‌رسید که یک رابطه پایدار و عاشقانه باشد، اما با گذشت زمان، مشکلاتی به وجود آمد که منجر به جدایی آن‌ها در اواخر دهه 1990 شد.

طلاق اول دیگو مارادونا

این جدایی همزمان با پیچیدگی‌های زندگی شخصی مارادونا و مشکلات روانی و اعتیاد وی بود. به رغم جدایی، کلودیا ویافانیه همچنان در زندگی دخترانش حضور داشت و نقش مادر را ایفا کرد.

کلودیا ویافانیه بعدها به عنوان یکی از مدیران ارشد مارادونا نیز شناخته شد، به ویژه در دوره‌ای که او برای باشگاه‌های مختلف به میدان می‌رفت و در دوران بازی‌گری خود نیاز به مدیریت و مشاوره داشت.

همسر دوم دیگو مارادونا

مارادونا در اواخر دهه ۱۹۹۰ وارد رابطه‌ای با ورونیکا اوخدا، مدل و بازیگر آرژانتینی، شد. این رابطه مدت‌ها در کانون توجه رسانه‌ها قرار داشت و بارها درباره آن در اخبار صحبت شد.

برخی منابع ادعا کرده‌اند که این رابطه تا حدودی به خاطر مشکلات خانوادگی و شایعاتی که درباره رفتارهای مارادونا مطرح بود، پیچیده شد. با این حال، مارادونا در مصاحبه‌های خود نسبت به ورونیکا احترام زیادی قائل بود.

همسر دوم مارادونا

پس از ورونیکا اوخدا، مارادونا وارد رابطه‌ای با روسئو اولیوا، مدل و بازیگر آرژانتینی دیگر، شد. این رابطه نیز توجه زیادی را از رسانه‌ها و طرفداران مارادونا جلب کرد. این رابطه در برخی مقاطع زمانی با مسائل و حاشیه‌هایی همراه بود، اما در نهایت طولانی‌تر از دیگر روابط او به‌نظر می‌رسید.

دیگو مارادونا و ورونیکا

پس از پایان رابطه مارادونا با همسر اولش، کلودیا ویافانیه، که حدود ۲۰ سال به طول انجامید، او وارد یک رابطه جدید با ورونیکا اوخدا، مدل و شخصیت رسانه‌ای آرژانتینی شد. حاصل این رابطه تولد فرزند مشترک آن‌ها، پسری به نام دیگو فرناندو مارادونا در سال ۲۰۱۳ بود.

در همین زمان، در سال ۲۰۱۳، کلودیا ویافانیه به‌طور رسمی از مارادونا جدا شد و پس از این جدایی، حضانت دو فرزند مشترک آن‌ها، دالما و جانا مارادونا، به او واگذار شد. این جدایی پس از مدت‌ها کشمکش‌های حقوقی و رسانه‌ای میان آن‌ها اتفاق افتاد.

مارادونا در طول زندگی شخصی و حرفه‌ای خود، همواره با حواشی مختلفی روبه‌رو بوده است. هرچند رابطه او با کلودیا ویافانیه در ابتدا با محبت و علاقه آغاز شد، اما در نهایت مشکلاتی که به طلاق آن‌ها انجامید، ادامه زندگی خصوصی مارادونا را تحت تاثیر قرار داد.

همسر سوم دیگو مارادونا

رابطه دیگو مارادونا و روکیو اولیوا، که در دهه 1990 آغاز شد، یکی از جنجالی‌ترین روابط شخصی در دنیای فوتبال بود. این دو برای مدت‌زمانی در کانون توجه رسانه‌ها قرار داشتند و زندگی شخصی‌شان بارها در اخبار منتشر می‌شد.

دیگو مارادونا و روکیو اولیوا

در ابتدا، مارادونا و اولیوا رابطه‌ای عاشقانه داشتند، اما این رابطه به سرعت به یکی از پربحث‌ترین و پرحاشیه‌ترین روابط در دنیای ورزش تبدیل شد. اختلافات و مشکلات میان آن‌ها غالباً در رسانه‌ها بازتاب می‌یافت و در برخی موارد حتی به دعواهای علنی کشیده می‌شد.

اولیوا که خود به عنوان مدل و شخصیت رسانه‌ای شناخته می‌شد، بارها از مشکلات در رابطه با مارادونا صحبت کرده و برخی از جزئیات زندگی شخصی‌شان را فاش کرد.

روکیو اولیوا

متولد ۱۹۹۰، فوتبالیست سابق و مدل اهل آرژانتین است. او از سال ۲۰۱۲ وارد رابطه‌ای با دیگو مارادونا شد.

دیگو مارادونا و همسرش

یکی از جنجال‌های بزرگ در رابطه آن‌ها به زمانی باز می‌گردد که اولیوا پس از پایان رابطه‌شان، ادعاهایی را علیه مارادونا مطرح کرد، از جمله مسائل مربوط به رفتارهای پرتنش و اعتیاد مارادونا که تأثیرات منفی بر زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش گذاشته بود.

این رابطه که از ابتدا تا انتها با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بود، در نهایت به پایان رسید، اما همچنان یکی از موضوعات مورد توجه و بحث در رسانه‌ها باقی ماند.

دیگو مارادونا و همسرانش

این رابطه به خاطر اختلاف سنی زیاد (حدود ۳۰ سال) و نوساناتی که داشت، همیشه در رسانه‌ها داغ بود. آن‌ها چندین بار از هم جدا شدند و دوباره با هم آشتی کردند، ولی در نهایت در سال ۲۰۱۸ به‌طور رسمی از هم جدا شدند.

روابط عاشقانه دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در طول زندگی خود روابط مختلفی داشت که منجر به تولد هشت فرزند از شش زن مختلف شد. برخی از این روابط و فرزندان او به شرح زیر است:

زن های دیگو مارادونا

کلودیا ویلافانه

مارادونا اولین ازدواج رسمی خود را با کلودیا ویلافانه، مادر دو فرزندش، انجام داد.

فرزندان:

دالیلا مارادونا (متولد ۱۹۸۹)

دیه‌گو مارادونا جونیور (متولد ۱۹۸۶)

کلاudia Villafañe (نام زن دیگر در این رابطه که همسر سابقش بود و جدا شد از او)

فرزندان دیگو مارادونا

پس از درگذشت دیگو مارادونا در تاریخ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، یکی از دختران او به نام دالما مارادونا در مصاحبه‌ای شوخی‌آمیز و با لحنی طنزآلود گفت که پدرش می‌توانست با فرزندانی که در طول سال‌ها به تعدادشان افزوده می‌شد، یک تیم فوتبال کامل تشکیل دهد.

این اظهار نظر به نوعی اشاره به تعدد فرزندان مارادونا داشت که برخی از آنها از روابط مختلف او به دنیا آمده بودند. مارادونا در طول زندگی خود رابطه‌های مختلفی داشت و به همین دلیل تعداد فرزندان او به طور مداوم افزایش یافته بود.

این شوخی دالما در میان جامعه رسانه‌ای و طرفداران فوتبال به سرعت دست به دست شد و برخی از این اظهارات به عنوان اشاره‌ای به پیچیدگی‌های زندگی شخصی مارادونا و تعداد فرزندانش تفسیر شد. در کنار تمامی این مسائل، محبت و احترام به او به عنوان یک اسطوره فوتبال در سراسر جهان همواره باقی مانده است.

بچه های دیگو مارادونا

با این حال، مارادونا در طول سال‌ها به‌طور مداوم تأکید کرده بود که به جز جیانا و دالما، که هرکدام از ازدواج او با همسر سابقش، کلودیا ویافانیه، به دنیا آمده‌اند، فرزند دیگری ندارد. مارادونا و کلودیا پس از بیست سال زندگی مشترک، در سال ۲۰۰۳ از یکدیگر جدا شدند.

دیگو مارادونا چند فرزند داشت

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در میانه دهه ۲۰۱۰ میلادی به طور رسمی اعلام کرد که شش فرزند دیگر دارد که برخی از آنها از روابط خارج از ازدواج او با زنان مختلف هستند. این افشاگری پس از یک کشمکش قضائی و قانونی با دو زن که ادعا کرده بودند فرزند او هستند، صورت گرفت.

دیگو مارادونا چند تا بچه داشت

در ابتدا، مارادونا تنها از پنج فرزند خود به طور علنی سخن گفته بود، اما پس از این کشمکش‌های قانونی و مشخص شدن حقایق از طریق آزمایش‌های دی‌ان‌ای، او تایید کرد که دیه‌گو جونیور (فرزند ۳۴ ساله) و خانا (فرزند ۲۴ ساله) از جمله فرزندان بیولوژیکی او هستند. این دو فرزند از روابط خارج از ازدواج مارادونا با زنان مختلف به دنیا آمده بودند.

این مسئله برای مارادونا چالش‌های حقوقی و رسانه‌ای زیادی به همراه داشت. در برخی موارد، از جمله در رابطه با دیه‌گو جونیور، مارادونا ابتدا وجود فرزندش را انکار کرده بود، اما پس از کشمکش‌های حقوقی و آزمایش‌های ژنتیکی، هویت پدرانه‌اش به رسمیت شناخته شد.

این دوران از زندگی مارادونا با توجه به شهرت و شخصیت برجسته او در دنیای فوتبال، توجه بسیاری از رسانه‌ها و طرفداران را به خود جلب کرد و همچنان در تاریخ زندگی شخصی و حرفه‌ای او جزو جنجالی‌ترین مسائل به شمار می‌آید.

دختران دیگو مارادونا

دیگو مارادونا دارای سه دختر بود که جزئیات مربوط به آن‌ها به شرح زیر است

دیگو مارادونا و دخترانش

دختر اول: دالبا مارادونا
دالبا مارادونا اولین دختر دیگو است که از همسر اول او، کلودیا ویافانه به دنیا آمده است. او در تاریخ ۲ مارس ۱۹۸۹ به دنیا آمد. این دو در سال ۲۰۰۳ از یکدیگر جدا شدند، اما همچنان رابطه خوبی با یکدیگر داشتند.

دیگو مارادونا چند دختر داشت

دختر دوم: جینا مارادونا
جینا مارادونا دومین دختر دیگو از همسر اول او است. تاریخ دقیق تولد او مشخص نیست، اما او به عنوان یکی از دختران مارادونا شناخته می‌شود.

نام دختران دیگو مارادونا

دختر سوم: دستانی مارادونا
دستانی مارادونا دختر سوم دیگو است که از رابطه او با ورونیکا اولیوا به دنیا آمده است. او متولد ۱۹۹۴ است. ورونیکا اولیوا، که رابطه‌ای غیررسمی با مارادونا داشت، به عنوان مادر دستانی شناخته می‌شود.

دالما مارادونا دیگو مارادونا

دالما مارادونا، بزرگترین دختر دیگو مارادونا (اسطوره فوتبال آرژانتینی) و کلودیا ویلافانه (همسر سابق مارادونا)، در تاریخ ۲۲ آوریل ۱۹۸۷ در بوئنوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد. او به همراه خواهرش جینینا مارادونا، یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فرزندان مارادونا است.

مارادونا و جینینا مارادونا

جینینا مارادونا (Jana Maradona) در تاریخ 3 آوریل 1989 در بوئنوس آیرس، آرژانتین به دنیا آمد.

دیگو مارادونا جینینا مارادونا

او دومین فرزند دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتینی، و کلودیا ویلافانه است. جینینا مارادونا در کنار خواهر بزرگتر خود، دالما مارادونا، در دنیای عمومی شناخته شده است.

جانا مارادونادیگو مارادونا

جانا مارادونا دختر دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، است. او در تاریخ ۱۹۹۳ در کوبا به دنیا آمده است. جانا نتیجه رابطه‌ای میان دیگو مارادونا و والریا سابالین، مدل و بازیگر آرژانتینی، است. دیگو مارادونا و والریا سابالین در آن زمان رابطه‌ای کوتاه داشتند که به تولد جانا منجر شد.

پسر مارادونا

دیگو جونیور
دیگو فرناندو مارادونا

جونیور مارادونا دیگو مارادونا

جونیور (Diego Maradona Jr.)، پسر دیگو مارادونا، از نتیجه رابطه او با کریستینا سیناگری است.

جونیور مارادونا و دیگو مارادونا

این رابطه در دوران دهه 1980 برقرار شد و در آن زمان مارادونا در اوج شهرت و موفقیت‌های فوتبال خود قرار داشت. کریستینا سیناگری یک زن ایتالیایی است که پس از گذشت سال‌ها، جونیور در سال ۱۹۹۵ متوجه شد که پسر دیگو مارادونا است.

پسران دیگو مارادونا

پس از سال‌ها، در دهه 1990، پدر و پسر به هم رسیدند و مارادونا پس از تایید نسب پسرش، ارتباط نزدیکی با او برقرار کرد.

دیگو مارادونا دیگو فرناندو مارادونا

دیگو فرناندو مارادونا، کوچک‌ترین فرزند دیگو مارادونا، از رابطه‌ای که پدرش با ورونیکا اوخدا داشت، متولد شده است. ورونیکا اوخدا یک زن آرژانتینی است که در سال‌های مختلف زندگی‌اش به عنوان همسر یا شریک زندگی دیگو مارادونا شناخته می‌شد.

عکس نوه دیگو مارادونا

بنجامین آگرو مارادونا (Benjamín Agüero Maradona) نوه دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین است. او پسر جیانینا مارادونا (Jiánina Maradona) دختر دیگو مارادونا و سرخیو آگوئرو (Sergio Agüero) مهاجم معروف و سابق تیم ملی فوتبال آرژانتین و باشگاه‌های مطرح جهان مانند اتلتیکو مادرید و منچسترسیتی است.

خانواده دیگو مارادونا

مارادونا همواره نسبت به خانواده‌اش وابستگی و محبت زیادی از خود نشان می‌داد. او به‌ویژه نسبت به مادرش، دی‌دی مارادونا، و دیگر اعضای خانواده‌اش نظیر خواهر و برادرانش، احساس دلبستگی ویژه‌ای داشت. این علاقه به خانواده‌اش به قدری قوی بود که حتی در دوران حضورش در خارج از آرژانتین و در میانه‌های تمرینات و بازی‌ها، زمان زیادی را به تماس گرفتن با آن‌ها اختصاص می‌داد.

در سال ۱۹۹۰، در مصاحبه‌ای که انجام داد، به شدت علاقه و وابستگی‌اش به خانواده‌اش را با نمایش یک قبض تلفنی به مبلغ ۱۵ هزار دلار اثبات کرد. این مبلغ، حاصل تماس‌های پیوسته و بی‌وقفه‌ای بود که او با اعضای خانواده‌اش در آرژانتین برقرار می‌کرد. مارادونا این قبض تلفنی را به عنوان گواهی برای نشان دادن اهمیت و نقش خانواده در زندگی‌اش به‌ویژه در لحظات دوری و جدایی از آن‌ها مطرح کرد. این اقدام به نوعی نماد محبت بی‌پایان او به خانواده‌اش و عزم او برای حفظ ارتباط با عزیزانش، حتی از راه دور، بود.

خانواده مارادونا

هرنان لوپس، خواهرزاده دیگو مارادونا، یکی از چهره‌های جوان و نوظهور دنیای فوتبال است که تلاش کرده تا میراث فوتبالی خانواده‌اش را ادامه دهد. هرنان در سن ۲۰ سالگی به یک فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل شد و توانست خود را در عرصه فوتبال آرژانتین مطرح کند. برخلاف دایی نامدار خود، که در باشگاه‌هایی همچون ناپولی، بارسلونا و بوکا جونیورز بازی کرده بود، هرنان تصمیم گرفت که مسیر متفاوتی را دنبال کند.

او پیراهن باشگاه ریورپلاته، یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین باشگاه‌های فوتبال آرژانتین، را بر تن کرد. این انتخاب او را از مسیر باشگاه‌هایی همچون بوکا جونیورز، که مارادونا در آن بازی کرده بود، جدا کرد و به نوعی نشان‌دهنده رویکرد و تصمیمات متفاوت او نسبت به دایی‌اش است.

دیگو مارادونا و مادرش

دالما سالوادورا فرانکو، مادر دیگو مارادونا، یک زن آرژانتینی بود که در تاریخ ۲۳ ژانویه ۱۹۳۰ به دنیا آمد. او بیشتر به عنوان دونیا تاتا شناخته می‌شد، لقبی که به دلیل محبت و مهربانی‌اش به او اطلاق می‌شد.

دالما نقش بسیار مهمی در زندگی و پرورش دیگو داشت و از آنجایی که در دوران سختی‌ها و چالش‌های مارادونا در دوران حرفه‌ای و شخصی‌اش همیشه در کنار او بود، به یکی از شخصیت‌های تاثیرگذار در زندگی این اسطوره فوتبال تبدیل شد.

مارادونا و مادرش

دالما به عنوان یک مادر بسیار فداکار و حمایتگر شناخته می‌شد و همواره از دیگو حمایت می‌کرد. او در مصاحبه‌ها و رسانه‌ها اغلب از پسرش با افتخار یاد می‌کرد و تأکید داشت که برای او همیشه مهم‌ترین چیز در زندگی، خانواده و حمایت از دیگو بوده است.

مادر دیگو مارادونا

دالما سالوادورا فرانکو در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۱ درگذشت، چند سال قبل از مرگ دیگو مارادونا. این مادر مهربان و دلسوز تا آخرین لحظات زندگی‌اش در کنار پسرش بود و نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و موفقیت‌های دیگو ایفا کرد.

عکس پدر و مادر دیگو مارادونا

دون دیگو مارادونا چیتورو (Diego Maradona Chitoro) پدر دیگو مارادونا بود. او در خانواده‌ای فقیر در منطقه‌ی لانوس در حومه‌ی بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین، زندگی می‌کرد. خانواده‌ی مارادونا به دلیل شرایط مالی دشوار، در بخش‌هایی از زندگی خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کردند.

پدر دیگو مارادونا

دون دیگو مارادونا چیتورو بیشتر به عنوان یک کارگر ساده و یک مرد زحمت‌کش شناخته می‌شد که برای تأمین معیشت خانواده‌اش تلاش می‌کرد. او در طول زندگی‌اش نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری شخصیت و دیدگاه‌های دیگو مارادونا ایفا کرد.

پدر مارادونا

دیگو مارادونا همیشه به پدرش احترام زیادی می‌گذاشت و در بسیاری از مصاحبه‌ها و خاطراتش، به تأثیرات پدرش در زندگی خود اشاره کرده است. دون دیگو در تمام دوران کودکی و نوجوانی دیگو، از او حمایت می‌کرد و به او در رسیدن به اهدافش کمک می‌نمود.

اگرچه دون دیگو مارادونا چیتورو به اندازه‌ی پسرش در عرصه‌ی جهانی شناخته نشده بود، اما تأثیر او بر دیگو مارادونا از نظر عاطفی و اخلاقی غیرقابل انکار بود.

اعتیاد دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، در کنار تمام موفقیت‌ها و افتخاراتش، با مشکلات و چالش‌های شخصی بسیاری نیز روبه‌رو شد.

دیگو مارادونا و اعتیاد

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات او، اعتیاد به کوکائین بود که تأثیر زیادی بر زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش گذاشت.

مارادونا و مواد مخدر

در اوایل دهه ۱۹۸۰، زمانی که مارادونا در اوج دوران حرفه‌ای خود در باشگاه‌های بزرگ مانند بارسلونا و ناپولی بازی می‌کرد، او به تدریج به مصرف مواد مخدر روی آورد.

دیگو مارادونا کوکائین

او که در آن زمان در مرکز توجهات جهانی قرار داشت، از فشارهای روانی و زندگی در کانون محبوبیت رنج می‌برد و به همین دلیل به دنبال راهی برای تسکین این فشارها می‌گشت.

دیگو مارادونا سلطان کوکایین

مصرف کوکائین که ابتدا به عنوان یک راه فرار برای او آغاز شد، به تدریج تبدیل به یک وابستگی شدید شد. اعتیاد مارادونا به کوکائین تأثیرات منفی زیادی بر روی عملکرد حرفه‌ای او داشت.

مارادونا سلطان کوکایین

این مشکل باعث شد که او نتواند به طور مستمر در میادین فوتبال حضور پیدا کند و برخی از بهترین سال‌های فوتبال خود را از دست بدهد. همچنین، اعتیاد او بر روابطش با هم‌تیمی‌ها، مربیان و مدیران باشگاه‌ها تأثیر منفی گذاشت.

دیگو مارادونا تیمارستان

در اوایل سال‌های ۱۹۹۴، وضعیت مارادونا به شدت بحرانی شد. مصرف بی‌رویه کوکائین تأثیرات شدیدی بر سلامت جسمی و روانی او گذاشت. در یکی از مواقع بحرانی، مارادونا به دلیل استفاده بیش از حد از مواد مخدر دچار کما شد. این حادثه برای همگان شوک بزرگی بود و باعث شد تا او به فکر تغییر جدی در زندگی‌اش بیفتد.

مارادونا تیمارستان

در این دوران بحرانی، دختر چهار ساله مارادونا به عنوان یکی از عوامل مهم تغییر وضعیت او معرفی شد. او بارها از پدرش خواسته بود که از مصرف کوکائین دست بردارد. این درخواست‌های مکرر دخترش به طور عاطفی مارادونا را تحت تأثیر قرار داد و سبب شد که او در مواجهه با وضعیت بحرانی‌اش، تصمیمی جدی برای تغییر بگیرد.

مارادونا قبل و بعد

بعد از وقوع این بحران و با توجه به فشارهای احساسی و خانوادگی، مارادونا تصمیم گرفت برای ترک دائمی کوکائین به یک مرکز درمانی روانی مراجعه کند. این تصمیم به‌عنوان نقطه عطفی در زندگی او شناخته می‌شود. او با اراده‌ای قوی وارد مرکز درمانی شد و در پی درمان اعتیاد خود بود. این اقدام نه تنها به بهبود وضعیت جسمانی‌اش کمک کرد، بلکه نشان داد که مارادونا از این مرحله به عنوان فرصتی برای بازسازی زندگی‌اش بهره برد.

در نتیجه، این بحران به عنوان یک نقطه عطف در زندگی مارادونا شناخته می‌شود که او از آن برای شروع فصلی جدید در زندگی‌اش استفاده کرد.

ماجرای مارادونا و مافیای ایتالیا

دیگو مارادونا در دوران حضورش در ناپولی با چالش‌ها و فشارهای بسیاری روبه‌رو بود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها ارتباط با مافیای سیسیلی بود.

در این دوران، ناپل به یکی از مراکز فعالیت‌های مافیای سیسیلی تبدیل شده بود و این مافیا، که تحت عنوان “کامورا” شناخته می‌شد، نفوذ زیادی در تمام بخش‌های اجتماعی و اقتصادی شهر داشت. این گروه‌ها برای تأثیرگذاری بر ورزشکاران معروف و خصوصاً مارادونا، از هر وسیله‌ای بهره می‌بردند.

دیگو مارادونا مافیا

یکی از اصلی‌ترین روش‌های مافیا برای جذب مارادونا، تأمین مواد مخدر بود. در این دوران، مارادونا به شدت با اعتیاد به کوکائین دست و پنجه نرم می‌کرد و مافیا با استفاده از این نقطه ضعف، توانست ارتباطاتی با او برقرار کند. مارادونا خود بارها در مصاحبه‌هایش به این موضوع اشاره کرده و گفته بود که در دوره‌ای از زندگی‌اش، مواد مخدر نقش پررنگی در زندگی‌اش داشت.

ناپولی، شهری که در آن زمان وضعیت اقتصادی و اجتماعی خوبی نداشت، برای مارادونا مانند یک پناهگاه از شرایط سختی بود که در آن زندگی می‌کرد. مافیا از این فرصت استفاده کرده و با تأمین مواد مخدر، به نوعی او را در اختیار گرفت و این وابستگی تأثیر زیادی بر رفتار و عملکرد حرفه‌ای او گذاشت.

دیگو مارادونا ارتباط با مافیا

دیگر ابزاری که مافیا برای جذب مارادونا استفاده کرد، فراهم کردن شرایط برای روابط جنسی آزاد بود. مارادونا به دلیل سبک زندگی خاص و آزادی‌های بی‌حد و مرزش در آن زمان، تحت تأثیر این عوامل قرار گرفت.

در واقع، مافیا شرایطی را برای او فراهم کرده بود که از لحاظ جنسی، احساس آزادی بیشتری داشته باشد. این شرایط به نوعی به یکی از نقاط ضعف او تبدیل شد و بر زندگی شخصی و حرفه‌ای او تأثیر گذاشت.

وارثین دیگو مارادونا

پس از درگذشت دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، پیچیدگی‌ها و چالش‌های حقوقی متعددی در زمینه تقسیم ارث و دارایی‌های او به وجود آمده است. جزییات این پرونده به شرح زیر است:

فرزندان مارادونا
مارادونا پنج فرزند رسمی داشت که شامل:

دالما و جانا مارادونا (از همسران مختلف)

دیگو فرناندو مارادونا (فرزند غیررسمی که به‌طور رسمی شناخته شد)

پینولا مارادونا (فرزند دیگر که پس از مرگ مارادونا برای دریافت ارث مطرح شد)

اما جنجال اصلی بر سر ادعای هفت نفر دیگر به‌عنوان فرزندان مارادوناست. این افراد خود را به‌عنوان فرزندان او معرفی کرده‌اند و در حال حاضر در تلاش‌اند تا بخشی از دارایی‌های او را دریافت کنند. این موضوع منجر به ایجاد یک جنگ حقوقی پیچیده برای اثبات نسب خود به مارادونا شده است.

وارثین مارادونا

چهار خواهر مارادونا، که از خانواده نزدیک به او هستند، خود را به‌عنوان رقبای اصلی برای دریافت اموال او معرفی کرده‌اند. طبق اطلاعات موجود، خواهران مارادونا نیز در تلاش‌اند تا سهم خود را از دارایی‌های این اسطوره فوتبال به دست آورند. این در حالی است که برخی از اعضای خانواده‌ی مارادونا این درخواست‌ها را به چالش کشیده‌اند.

ارثیه دیگو مارادونا

گفته می‌شود که ثروت دیگو مارادونا به‌طور تقریبی حدود ۴۰ میلیون یورو برآورد شده است. این ثروت شامل اموال مختلفی می‌شود که به طور عمده در حساب‌های بانکی در کشورهای مختلف مانند:

آرژانتین: جایی که مارادونا بیشتر دوران زندگی خود را سپری کرده بود.
سوئیس: یکی از مراکز مهم برای نگهداری دارایی‌های مالی.
امارات متحده عربی: جایی که مارادونا برخی از سال‌های آخر زندگی خود را در آنجا گذرانده و همچنین بخشی از اموالش را در این کشور نگهداری کرده است.

این اموال شامل حقوق ناشی از قراردادهای ورزشی، برند مارادونا، قراردادهای تبلیغاتی، املاک و دارایی‌های دیگر او است که حالا برای تقسیم میان ورثه و افرادی که خود را به‌عنوان فرزند او معرفی کرده‌اند، مورد مناقشه است.

عکس خانوادگی دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا و همسرش

عکس همسر دیگو مارادونا

عکس زن دیگو مارادونا

مصاحبه دیگو مارادونا

مادرم همواره مرا بهترین می‌دانسته است و این دیدگاه او در من تأثیر زیادی گذاشته است. از همان دوران کودکی، به گونه‌ای بزرگ شدم که هیچگاه شک نداشتم در آنچه که او می‌گوید، حقیقتی نهفته است. این اعتماد مادرانه که همیشه احساس کرده‌ام، به من انگیزه و نیروی مضاعفی برای پیشرفت و رشد بخشید. در واقع، معتقدم که محبت و ایمان بی‌پایان او در من نه تنها به عنوان یک انسان، بلکه به عنوان یک ورزشکار نیز نقش بسیار مهمی ایفا کرده است.
در مورد موفقیت، به شدت معتقدم که هر فردی که به اهداف خود دست می‌یابد، این موفقیت را صرفاً به‌واسطه تلاش، پشتکار و کوشش مستمر خود به دست آورده است و نه به دلیل شانس یا تصادف. برای من، موفقیت نتیجه مستقیم کار سخت، تمرین‌های بی‌وقفه، و تمرکز بر اهداف است. شانس هیچ‌گاه عامل اصلی در رسیدن به دستاوردها نیست؛ بلکه این تلاش‌های مداوم و ایمان به خود هستند که در نهایت موفقیت را رقم می‌زنند.
یکی از لذت‌های بزرگ زندگی‌ام، تماشای توپ فوتبال و دویدن برای گرفتن آن است. این تجربه برای من تنها یک بازی یا تمرین ورزشی نیست، بلکه به نوعی به شادی بی‌حد و حصر من تبدیل شده است. هر لحظه‌ای که توپ در دستانم باشد و توانسته باشم آن را با دقت و مهارت به مقصدی خاص برسانم، من را به شادترین انسان روی زمین تبدیل می‌کند. این احساس بی‌نظیر که به طور کامل در لحظه حضور دارم، برای من چیزی فراتر از یک حرفه است؛ این یک عشق است که در دل من شعله‌ور است و هر روز آن را با تمام وجودم تجربه می‌کنم.

جملات برگزیده‌ دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در طول زندگی حرفه‌ای و شخصی خود جملات و نظرات بسیاری بیان کرده است که به دلیل عمق تفکر، شور و اشتیاقش برای فوتبال و زندگی شناخته می‌شوند. در زیر برخی از برترین جملات او آورده شده است:

“من نمی‌توانم به کسی که مرا دوست ندارد، اهمیت بدهم. من خودم را دوست دارم و این برای من کافی است.”

این جمله به خودباوری و اعتماد به نفس مارادونا اشاره دارد که در طول دوران حرفه‌ای‌اش بسیار مهم بود.

“فوتبال، زندگی من است. وقتی توپ در پای من است، هیچ چیز دیگری برایم مهم نیست.”

مارادونا نشان داد که عشق او به فوتبال فراتر از یک حرفه است و این ورزش بخش عمده‌ای از هویت او را شکل می‌دهد.

“گل دست خدا نبود. این گل حاصل یک اشتباه انسانی بود.”

این جمله در واکنش به گل معروف مارادونا در مقابل انگلیس در جام جهانی 1986 بیان شد. مارادونا از این گل به عنوان “دست خدا” یاد کرد، ولی این جمله نشان‌دهنده شهامت او برای پذیرش اشتباهات انسانی‌اش بود.

“اگر توپ را از من بگیرید، می‌توانم بدون آن زندگی کنم. ولی اگر از من عشق و شور فوتبال را بگیرید، دیگر چیزی برای زندگی نخواهم داشت.”

مارادونا نشان می‌دهد که عشق به فوتبال برای او فراتر از بازی و رقابت است؛ این عشق به نوعی هویت و روح او را می‌سازد.

“من هیچ‌وقت نمی‌خواستم که در تاریخ فوتبال به عنوان بهترین شناخته شوم، من فقط می‌خواستم بهترین در دنیای خودم باشم.”

این جمله به تواضع و هدف‌گذاری‌های درونی مارادونا اشاره دارد که بیشتر بر موفقیت شخصی و تحقق رؤیاهای خود متمرکز بود.

“شما باید هر روز به خودتان یادآوری کنید که موفقیت تنها از طریق تلاش سخت به دست می‌آید، نه از طریق شانس.”

مارادونا به اهمیت کار سخت و پشتکار در رسیدن به موفقیت تأکید می‌کرد.

“شکست‌ها و اشتباهات، بخشی از زندگی هستند. آن‌ها به شما می‌آموزند که چگونه از نو شروع کنید و قوی‌تر از گذشته به جلو بروید.”

این جمله از مارادونا نشان‌دهنده روحیه شکست‌ناپذیر او و توانایی‌اش در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات است.

“من هیچ‌گاه از سختی‌ها نترسیدم. همیشه برای رسیدن به هدفم جنگیدم و همچنان به همین شکل ادامه خواهم داد.”

این جمله تأکید بر اراده و قدرت روحی مارادونا در مبارزه با مشکلات و چالش‌های زندگی است.

این جملات بخشی از فلسفه زندگی و ورزش مارادونا هستند که نشان‌دهنده شخصیت قوی، شجاع و پرشور اوست.

جمله معروف دیگو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، در حالی که در اوج شهرت و محبوبیت خود قرار داشت، همیشه نسبت به جایگاه ویژه‌ای که در دنیای فوتبال داشت، متواضعانه و با احترام صحبت می‌کرد.

سخن معروف دیگو مارادونا

او نه تنها به دلیل مهارت‌های خارق‌العاده‌اش در زمین فوتبال، بلکه به‌واسطه شخصیت خاص و اعتقادات عمیقش در مورد زندگی و فوتبال نیز شناخته می‌شد. یکی از سخنان ماندگار و بسیار معروف مارادونا که عمق عشق او به فوتبال و نقش آن در زندگی‌اش را به خوبی نمایان می‌کند، عبارت زیر است:

من دیگو مارادونا هستم

“اگر بمیرم، همچنان آرزو دارم که دوباره به دنیا بیایم و دوباره فوتبالیست شوم. من دیگو مارادونا هستم، دوباره می‌خواهم همان دیگو آرماندو مارادونا باشم.”

مرگ دیگو مارادونا 10

قبل از آغاز بازی تیم ناپولی در لیگ اروپا مقابل تیم ریژکا، که یک روز پس از درگذشت دیگو مارادونا برگزار شد، تمامی بازیکنان ناپولی پیراهن‌هایی به تن داشتند که در پشت آن‌ها نام «مارادونا 10» با رنگ سفید و فونت خاص درج شده بود.

این حرکت نمادین نشان‌دهنده ارادت و احترام عمیق تیم به اسطوره فوتبال، دیگو مارادونا، بود. پیش از شروع بازی، به منظور گرامیداشت یاد او، یک دقیقه سکوت در ورزشگاه برقرار شد تا همه حاضرین در این لحظه، به احترام این نابغه فوتبال و تاثیرگذاری که بر تاریخ ورزش داشت، به فکر و تامل پرداخته و یاد او را زنده نگه دارند.

تغییر نام مدرسه به یاد دیگو مارادونا

در تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰، مدرسه ورزش آدیتیا واقع در باراسات، کلکته، کشور هند، استادیوم کریکت خود را به نام دیگو مارادونا نامگذاری کرد. این اقدام به پاس خدمات و دستاوردهای بی‌بدیل مارادونا در دنیای فوتبال و تاثیر عمیق او در سطح جهانی صورت گرفت.

این استادیوم، سه سال پیش، میزبان یک کارگاه آموزشی ویژه به حضور خود مارادونا بود که در آن ۱۰۰ کودک از سرتاسر هند و منطقه، تحت آموزش مستقیم او قرار گرفتند. علاوه بر این، مارادونا در همین استادیوم یک مسابقه خیریه برگزار کرده بود که در آن، سوراو گانگولی، کاپیتان پیشین تیم کریکت هند، نیز حضور داشت و در این رویداد خیرخواهانه به جمع‌آوری کمک‌های مالی برای مسائل مختلف پرداختند.

پیراهن مشکی با نام مارادونا

در تاریخ 28 نوامبر 2020، در یک مسابقه آزمایشی اتحادیه راگبی میان تیم‌های ملی آرژانتین و نیوزلند، زمانی که بازیکنان تیم نیوزلند برای اجرای مراسم هاکا آماده می‌شدند، کاپیتان این تیم، سم کین، تصمیم گرفت به شکلی خاص و متفاوت از همیشه ادای احترام به اسطوره‌های فوتبال آرژانتینی نماید.

او پیراهنی مشکی با نام و شماره 10 مارادونا، اسطوره فقید فوتبال آرژانتین، را به تن داشت. این حرکت با هدف گرامیداشت یاد مارادونا و بیان احترام به او در روزهایی که آرژانتین در سوگ این قهرمان بزرگ بود، صورت گرفت.

پیراهن مشکی مارادونا

یک روز بعد، در تاریخ 29 نوامبر 2020، لیونل مسی، هموطن و همبازی پیشین مارادونا در تیم ملی آرژانتین، در جریان بازی بارسلونا مقابل اوساسونا در رقابت‌های لالیگا، در پیروزی قاطع 4-0 تیمش، موفق به گلزنی شد. پس از به ثمر رساندن گل خود، مسی با افتخار پیراهن تیم نیوولز اولد بویز که مارادونا در آن تیم بازی کرده بود را به نمایش گذاشت.

او با این اقدام، گل خود را به مارادونا تقدیم کرد و سپس با اشاره به آسمان، یاد و خاطره این اسطوره بزرگ را گرامی داشت. این حرکت نمادی از ارادت عمیق مسی به مارادونا و همچنین پاسداشت میراث این اسطوره جهانی بود.

پیراهن مارادونا

در تاریخ 30 نوامبر 2020، پس از پیروزی تیم بوکا جونیورز مقابل نیوولز اولد بویز در استادیوم لا بومبونرا، بازیکنان تیم بوکا جونیورز تصمیم گرفتند به شیوه‌ای خاص به مارادونا ادای احترام کنند. آن‌ها پیراهن مارادونا را به نشانه احترام و محبت در مقابل سوئیت خصوصی او قرار دادند.

در این سوئیت خصوصی، دختر مارادونا، دالما، حضور داشت. این حرکت به‌طور آشکار نماد احترام و محبت عمیق بازیکنان به اسطوره فوتبال آرژانتین و جهان بود و نشان داد که میراث مارادونا همچنان در دل‌ها و یادها زنده است. این اقدامات در روزهای پس از درگذشت مارادونا به‌عنوان نمادی از ارادت و یادبود به او در سراسر جهان فوتبال شناخته شد.

نظرسنجی IMG درباره دیگو مارادونا

نظرسنجی IMG درباره دیگو مارادونا به‌طور خاص به بررسی تأثیر این اسطوره فوتبال بر دنیای ورزش و فرهنگ جهانی پرداخته است. دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، پس از درگذشت خود در نوامبر 2020، در قلب بسیاری از طرفداران و تحلیلگران ورزشی باقی ماند.

دیگو مارادونا IMG

نظرسنجی IMG به بررسی یاد و خاطره مارادونا و ارزیابی تأثیر او در میان ورزشکاران، طرفداران فوتبال و شخصیت‌های فرهنگی پرداخته است.

در این نظرسنجی، شرکت‌کنندگان نظرات خود را درباره ابعاد مختلف زندگی مارادونا شامل مهارت‌های فنی، شخصیت و تأثیر او بر روی و خارج از زمین فوتبال به اشتراک گذاشتند.

فیلم زندگی دیگو مارادونا

فیلم مستند «قهرمان دیگو مارادونا» (Hero) یک اثر زندگی‌نامه‌ای است که به کارگردانی مایکل کین، به بررسی زندگی حرفه‌ای و دستاوردهای بی‌نظیر دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین فوتبالیست‌های تاریخ، پرداخته است.

فیلم قهرمان دیگو مارادونا

این مستند به‌ویژه بر روی یکی از مهم‌ترین و جنجالی‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای مارادونا، یعنی گل معروف «دست خدا» تمرکز دارد که در جریان مسابقه حساس و تاریخی تیم ملی آرژانتین مقابل انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک به ثمر رسید.

در این گل، مارادونا با دست خود توپ را وارد دروازه حریف کرد که بعدها به یکی از نمادهای بحث‌برانگیز و به‌یادماندنی تاریخ فوتبال تبدیل شد.

مستند عاشق دیگو مارادونا

مستند «دیگو مارادونا» یکی از آثار برجسته در عرصه مستندهای زندگی‌نامه‌ای است که به روایت زندگی و حرفه ورزشی یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان تاریخ فوتبال، دیگو مارادونا، می‌پردازد.

این مستند توسط آصف کاپادیا، کارگردان معروف سینما، ساخته شده است و با نگاهی عمیق و تحلیل‌گرانه به زندگی پیچیده و پر از چالش‌های مارادونا، تلاش دارد تا ابعاد مختلف شخصیتی و حرفه‌ای او را به نمایش بگذارد.

مستند دیگو مارادونا

مستند «دیگو مارادونا» به‌ویژه بر دوران حضور او در باشگاه ناپولی تأکید دارد، جایی که این بازیکن افسانه‌ای به قله‌های موفقیت دست یافت و تحولی عظیم در تاریخ فوتبال ایتالیا ایجاد کرد.

کاپادیا در این مستند، با بهره‌گیری از تصاویر آرشیوی منحصر به فرد و مصاحبه‌هایی که بسیاری از آن‌ها برای اولین بار منتشر می‌شود، لحظات برجسته زندگی حرفه‌ای مارادونا در ناپولی را به‌طور دقیق و جزئی بررسی می‌کند.

سینما دیگو مارادونا

مستند “عاشق مارادونا” (Loving Maradona) که در سال ۲۰۰۷ تولید شده است، یکی دیگر از آثار برجسته و شناخته‌شده پیرامون زندگی و دوران ورزشی دیه‌گو آرماندو مارادونا به شمار می‌رود. این مستند به کارگردانی خاویر مارتین وازکز ساخته شده و به‌طور جامع به جنبه‌های مختلف زندگی این اسطوره فوتبال پرداخته است

عاشق مارادونا

در این اثر، علاوه بر مروری دقیق بر زندگی حرفه‌ای مارادونا و دستاوردهای بی‌نظیر او در دنیای فوتبال، به ابعاد دیگری از شخصیت او نیز توجه می‌شود که کمتر در مستندهای ورزشی به آن پرداخته شده است. از جمله این ابعاد، نگاه سیاسی مارادونا و مواضع او در قبال مسائل جهانی است که در فیلم به‌طور مشروح بررسی می‌شود.

Loving Maradona

یکی از نکات جالب توجه مستند، حضور مارادونا در کوبا و دیدارهایش با شخصیت‌های برجسته انقلابی این کشور است. این مستند ضمن پرداختن به روابط مارادونا با فیدل کاسترو و دیگر رهبران سیاسی، به بررسی تأثیر این ملاقات‌ها بر دیدگاه‌های اجتماعی و سیاسی مارادونا نیز می‌پردازد.

فیلم مارادونا

فیلم‌های متعددی درباره زندگی و دوران حرفه‌ای دیگو مارادونا ساخته شده است که هرکدام به جنبه‌های خاصی از شخصیت و عملکرد او پرداخته‌اند. از جمله این آثار می‌توان به فیلم‌های مشهور “مارادونا، مانو د دیوس” (که به فارسی به نام “مارادونا، دست خدا” شناخته می‌شود)، “آماندو مارادونا” (که به عنوان “مارادونای دوست‌داشتنی” نیز ترجمه شده) و فیلمی که توسط کارگردان مشهور امیر کوستوریتسا ساخته شده است، اشاره کرد.

این فیلم‌ها هرکدام از زاویه‌ای منحصر به فرد به زندگی و دستاوردهای این اسطوره فوتبال پرداخته‌اند و تلاش کرده‌اند تا تصویری جامع و غنی از شخصیت پیچیده و پرهیجان او ارائه دهند.

یکی از لحظات جالب و به یاد ماندنی در زندگی مارادونا، ملاقات او با اعضای گروه معروف کوئین است. این ملاقات در ماه مارس سال ۱۹۸۱ در پشت صحنه یکی از کنسرت‌های گروه کوئین در استادیوم ولز سارسفیلد در بوئنوس آیرس برگزار شد.

در این دیدار، مارادونا که در آن زمان یکی از بزرگترین چهره‌های ورزشی دنیا بود، با اعضای گروه که خود نیز از طرفداران سرسخت فوتبال و مارادونا بودند، دیدار و گفتگو کرد. این ملاقات به عنوان یکی از لحظات به یادماندنی در تاریخ تعاملات فرهنگ موسیقی و ورزش شناخته می‌شود و برای طرفداران هر دو حوزه، نقطه عطفی در خاطراتشان باقی مانده است.

مارادونا گروه راک

در پی درگذشت دیگو مارادونا، یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، هنرمندان بسیاری از کشور آرژانتین آثار موسیقی‌ای را به افتخار وی خلق و اجرا کردند. این آثار موسیقی نه تنها نشان از ارادت عمیق هنرمندان به این اسطوره فوتبال داشت، بلکه بسیاری از آنها نیز به نوعی بیانگر تاثیرات عمیق و جاودان مارادونا در فرهنگ و جامعه آرژانتین بودند.

مارادونا راک

در این میان، برخی از این آثار با محبوبیت خاصی در بین مردم مواجه شدند. از جمله این ترانه‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

La Mano de Dios اثر El Potro Rodrigo
Maradona از Para Siempre Diego
Diego Forever از Los Ratones Paranoicos
Francotirador از Garadoac
Santo Maradona اثر Mano Negra
La Vida Tombola اثر Manu Chao

دیگو مارادونا موزیک ویدیو شکیرا

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتینی، در موزیک ویدیوی مشهور آهنگ “Waka Waka (This Time for Africa)” که توسط خواننده کلمبیایی شکیرا در سال 2010 منتشر شد، حضور ویژه‌ای داشت.

دیگو مارادونا شکیرا

در این ویدیو، تصاویری از دیگو مارادونا به همراه تصاویر نمادین از جشن‌های تیم ملی فوتبال آرژانتین در مسابقات جام جهانی 1986 مکزیک به نمایش درآمد.

این جشن‌ها به طور ویژه به قهرمانی تاریخی آرژانتین در آن رقابت‌ها و نقش برجسته مارادونا در پیروزی تیمش اشاره داشت، که یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای تاریخ فوتبال محسوب می‌شود.

کتاب ال دیگو دیگو مارادونا

کتاب «مارادونا: خودزندگی‌نامه بزرگ‌ترین و جنجالی‌ترین ستاره فوتبال» (Maradona: The Autobiography of Soccer’s Greatest and Most Controversial Star) یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین آثار خودزندگی‌نامه‌ای در حوزه ورزش به شمار می‌آید.

این کتاب، که به قلم دیگو مارادونا نوشته شده است، به روایت زندگی و تجربیات این اسطوره جهانی فوتبال می‌پردازد و نگاهی عمیق و دقیق به ابعاد مختلف زندگی حرفه‌ای و شخصی وی دارد.

کتاب ال دیگو

در این اثر منحصر به فرد، خوانندگان به طور مستقیم با خاطرات شخصی مارادونا و رویدادهای سرنوشت‌ساز زندگی‌اش آشنا می‌شوند. مارادونا به‌طور صادقانه و بی‌پرده از دوران کودکی سخت و فقرآمیز خود در محله‌های فقیرنشین بوینس‌آیرس، تا ظهورش در سطح جهانی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، سخن می‌گوید.

او به تفصیل از لحظات شیرین و تلخ دوران حرفه‌ای‌اش، چالش‌های بی‌پایان در میدان فوتبال و نیز زندگی پرآشوب خارج از میدان، همچون اعتیاد، جنجال‌ها و روابط شخصی‌اش، یاد می‌کند.

کتاب ال دیگو مارادونا

کتاب «مارادونا» نه‌تنها به‌عنوان یک خودزندگی‌نامه ورزشی شناخته می‌شود، بلکه یک سفر عاطفی و فلسفی به درون ذهن و روح یک شخصیت پیچیده و چندوجهی است که در کنار دستاوردهای بی‌نظیر ورزشی‌اش، درگیری‌های درونی و مبارزات شخصی زیادی را پشت سر گذاشته است.

خواننده با مطالعه این کتاب، نه‌تنها با چهره‌ای جذاب و گاهی اوقات جنجالی از مارادونا آشنا می‌شود، بلکه به درک عمیق‌تری از انسانیت او، روحیه مبارزاتی و تکاپوی بی‌پایان برای رسیدن به هدف‌هایش می‌رسد.

دیگو مارادونا بازی ویدیویی

در سال ۲۰۱۷، دیه‌گو مارادونا، اسطوره نامدار فوتبال جهان، به عنوان یکی از چهره‌های برجسته و افسانه‌ای این ورزش، در نسخه‌های جدید دو بازی ویدیویی محبوب و پرطرفدار، یعنی FIFA 18 تولیدشده توسط شرکت EA Sports و Pro Evolution Soccer 2018 محصول شرکت Konami، حضور یافت.

تصویر و نام او در قالب یکی از بازیکنان افسانه‌ای (Legendary Player) در این بازی‌ها مورد استفاده قرار گرفت، که بازتابی از تأثیر عمیق و جایگاه تاریخی وی در دنیای فوتبال بود. این اقدام با استقبال گسترده علاقه‌مندان و طرفداران بازی‌های ویدیویی و فوتبال روبه‌رو شد و نقش مارادونا در فرهنگ عامه و صنعت سرگرمی را بیش از پیش برجسته کرد.

دیگو مارادونا بازی فوتبال FIFA 18

در سال ۲۰۱۹، فیلم مستندی با عنوان دیگو مارادونا به کارگردانی آصف کاپادیا، مستندساز برجسته و برنده جوایز معتبر بین‌المللی همچون اسکار و بفتا، تولید و منتشر شد.

این مستند به زندگی پر فراز و نشیب یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال، دیگو آرماندو مارادونا، می‌پردازد و با بهره‌گیری از بیش از ۵۰۰ ساعت فیلم آرشیوی، روایت‌گر دوران اوج و سقوط این فوتبالیست آرژانتینی است.

کتاب مارادونا دیگو مارادونا

در بخشی از این کتاب چنین آمده است:

مارادونا، پیش از آن‌که به تعبیر ادواردو گالیانو به «خدای آلوده و گناهکار» بدل شود، در نوزده‌سالگی قهرمان جام جهانی جوانان زیر ۲۰ سال در ژاپن شد. تا آن زمان، وانت قدیمی راستروخرو به خاطره‌ها پیوسته بود و حالا مارادونا خود به عاشق ماشین‌ها تبدیل شده بود.

خودرو برای او صرفاً وسیله‌ی نقلیه نبود، بلکه نشانه‌ای از هویت و سبک زندگی‌اش محسوب می‌شد؛ ویژگی‌ای که تا پایان عمر همراهش باقی ماند. هوادارانش، در پاسداشت لحظاتی فراموش‌نشدنی که برایشان رقم زده بود، تصمیم گرفتند با جمع‌آوری پول، یک خودرو به او هدیه دهند: مرسدس بنز ۵۰۰ اس‌ال‌سی قرمز و براق با قدرت ۲۳۷ اسب بخار؛ هدیه‌ای از سر احترام و قدردانی.

دیگو مارادونا در کتاب کمیک آرژانتینی

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در مجموعه کمیک مشهور آرژانتینی El Cazador de Aventuras (شکارچی ماجراجویی‌ها) در چندین قسمت به‌عنوان یکی از شخصیت‌های داستانی حضور داشت. این کمیک که در دهه‌های گذشته محبوبیت فراوانی در میان مخاطبان جوان و علاقه‌مندان به طنز و ماجراجویی داشت، به دلیل سبک خاص تصویری و روایت اغراق‌آمیزش شناخته می‌شد.

حضور مارادونا در این داستان‌ها نه تنها جنبه طنزآمیز داشت، بلکه بازتابی از جایگاه فرهنگی و اجتماعی او در جامعه آرژانتین نیز بود.

عکس پروفایل دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا فوتبالیست

عکس خاص دیگو مارادونا

پوستر دیگو مارادونا

بدنامی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، اسطوره بی‌بدیل فوتبال جهان، در کنار نبوغ بی‌نظیرش در زمین بازی، به‌دلیل سبک زندگی پرتنش و رفتارهای پرخطر خارج از مستطیل سبز، با شهرتی منفی نیز مواجه شد. رژیم غذایی ناسالم، مصرف بی‌رویه و افراطی مواد غذایی پرچرب و پرکالری، همراه با مصرف الکل و استفاده از مواد مخدر غیرقانونی، تأثیرات مخربی بر سلامت جسمی و روانی او بر جای گذاشت.

بدنامی مارادونا

علاوه بر این، مارادونا درگیر مسائل پیچیده شخصی از جمله فشارهای روانی ناشی از شهرت جهانی، روابط خانوادگی پرتنش و بحران‌های هویتی نیز بود. مشکلات متابولیک مانند نوسانات شدید وزن، مقاومت به انسولین و اختلالات کبدی و کلیوی، که برخی ناشی از مصرف داروهای تجویزی برای درمان بیماری‌های زمینه‌ای او بودند، شرایط را پیچیده‌تر می‌کرد.

اسطوره دیگو مارادونا

زمانی که دیگو مارادونا، اسطوره بی‌بدیل فوتبال، از عرصه فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد، این وداع برای ملت آرژانتین چیزی بیش از پایان دوران یک ورزشکار برجسته بود؛ این اتفاق همانند ضربه‌ای عمیق و جانکاه بر روح جمعی مردم این کشور سنگینی کرد. مارادونا تنها یک فوتبالیست خارق‌العاده نبود؛ او تجسم امید، افتخار ملی و نماد مبارزه با رنج‌های تاریخی آرژانتین به‌شمار می‌رفت.

کشوری که طی دهه‌ها، زیر سلطه دیکتاتوری‌های نظامی، بحران‌های اقتصادی گسترده، فقر فراگیر و نابرابری‌های اجتماعی درد کشیده بود، در مارادونا شخصیتی می‌دید که توانسته بود از دل خاکستر این رنج‌ها برخیزد و با استعداد بی‌نظیر خود، صدای مردم محروم و فرودست باشد.

دیگو مارادونای اسطوره

از سال ۱۹۸۶، نام مارادونا در سراسر جهان، حتی در دورافتاده‌ترین گوشه‌های آن، به شهرت رسید. حتی در ارتش تارتان، ترانه‌ای با مضمون نسخه‌ای از “Hokey Cokey” برای بزرگداشت گل معروف “دست خدا” او مقابل انگلیس سر داده می‌شد. در آرژانتین، مارادونا اغلب با واژگانی توصیف می‌شود که معمولاً برای اسطوره‌ها و چهره‌های افسانه‌ای به کار می‌رود.

بت دیگو مارادونا

در فیلم آرژانتینی «پسر عروس» (El hijo de la novia)، شخصیتی که لباس و هیئت یک کشیش کاتولیک را به خود گرفته، در صحنه‌ای در یک بار، خطاب به یکی از مشتریان چنین می‌گوید: «آنها او را به صورت یک بت درآوردند و سپس بر صلیبش کشیدند.» این جمله که تداعی‌گر روایت مسیح است، به‌گونه‌ای طنزآمیز و انتقادی بیان می‌شود.

بت مارادونا

وقتی یکی از همراهانش به طعنه و لحن گزنده‌ی او اعتراض می‌کند و می‌گوید که این شوخی از حد گذشته است، آن فرد که در واقع کشیش واقعی نیست، با خونسردی پاسخ می‌دهد: «اما من درباره‌ی مارادونا صحبت می‌کردم.» این جمله نه تنها لحن تمسخرآمیز خود را حفظ می‌کند، بلکه به شکل ظریفی جایگاه خاص دیگو مارادونا را در فرهنگ عمومی آرژانتین یادآور می‌شود؛ جایگاهی که در آن او نه صرفاً یک قهرمان ورزشی، بلکه نمادی فراانسانی و اسطوره‌ای تلقی می‌شود.

کلیسای مارادونا

در شهر روزاریو واقع در کشور آرژانتین، گروهی از شهروندان محلی اقدام به تأسیس یک آیین نوظهور با عنوان «کلیسای مارادونا» کردند؛ آیینی که به‌نوعی ترکیبی غیررسمی از فرهنگ فوتبال، شخصیت‌محوری، و عناصر بازآفرینی‌شده از آیین مسیحیت به شمار می‌رود.

بنیان‌گذاران این جنبش، با الهام از زندگی و تأثیر فرهنگی دیگو آرماندو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، تلاش کرده‌اند تا ساختار، مراسم و نمادهای سنتی دین مسیحیت را با ویژگی‌های منحصربه‌فرد و داستان زندگی این چهره ورزشی جایگزین یا تلفیق کنند.

برای نمونه، به‌جای میلاد مسیح، تولد مارادونا در ۳۰ اکتبر هر سال به‌عنوان رویدادی مقدس گرامی داشته می‌شود و نیایش‌ها و دعاهای مرسوم با مفاهیمی از دنیای فوتبال، نقل‌قول‌هایی از مارادونا و ارجاعاتی به لحظات تاریخی زندگی او جایگزین شده‌اند.

پست دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، عمده دوران حرفه‌ای خود را در پست هافبک هجومی (Attacking Midfielder) یا به اصطلاح رایج‌تر پلی‌میکر (Playmaker) بازی کرد.

دیگو مارادونا هافبک

در این پست، او نقش محوری در ایجاد حملات تیم و ساخت موقعیت‌های گل داشت و اغلب با مهارت‌های فنی و دید بازی بی‌نظیر خود، خط حمله تیم را هدایت می‌کرد.

دیگو مارادونا پست

هافبک میانی – هافبک مهاجم

دیگو مارادونا هافبک مهاجم

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتینی، در تاریخ 27 فوریه 1977، تنها چهار ماه پس از انجام اولین بازی حرفه‌ای خود در تیم آرژانتینوس جونیورز، اولین حضور بین‌المللی‌اش را با تیم ملی کشورش تجربه کرد. این بازی که در سن 16 سالگی او برگزار شد، مقابل تیم ملی مجارستان در شهر بوداپست انجام گرفت.

این بازی آغازگر دوران درخشان مارادونا در عرصه فوتبال ملی بود که به سرعت او را به یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ستارگان تاریخ فوتبال تبدیل کرد.

مارادونا هافبک مهاجم

دیگو مارادونا، که در آن زمان به شدت مورد تحسین و علاقه طرفداران فوتبال آرژانتین قرار داشت، برای حضور در تیم ملی این کشور به منظور شرکت در جام جهانی 1978 که به میزبانی آرژانتین برگزار می‌شد، انتخاب نشد.

مربی تیم ملی، سزار لوئیس منوتی، پس از ارزیابی شرایط، به این نتیجه رسید که مارادونا در سن 17 سالگی هنوز از لحاظ تجربه و آمادگی جسمانی برای بازی در سطح بالای مسابقات جام جهانی آماده نیست.

از این رو، با وجود توانایی‌های برجسته‌اش، او را از فهرست نهایی بازیکنان منتخب برای این تورنمنت بزرگ کنار گذاشت. تصمیم منوتی بر اساس ارزیابی‌های فنی و تاکتیکی بود که نشان می‌داد مارادونا برای تجربه چنین مسابقاتی هنوز به زمان و رشد بیشتری نیاز دارد.

والپیپر دیگو مارادونا

دیگو مارادونا والپیپر

والپیپر دیگو مارادونا فوتبالی 2025

والپیپر دیگو مارادونا برای کامپیوتر

زندگی ورزشی دیگو مارادونا

در تاریخ 3 نوامبر 1978، تنها چند روز پس از رسیدن به 18 سالگی، دیه‌گو مارادونا برای تیم ملی زیر 20 سال آرژانتین در یک بازی دوستانه به میدان رفت. این دیدار مقابل تیم نیویورک کاسموس برگزار شد، تیمی که در آن زمان فرانتس بکن‌باوئر، اسطوره فوتبال آلمان، نیز در ترکیب آن حضور داشت. مارادونا در این بازی با درخشش خود توانست دو گل از سه گل پیروزی 2-1 تیم آرژانتین را به ثمر برساند و عملکرد فوق‌العاده‌اش را به نمایش بگذارد.

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان جهان 1979

در سن ۱۸ سالگی، دیه‌گو مارادونا در مسابقات قهرمانی جوانان جهان که در سال ۱۹۷۹ در کشور ژاپن برگزار شد، شرکت کرد و توانست به سرعت خود را به عنوان یکی از ستارگان برجسته این رقابت‌ها معرفی کند.

او در جریان مسابقه حساس و مهم میان تیم ملی آرژانتین و اتحاد جماهیر شوروی، که با پیروزی ۳-۱ آرژانتین به پایان رسید، نمایش فوق‌العاده‌ای ارائه داد و نقش کلیدی در این پیروزی تاریخی ایفا کرد.

مارادونا در مجموع در شش بازی که در این تورنمنت انجام داد، موفق به ثبت شش گل شد و با عملکرد درخشان خود، نامش را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان این دوره از مسابقات ثبت کرد. این عملکرد تحسین‌برانگیز، آغازگر دوران حرفه‌ای درخشان او در دنیای فوتبال بود.

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان 1979

در تاریخ ۲ ژوئن ۱۹۷۹، دیه‌گو مارادونا نخستین گل ملی خود را در رده بزرگسالان برای تیم ملی آرژانتین به ثمر رساند. این گل در جریان پیروزی ۳-۱ تیم ملی آرژانتین برابر اسکاتلند در استادیوم همپدن پارک گلاسگو به ثبت رسید.

همچنین، مارادونا در دو بازی از مسابقات کوپا آمریکا که در ماه آگوست ۱۹۷۹ برگزار شد، برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت.

در یکی از این دیدارها، آرژانتین با نتیجه ۲-۱ مغلوب برزیل شد، در حالی که در بازی دیگر با پیروزی ۳-۰ برابر بولیوی به انتها رسید و مارادونا در این دیدار گل سوم تیمش را وارد دروازه حریف کرد.

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان

سپ بلاتر، رئیس پیشین فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، پس از گذشت سه دهه، به تحلیل تأثیرگذار بازی‌های دیگو مارادونا در سال 1979 پرداخت و در این خصوص اظهار داشت: «همه افراد نظرات خاص و متفاوتی در مورد دیگو آرماندو مارادونا دارند، و این موضوع از دوران بازیگری او تا به امروز همچنان ادامه دارد.

خاطره واضح و روشنی که من از این بازیکن فوق‌العاده با استعداد دارم، به دوره دوم جام جهانی فوتبال زیر 20 سال در سال 1979 در ژاپن بازمی‌گردد. در آن زمان، دیگو مارادونا درخشید و توانایی‌های فنی و بازی دیدنی خود را به نمایش گذاشت که تأثیر عمیقی بر دنیای فوتبال و هواداران آن زمان گذاشت.»

دیگو مارادونا کوپا آمه ریکا 1979

دیگو مارادونا و هموطنش لیونل مسی تنها بازیکنانی هستند که موفق به کسب جایزه توپ طلای هر دو رقابت معتبر جهانی، یعنی جام جهانی زیر ۲۰ سال و جام جهانی فوتبال بزرگسالان، شده‌اند. مارادونا در سال ۱۹۷۹ توانست توپ طلای جام جهانی زیر ۲۰ سال را به دست آورد و سپس در سال ۱۹۸۶ در جام جهانی بزرگسالان این افتخار را تکرار کرد.

در سوی دیگر، لیونل مسی این موفقیت را نخست در سال ۲۰۰۵ در جام جهانی زیر ۲۰ سال به‌دست آورد و پس از آن در جام جهانی بزرگسالان در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲ توانست توپ طلا را مجدداً به خانه ببرد. این دستاوردهای فوق‌العاده نشان‌دهنده جایگاه ویژه این دو بازیکن در تاریخ فوتبال جهان است.

دیگو مارادونا کوپا ریکا

دیگو مارادونا در رقابت‌های کوپا آمه‌ریکا ۱۹۷۹ به میدان رفت، جایی که تیم ملی آرژانتین عملکرد ضعیفی از خود نشان داد و در پایان مرحله گروهی از ادامه مسابقات کنار رفت. در این دوره، تیم آرژانتین نتوانست به مرحله بعدی صعود کند و با نتایج غیرقابل قبول مواجه شد.

تنها دستاورد مارادونا در این تورنمنت، به ثمر رساندن یک گل در پیروزی ۳-۰ تیم ملی آرژانتین مقابل بولیوی بود. این گل همچنان به عنوان یادگاری از حضور او در این رقابت‌ها در ذهن فوتبال‌دوستان باقی مانده است.

دیگو مارادونا جام جهانی 1982

مارادونا نخستین حضور خود در رقابت‌های جام جهانی فوتبال را در سال ۱۹۸۲ در کشور اسپانیا تجربه کرد. در آن سال، مسابقات در چندین شهر بزرگ اسپانیا برگزار شد و یکی از مهم‌ترین بازی‌ها، دیدار افتتاحیه تیم ملی آرژانتین بود که در ورزشگاه نیوکمپ بارسلونا مقابل تیم ملی بلژیک برگزار شد.

در این مسابقه، مارادونا که انتظار می‌رفت نقش برجسته‌ای در تیم ایفا کند، نتواست عملکرد مطلوبی از خود به نمایش بگذارد و در نهایت، آرژانتین که به عنوان مدافع عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها شرکت کرده بود، با نتیجه ۱-۰ از بلژیک شکست خورد.

با وجود این شکست تلخ در اولین بازی، تیم ملی آرژانتین در ادامه رقابت‌ها توانست با قدرت مجارستان و السالوادور را در شهر آلیکانته شکست دهد و جواز صعود به مرحله دوم را کسب کند. اما علیرغم این موفقیت‌ها، در داخل تیم جو و فضای مساعدی حاکم نبود.

یکی از مهم‌ترین چالش‌های تیم ملی آرژانتین در آن زمان، اختلافات موجود بین بازیکنان جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر با بازیکنان مسن‌تر و باتجربه‌تر بود که تنش‌هایی را درون تیم ایجاد کرده بود. این اختلافات تأثیر منفی بر روحیه تیم گذاشت و باعث شد تا نتایج تیم با وجود کیفیت بالای بازیکنان، به شکلی ناامیدکننده در برخی مسابقات جلوه کند.

دیگو مارادونا آرژانتین 1982

تیم ملی فوتبال آرژانتین در مسابقات جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا با ترکیب برجسته‌ای از بازیکنان معروف، نظیر ماریو کمپس، اسوالدو آردیلس، رامون دیاز، دانیل برتونی، آلبرتو تارانتینی، اوبالدو فیلول و دانیل پاسارلا به رقابت‌ها وارد شد.

این تیم در مرحله دوم رقابت‌ها پس از شکست‌های متوالی مقابل تیم‌های قدرتمند برزیل و ایتالیا از ادامه مسابقات کنار رفت.

بازی مقابل تیم ملی ایتالیا در این مرحله به دلیل برخوردهای خشن و جنجالی کلودیو جنتیله با دیگو مارادونا به یکی از بازی‌های تاریخی و پرحاشیه تبدیل شد.

این دیدار که در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۸۲ در استادیوم ساریا در بارسلونا برگزار شد، در نهایت با پیروزی ۲-۱ ایتالیا به پایان رسید. در این بازی، ایتالیا توانست آرژانتین را شکست داده و به دور بعدی صعود کند، در حالی که آرژانتین با این نتیجه از رقابت‌ها حذف شد.

مارادونا جام جهانی

دیگو مارادونا در تمامی پنج بازی خود در آن رقابت‌ها بدون انجام هیچ‌گونه تعویضی به میدان رفت و در دیدار مقابل تیم ملی مجارستان موفق به زدن دو گل شد.

این بازیکن افسانه‌ای در تمامی مسابقات با برخوردهای مختلف و خطاهای متعدد از سوی حریفان مواجه گردید، اما بیشترین تأثیر خود را در آخرین بازی تیم ملی آرژانتین مقابل برزیل در ورزشگاه ساریا گذاشت.

در این دیدار، داوری ضعیف و برخوردهای خشونت‌آمیز بازیکنان تیم حریف موجب شد تا آرژانتین با نتیجه سنگین ۳–۰ شکست خورده و از صعود به مراحل بعدی مسابقات باز بماند.

دیگو مارادونا جام جهانی 1986

در این بازی، خلق و خوی دیه‌گو مارادونا تحت فشار قرار گرفت و او در دقایق پایانی به دلیل انجام یک خطای شدید و تلافی‌جویانه علیه بازیکن تیم حریف، خولیو باتیستا، از زمین بازی اخراج شد.

این حادثه پس از یک سلسله برخوردهای فیزیکی و تنش‌های شدید در میدان رخ داد، که در نهایت منجر به رفتار عصبی و خشمگین مارادونا شد. داور پس از مشاهده این خطا، تصمیم به اخراج او گرفت و مارادونا ناگزیر از ترک زمین شد.

دیگو مارادونا کاپیتان تیم ملی

لحظه‌ای که دیگو مارادونا توپ را با دست خود از کنار بازوی دراز شده دروازه‌بان انگلیسی، پیتر شیلتون، به داخل دروازه فرستاد، این واقعه به یکی از معروف‌ترین و جنجالی‌ترین لحظات تاریخ فوتبال تبدیل شد و به عنوان “دست خدا” شناخته شد.

این حرکت بحث‌برانگیز در جریان بازی مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 مکزیک، زمانی رخ داد که مارادونا در یک نبرد هوایی با شیلتون توانست با استفاده از دست خود گل بزند، در حالی که داور مسابقه این حرکت را ندید و گل را معتبر اعلام کرد. مارادونا، که کاپیتان تیم ملی فوتبال آرژانتین بود، با درخشش خیره‌کننده خود در این تورنمنت، آرژانتین را به قهرمانی جهان رساند.

تیم ملی آرژانتین در نهایت در فینال این رقابت‌ها، که در مکزیکوسیتی برگزار شد، با شکست آلمان غربی توانست جام قهرمانی را از آن خود کند. این پیروزی تاریخی و عملکرد برجسته مارادونا در جام جهانی 1986، او را به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال بدل کرد.

دیگو مارادونا تیم ملی آرژانتین

در طی برگزاری این مسابقات، دیگو مارادونا توانست توانایی‌های استثنایی و بی‌نظیر خود را به بهترین شکل ممکن به نمایش بگذارد و در نتیجه به عنوان پویاترین و برجسته‌ترین بازیکن جام جهانی شناخته شد.

او در هر یک از دقایق بازی‌های تیم ملی آرژانتین حضور فعال داشت و با عملکرد خود تحسین همگان را برانگیخت. مارادونا در این دوره از مسابقات موفق شد پنج گل زیبا به ثمر برساند و علاوه بر آن، پنج پاس گل حیاتی و موثر نیز به هم‌تیمی‌های خود ارائه داد که نقش کلیدی در پیروزی‌های تیم ملی آرژانتین ایفا کرد.

دیگو مارادونا کاپیتان 1986

سه پاس گل از مارادونا در بازی افتتاحیه مقابل تیم ملی کره جنوبی در ورزشگاه المپیکو یونیورسیتاریو در مکزیکو سیتی به ثبت رسید. این بازی آغازگر حضور مارادونا در مسابقات جام جهانی ۱۹۸۶ بود و او با پاس‌های دقیق خود توانست تأثیر زیادی در روند بازی بگذارد.

اولین گل مارادونا در این تورنمنت در بازی دوم گروهی در شهر پوئبلا به ثمر رسید، زمانی که تیم ملی آرژانتین با تیم ملی ایتالیا مواجه شد و مارادونا با درخشش خود، گل اول را به ثمر رساند.

در مرحله اول حذفی، تیم ملی آرژانتین در شهر پوئبلا توانست تیم ملی اروگوئه را از رقابت‌ها کنار بزند. سپس، در یک بازی حساس و پرهیجان در ورزشگاه آزتکا، در مکزیکو سیتی، تیم آرژانتین در مقابل تیم ملی انگلیس قرار گرفت.

این دیدار به عنوان یکی از مسابقات حساس و سرنوشت‌ساز در تاریخ جام جهانی ۱۹۸۶ شناخته می‌شود، که مارادونا در آن نقش برجسته‌ای ایفا کرد.

دیگو مارادونا نیمه فرشته نیمه شیطان

پس از به ثمر رساندن دو گل متفاوت و برجسته در پیروزی ۲-۱ آرژانتین مقابل انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶، افسانه دیه‌گو مارادونا شکل گرفت. گل دوم او، که به زیبایی و هنرمندی به ثمر رسید، و گل اولش که با جنجال‌های زیادی همراه بود، تأثیر شگرفی در تاریخ فوتبال گذاشت.

این دو گل، به ویژه در شرایط حساس آن مسابقه، به نمادی از استعداد فوق‌العاده و پیچیدگی‌های شخصیتی مارادونا تبدیل شد. در پی این عملکرد برجسته، روزنامه فرانسوی معتبر L’Équipe مارادونا را با عبارتی خاص و به یاد ماندنی توصیف کرد: “نیمه فرشته، نیمه شیطان”، که به وضوح ترکیب تناقضات درون شخصیت و بازی او را بیان می‌کند.

دیگو مارادونا دست خدا

این مسابقه در پس‌زمینه جنگ فالکلند میان دو کشور آرژانتین و بریتانیا برگزار شد. در این دیدار، یکی از گل‌های مارادونا به‌طرز مشکوکی به ثمر رسید، چرا که او با دست خود به توپ ضربه زد و آن را وارد دروازه کرد.

این حرکت که در ابتدا به‌طور عمده از دید داور و ناظران مسابقه پنهان ماند، موجب بروز جنجال‌های فراوانی پس از آن شد. مارادونا بعدها در مصاحبه‌ای توضیح داد که این گل را با استفاده از دست خود و به‌طور غیرقانونی به ثمر رسانده است و در این خصوص اظهار داشت: «کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا».

به همین دلیل، این گل به‌نام “دست خدا” شهرت یافت و به یکی از جنجالی‌ترین و معروف‌ترین گل‌های تاریخ فوتبال تبدیل شد.

دست خدا دیگو مارادونا

در تاریخ 22 آگوست 2005، دیگو مارادونا در یک مصاحبه تلویزیونی با صراحت اعلام کرد که به طور عمدی با دست خود به توپ ضربه زده است و هیچ‌گاه در آن لحظه تماس توپ با سر خود را احساس نکرده است. او همچنین اذعان کرد که بلافاصله پس از به ثمر رسیدن گل، متوجه شد که این گل از نظر قوانین بازی غیرقانونی بوده است.

این اظهارات مارادونا به وضوح تأییدکننده‌ی یک واقعه جنجالی در تاریخ فوتبال بودند که با نام “دست خدا” شناخته می‌شود. این گل که در بازی ربع‌نهایی جام جهانی 1986 مکزیک بین تیم‌های آرژانتین و انگلیس به ثمر رسید، به عنوان یکی از بحث‌برانگیزترین و حاشیه‌سازترین لحظات تاریخ مسابقات جام جهانی فوتبال شناخته می‌شود.

این حادثه واکنش‌های بسیار شدیدی را به ویژه از سوی بازیکنان انگلیسی و همچنین طرفداران این تیم به همراه داشت که مارادونا را به تقلب و نقض اصول اخلاقی متهم کردند.

گل دیگو مارادونا به انگلیس

گل دوم دیه‌گو مارادونا، تنها چهار دقیقه پس از گل اول او در دیدار تاریخی برابر انگلستان در جام جهانی 1986، به‌عنوان بهترین گل تاریخ جام جهانی توسط فیفا انتخاب شد. در این گل استثنائی، مارادونا توپ را از نیمه زمین خودی دریافت کرد و با حرکاتی بی‌نظیر، به سمت دروازه حریف حرکت کرد.

او ابتدا با چرخشی سریع به اطراف، مدافعین را پشت سر گذاشت و سپس با 11 لمس دقیق توپ، مسافتی بیش از نیمی از طول زمین را پیمود.

این گل، که ترکیبی از مهارت فردی، سرعت و دقت بالا بود، به‌سرعت به یکی از نمادهای تاریخ فوتبال تبدیل شد و تا امروز همچنان به‌عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین لحظات در تاریخ این ورزش شناخته می‌شود.

دیگو مارادونا انگلیس

در جریان مسابقه، بازیکن با مهارت فوق‌العاده‌ای پنج بازیکن برجسته انگلیسی شامل پیتر بردزلی، استیو هاج، پیتر رید، تری بوچر و تری فنویک را یکی پس از دیگری با تکنیک و دقت بالا دریبل کرد.

او با حرکت‌های سریع و کنترل‌شده خود، تمامی مدافعان انگلیسی را پشت سر گذاشت و در نهایت، پس از عبور از پیتر شیلتون، دروازه‌بان معروف تیم ملی انگلستان، توپ را با دقت و ظرافت تمام به داخل دروازه ارسال کرد.

این گل که در نوع خود شگفت‌انگیز و بی‌نظیر بود، به یکی از خاطره‌انگیزترین لحظات تاریخ فوتبال بدل شد.

دیگو مارادونا گل قرن

این گل در نظرسنجی آنلاین برگزار شده توسط فیفا در سال 2002 به عنوان «گل قرن» انتخاب گردید. در این نظرسنجی، کارشناسان و طرفداران فوتبال از سراسر جهان مشارکت داشتند و به شایستگی این گل مارادونا در برابر انگلیس در جام جهانی 1986 امتیاز بالایی دادند.

علاوه بر این، در نظرسنجی‌ای که همان سال توسط کانال 4 بریتانیا برگزار شد، عملکرد فوق‌العاده مارادونا در آن مسابقه به‌ویژه گل به یادماندنی‌اش، در رتبه ششم فهرست 100 لحظه برتر ورزشی تاریخ قرار گرفت. این دستاوردها به‌خوبی نشان‌دهنده تاثیرگذار بودن مارادونا در تاریخ فوتبال جهان و جایگاه ویژه‌اش در ذهن طرفداران این ورزش هستند.

گل قرن دیگو مارادونا

مارادونا پس از گل تماشایی‌ای که در بازی مقابل انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی به ثمر رساند، در دیدار نیمه‌نهایی برابر بلژیک نیز به درخشش خود ادامه داد. او در این بازی دو گل به ثمر رساند که شامل یک دریبل برجسته و بی‌نظیر در گل دوم می‌شد که در آن توانست چند مدافع بلژیک را پشت سر بگذارد. این گل‌ها در استادیوم آزتکا و در برابر تماشاگران پرشور به ثبت رسید.

در فینال جام جهانی 1986، تیم آلمان غربی با استفاده از دو مدافع، تلاش کرد تا مارادونا را مهار کند. با این حال، در دقیقه 84، مارادونا که همچنان در اوج آمادگی خود قرار داشت، توانست از لوتار ماتئوس، هافبک دفاعی آلمان غربی، عبور کند و با ارسال یک پاس دقیق و حساب‌شده، خورخه بوروچاگا را در موقعیت گلزنی قرار دهد. بوروچاگا نیز با تکلی دقیق، گل پیروزی بخش را به ثمر رساند.

در نهایت، تیم ملی آرژانتین موفق شد با نتیجه 3-2 آلمان غربی را شکست دهد و مارادونا به عنوان کاپیتان تیم، با افتخار جام جهانی 1986 را بالای سر برد و نام خود را در تاریخ فوتبال به ثبت رساند.

دیگو مارادونا آرژانتین 2002

در طول برگزاری مسابقات، دیه‌گو مارادونا بیش از نیمی از شوت‌های تیم ملی آرژانتین را خود به ثبت رساند یا در ایجاد آن‌ها نقشی اساسی ایفا کرد. او موفق شد 90 دریبل برجسته و تاثیرگذار را به نام خود ثبت کند که این میزان سه برابر بیشتر از هر بازیکن دیگری در رقابت‌ها بود.

همچنین، مارادونا 53 بار در معرض فشار خطاهای حریفان قرار گرفت، که باعث شد تیمش به بیشترین تعداد ضربات آزاد در میان تمامی تیم‌های حاضر در مسابقات دست یابد. این عملکرد بی‌نظیر او نه تنها تأثیر زیادی در روند بازی‌ها داشت، بلکه موجب به‌وجود آمدن فرصت‌های متعدد گلزنی برای تیمش شد.

مارادونا آرژانتین

در جریان رقابت‌های جام جهانی 1986، دیه گو مارادونا از مجموع 14 گل تیم ملی آرژانتین در این تورنمنت، مستقیماً یا از طریق پاس گل به ثمر رساند. به طوری که 10 گل از این تعداد یا توسط خود او به ثبت رسید یا به طور غیرمستقیم از طریق پاس‌های کلیدی او برای هم‌تیمی‌هایش به گل تبدیل شد.

در پایان این مسابقات و با رای اتفاقی آرا، مارادونا به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت شناخته شد و موفق به کسب توپ طلای بهترین بازیکن جام جهانی 1986 گردید. این پیروزی او باعث شد که بسیاری از کارشناسان و هواداران فوتبال به طور گسترده تصور کنند که مارادونا به تنهایی موفق به کسب عنوان قهرمانی برای تیم ملی آرژانتین در این رقابت‌ها شده است.

با این حال، مارادونا بعدها در مصاحبه‌ای اظهار داشت که این دیدگاه به طور کامل با نظر او هم‌خوانی ندارد و معتقد بود که قهرمانی تیم نتیجه کار گروهی و تلاش‌های تمام اعضای تیم بوده است.

دیگو مارادونا زین الدین زیدان

زین‌الدین زیدان، که در سن ۱۴ سالگی شاهد مسابقات جام جهانی ۱۹۸۶ بود، در خصوص دیگو مارادونا اظهار داشت که او “در سطح دیگری قرار داشت”. به پاس بزرگداشت و احترام به این اسطوره فوتبال، مقامات استادیوم آزتکا در مکزیک، مجسمه‌ای از مارادونا ساختند که لحظه‌ تاریخی به ثمر رساندن “گل قرن” توسط او را به تصویر می‌کشد و این مجسمه را در ورودی استادیوم نصب کردند.

پس از قهرمانی آرژانتین در فینال جام جهانی ۱۹۸۶ و پیروزی بر تیم ملی آلمان غربی، مارادونا با جام قهرمانی در دست، جشن بزرگی را به همراه هم‌تیمی‌هایش در میدان مسابقه برگزار کرد.

عملکرد خارق‌العاده مارادونا در این دوره از رقابت‌ها به قدری برجسته بود که در سال ۲۰۱۴، راجر بنت از ESPN FC این دوره را به عنوان “فوق‌العاده‌ترین عملکردی که تا به حال در تاریخ جام‌های جهانی دیده شده است” توصیف کرد.

در همین راستا، کوین باکستر از روزنامه لس آنجلس تایمز آن را به عنوان “یکی از بهترین نمایش‌های فردی در تاریخ رقابت‌های جام جهانی” قلمداد کرد و همچنین واشنگتن پست این گل را به عنوان “بهترین گل در تاریخ این مسابقات” معرفی نمود.

دیگو مارادونا بهترین گل تاریخ

در سال ۲۰۰۲، راسل توماس، خبرنگار روزنامه گاردین، گل دوم دیگو مارادونا در مقابل تیم ملی انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ را به عنوان “مسلماً بهترین گل فردی تاریخ فوتبال” توصیف کرد.

او در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۸ برای Sportsnet نوشت، افزود: “هیچ بازیکنی، حتی پله در سال ۱۹۵۸ یا پائولو روسی در سال ۱۹۸۲، مانند مارادونا در جام جهانی مکزیک، بر یک بازی تسلط نداشتند.”

توماس همچنین درباره عملکرد استثنایی مارادونا در آن مسابقات اظهار داشت: “این هنرمند برجسته آرژانتینی به تنهایی توانست دومین عنوان قهرمانی جام جهانی را برای کشورش به ارمغان آورد.

” او در مورد دو گل به یاد ماندنی مارادونا در بازی مقابل انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی افزود: “بله، دست مارادونا بود و نه دست خدا که گل اول را به ثمر رساند. اما این گل، نه یک حرکت تصادفی، بلکه یک اثر هنری ناب بود که نشان از توانایی بی‌نظیر او در میدان فوتبال داشت.”

دیگو مارادونا کوپا آمریکا 1987

در رقابت‌های کوپا آمه ریکا ۱۹۸۷ که در کشور آرژانتین برگزار شد، دیه‌گو مارادونا در چهار دیدار به میدان رفت و موفق به به ثمر رساندن سه گل شد.

یکی از این گل‌ها در پیروزی پر گل ۳-۰ تیم ملی آرژانتین مقابل اکوادور به ثبت رسید که مارادونا در این بازی دو گل زد و نقش بسزایی در پیروزی تیمش ایفا کرد. با این حال، تیم ملی آرژانتین در مرحله نیمه‌نهایی با نتیجه ۱-۰ مقابل اروگوئه، قهرمان نهایی آن دوره، مغلوب شد و نتوانست به فینال راه یابد.

توماس، یکی از تحلیل‌گران ورزشی برجسته، در مورد عملکرد استثنایی مارادونا در این رقابت‌ها گفت: “این هنرمند برجسته آرژانتینی به تنهایی توانست دومین جام جهانی را به کشورش هدیه دهد.” او در ادامه به دو گل به یادماندنی مارادونا در دیدار مقابل انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی اشاره کرد و گفت: “بله، این گل‌ها از سوی مارادونا با دست او به ثمر رسید، نه به‌طور معجزه‌آسا توسط دست خدا. این یک اثر هنری ناب بود که تنها از یک بازیکن چون مارادونا برمی‌آید.”

دیگو مارادونا کوپا آمریکا

در رقابت‌های کوپا آمه ریکا ۱۹۸۹ که در کشور برزیل برگزار شد، دیگو مارادونا به مدت شش بازی برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت. با وجود تلاش‌های فراوان، او نتوانست در این تورنمنت موفق به گلزنی شود. در پایان رقابت‌ها، تیم ملی آرژانتین موفق شد با کسب جایگاه سوم، به پایان این دوره از مسابقات برسد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1990

در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، دیه‌گو مارادونا دوباره به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین انتخاب شد و توانست برای دومین بار تجربه حضور در فینال جام جهانی را به دست آورد. با این حال، مصدومیت شدید مچ پای او تأثیر زیادی بر عملکرد فنی و بدنی‌اش داشت و باعث شد تا نسبت به رقابت‌های چهار سال قبل، تسلط کمتری در زمین بازی از خود نشان دهد.

علاوه بر این، تیم ملی آرژانتین در این دوره از سه تن از بهترین بازیکنان خود به دلیل مصدومیت‌ها بی‌بهره بود که این امر فشار زیادی را به دیگر بازیکنان وارد ساخت.

آرژانتین پس از شکست غیرمنتظره و شگفت‌انگیز در اولین بازی خود مقابل کامرون در ورزشگاه سن سیرو شهر میلان، وضعیت بحرانی به خود گرفت و نزدیک بود از گردونه رقابت‌ها حذف شود. این تیم تنها توانست در رده سوم گروه خود قرار گیرد و در آستانه کنار رفتن از رقابت‌ها قرار گرفت.

اما در مرحله یک شانزدهم نهایی، تیم ملی آرژانتین در بازی حساس مقابل برزیل در تورین، با درخشش مارادونا و ارسال یک پاس تماشایی برای کلودیو کانیگیا، توانست تک گل بازی را به ثمر رسانده و با پیروزی در این دیدار سرنوشت‌ساز، راهی مرحله بعدی رقابت‌ها شود.

دیگو مارادونا ضربات پنالتی

در مرحله یک چهارم نهایی رقابت‌های جام جهانی فوتبال، تیم ملی آرژانتین در یک دیدار حساس در شهر فلورانس ایتالیا به مصاف تیم ملی یوگسلاوی رفت.

این مسابقه که به شدت تحت فشار و رقابتی تنگاتنگ برگزار می‌شد، پس از 120 دقیقه بازی بدون گل به پایان رسید. در طول این مدت، هر دو تیم چندین موقعیت خطرناک به وجود آوردند، اما در نهایت هیچ یک نتوانستند دروازه حریف خود را باز کنند. در نهایت، بازی به ضربات پنالتی کشیده شد و آرژانتین در یک رقابت نفس‌گیر موفق شد از سد یوگسلاوی بگذرد.

هرچند که در یکی از ضربات پنالتی، دیگو مارادونا ستاره بزرگ آرژانتینی‌ها، ضربه خود را به سمت راست دروازه‌بان یوگسلاوی زد، اما دروازه‌بان حریف موفق شد توپ را مهار کند. با این حال، سایر پنالتی‌ها به خوبی توسط بازیکنان آرژانتین به گل تبدیل شد و در نهایت تیم ملی آرژانتین با برتری در ضربات پنالتی به پیروزی دست یافت و راهی مرحله نیمه‌نهایی شد.

دیگو مارادونا استادیوم سن پایولو

بازی نیمه‌نهایی مسابقات فوتبال بین تیم ملی آرژانتین و تیم ملی ایتالیا، که به عنوان میزبان تورنمنت در آن سال شناخته می‌شد، در ورزشگاه تاریخی سن پائولو در شهر ناپل، که به استادیوم مارادونا نیز معروف است، برگزار گردید. این دیدار پس از پایان وقت قانونی با تساوی 1-1 به ضربات پنالتی کشیده شد.

در این مرحله حساس، دیه‌گو مارادونا با اراده‌ای فولادین و شجاعت مثال‌زدنی خود، توانست در یکی از ضربات پنالتی تأثیرگذار خود، گل‌زنی کند. این ضربه دقیقاً مشابه ضربه ناموفق او در مرحله قبلی بود، اما این‌بار با دقت بیشتری به درون دروازه حریف ارسال شد و نقشی کلیدی در موفقیت تیمش ایفا کرد.

دیگو مارادونا سن پائولو

در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ که در شهر رم، پایتخت ایتالیا، برگزار شد، تیم ملی آرژانتین با نتیجه 1–0 در برابر تیم ملی آلمان غربی شکست خورد. تک گل این بازی توسط آندریاس برهمه، بازیکن آلمان غربی، در دقیقه ۸۵ از طریق یک ضربه پنالتی که پس از ارتکاب خطا توسط مدافع آرژانتینی روی رودی وولر به دست آمد، به ثمر رسید.

این تصمیم داور بازی، که به طور گسترده مورد بحث و انتقاد قرار گرفت، به ویژه از سوی طرفداران آرژانتین، به عنوان یک تصمیم جنجالی و مشکوک تلقی شد.

پس از پایان بازی و اعلام شکست تیمش، دیه‌گو مارادونا، ستاره بزرگ آرژانتینی، به شدت متاثر و گریه‌کنان به نظر رسید و در مصاحبه‌هایی که پس از بازی انجام داد، داور را مسئول اصلی این شکست دانست و اظهار داشت که این تصمیم تاثیر زیادی بر نتیجه بازی گذاشت.

دیگو مارادونا جام آرتمیو فرانچی 1993

در تاریخ 24 فوریه 1993، دیگو مارادونا پس از مدت‌ها غیبت از تیم ملی آرژانتین، مجدداً به ترکیب این تیم بازگشت. او در دیداری از مسابقات جام آرتمیو فرانکی 1993 که در ورزشگاه مار دل پلاتا برگزار شد، به میدان رفت و در برابر تیم ملی دانمارک به رقابت پرداخت.

دیگو مارادونا جام آرتمیو فرانچی

این بازگشت مهم پس از مدت‌ها دوری از تیم ملی، به عنوان یک رویداد مهم در تاریخ فوتبال آرژانتین ثبت شد.

دیگو مارادونا آرتمیو فرانچی

این بازی در پایان زمان معمول با نتیجه 1-1 به تساوی رسید و پس از آن، تیم ملی آرژانتین توانست در مرحله ضربات پنالتی با نتیجه 5-4 حریف خود را شکست داده و به پیروزی دست یابد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1994

در جام جهانی ۱۹۹۴ که در ایالات متحده برگزار شد، دیه‌گو مارادونا تنها در دو بازی به میدان رفت که هر دو در استادیوم فاکسبورو، واقع در نزدیکی شهر بوستون، برگزار شدند. مارادونا در یکی از این بازی‌ها که در برابر تیم ملی یونان بود، توانست گلزنی کند و در پیروزی تیم ملی آرژانتین نقش بسزایی ایفا نماید.

با این حال، پس از این مسابقات، نتیجه تست دوپینگ او مثبت اعلام شد. او در این آزمایش به مصرف ماده افدرین، یک محرک غیرمجاز، متهم گردید.

به همین دلیل، فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) مارادونا را از ادامه رقابت‌ها محروم کرده و او را به کشورش بازگرداند. این حادثه یکی از جنجالی‌ترین و تلخ‌ترین رویدادهای تاریخ فوتبال بود که موجب پایان زودهنگام حضور مارادونا در آن تورنمنت شد.

مارادونا جام جهانی 1994

پس از آنکه دیگو مارادونا گل سوم تیم ملی آرژانتین را در بازی مقابل یونان به ثمر رساند، یکی از به‌یادماندنی‌ترین و جذاب‌ترین جشن‌های گل در تاریخ مسابقات جام جهانی فوتبال را به نمایش گذاشت.

مارادونا که از بازگشت پرشکوه خود به عرصه فوتبال بین‌المللی احساس شادی و رضایت فراوانی می‌کرد، با چهره‌ای سرشار از هیجان و چشمان برآمده، به سمت یکی از دوربین‌های کنار زمین دوید.

در حالی که بدنش از شور و هیجان می‌لرزید، شادی خود را با حرکاتی پرانرژی و چهره‌ای متمایز، به شکلی کاملاً منحصر به فرد و غیرقابل فراموش ابراز کرد. این لحظه به سرعت در حافظه هواداران فوتبال و طرفدارانش نقش بست و به یکی از نمادهای جشن‌های گل در تاریخ جام جهانی تبدیل شد.

گل ملی مارادونا

این گل، آخرین گل بین‌المللی دیگو مارادونا برای تیم ملی فوتبال آرژانتین بود. در دیدار دوم از مرحله گروهی مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴ که در آن تیم ملی آرژانتین به پیروزی ۲-۱ مقابل تیم ملی نیجریه دست یافت و این بازی قرار بود آخرین حضور مارادونا در تیم ملی باشد، او به طور چشمگیری دو گل تیمش را به ثمر رساند.

گل اول را او به تنهایی وارد دروازه حریف کرد و در گل دوم، با یک پاس دقیق و هوشمندانه به کلودیو کانیگیا، زمینه‌ساز گلزنی او شد. این عملکرد برجسته مارادونا، همراه با نمایش تیمی قوی و هماهنگ از سوی بازیکنان آرژانتین، یکی از مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین لحظات آن دیدار به شمار می‌رفت.

دوپینگ دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در زندگی‌نامه خود ادعا کرده است که نتیجه مثبت آزمایش دوپینگ او به دلیل مصرف نوشیدنی انرژی‌زای “Rip Fuel” بوده است.

به گفته وی، این نوشیدنی توسط مربی شخصی‌اش به او داده شده بود. مارادونا توضیح داد که نسخه آمریکایی این نوشیدنی به‌طور غیرقانونی حاوی یک ماده شیمیایی ممنوعه بود، در حالی که نسخه آرژانتینی آن فاقد این ماده می‌باشد.

او در ادامه افزود که زمانی که دوز نسخه آرژانتینی تمام شد، مربی‌اش به اشتباه نسخه آمریکایی این نوشیدنی را خریداری کرده و به او داده است، بدون اینکه از تفاوت‌های موجود در ترکیبات این دو نسخه آگاه باشد.

دیگو مارادونا دوپینگ

پس از مثبت شدن نتیجه آزمایش دوپینگ دیگو مارادونا، فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) تصمیم به اخراج وی از رقابت‌های جام جهانی ۱۹۹۴ در ایالات متحده آمریکا گرفت.

این تصمیم موجب شد که ستاره آرژانتینی از ادامه مسابقات محروم شود و جای خود را به دیگر اعضای تیم بدهد. پس از اخراج مارادونا، تیم ملی فوتبال آرژانتین تحت رهبری مربی دیگری وارد دور یک هشتم نهایی مسابقات شد، اما در این مرحله در مقابل تیم ملی رومانی در لس آنجلس شکست خورد و از ادامه رقابت‌ها کنار رفت.

در غیاب مارادونا، آرژانتین تیمی ضعیف‌تر و ناهماهنگ‌تر از ترکیب اصلی خود به نظر می‌رسید، حتی با وجود حضور بازیکنانی برجسته همچون گابریل باتیستوتا و کلودیو کانیجیا که نتوانستند تأثیر چندانی در نتایج تیم داشته باشند.

تست مواد مخدر دیگو مارادونا

دیگو مارادونا به طور جداگانه اعلام کرد که با فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) به توافقی دست یافته است تا موضوعی خاص را نادیده گرفته و به وی اجازه دهند تا قبل از آغاز مسابقات، از دارویی به منظور کاهش وزن استفاده کند و بدین ترتیب قادر باشد در بازی حضور یابد.

این تصمیم در پی مشکلات جسمانی و نیاز به کاهش وزن فوری اتخاذ شد. اما این موضوع باعث شد که مارادونا نتواند در آزمون دوپینگ موفق شود و در نتیجه، عدم موفقیت او در تست مواد مخدر در جریان جام جهانی 1994 میلادی، به عنوان نقطه پایانی بر دوران بین‌المللی‌اش شناخته شد.

دوران حضور او در تیم ملی فوتبال آرژانتین به مدت 17 سال طول کشید، در این مدت او موفق به زدن 34 گل در 91 بازی برای تیم ملی کشورش شد.

دیگو مارادونا بازیساز

دیگو مارادونا، که در میان رسانه‌ها به عنوان یک “شماره 10 کلاسیک” شناخته می‌شود، به عنوان یکی از برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین بازیسازان تاریخ فوتبال مطرح بوده است. او به عنوان یک بازیساز سنتی، توانایی فوق‌العاده‌ای در هدایت بازی و ایجاد موقعیت‌های گلزنی برای تیم‌های خود داشت.

مهارت‌های فنی و دید وسیع او در میدان باعث شد که به یک نماد جهانی تبدیل شود و همچنان در ذهن طرفداران فوتبال به عنوان یک اسطوره باقی بماند.

بازیساز دیگو مارادونا

او به طور معمول در نقش‌های انعطاف‌پذیر و آزاد بازی می‌کرد و معمولاً در موقعیت‌های هجومی، یا به عنوان هافبک تهاجمی در پشت مهاجمان تیم قرار می‌گرفت، به‌گونه‌ای که امکان ارائه پاس‌های کلیدی و ایجاد موقعیت‌های گلزنی برای سایر بازیکنان فراهم می‌شد.

علاوه بر این، گاهی اوقات به عنوان مهاجم دوم در ترکیب خط حمله ظاهر می‌شد و با همکاری نزدیک و هماهنگ با دو مهاجم دیگر، نقش مؤثری در فضاسازی و نفوذ به دفاع حریف ایفا می‌کرد.

دیگو مارادونا پسر طلایی

دیگو مارادونا، که از دوران کودکی و نوجوانی استعداد فوق‌العاده‌ای در عرصه فوتبال از خود نشان داد، لقب مشهور “ال پیبه د اورو” یا “پسر طلایی” را به عنوان نماد توانمندی‌های بی‌نظیر خود به دست آورد، لقبی که در تمامی دوران حرفه‌ای‌اش همواره با او همراه بود.

مارادونا به دلیل مهارت‌های چشم‌گیرش در دریبل‌زنی، توانایی کنترل بی‌نقص توپ، دید وسیع و استراتژیک در زمین، مهارت بالای پاس‌دهی و خلاقیت بی‌پایانش در موقعیت‌های مختلف بازی، به یکی از بزرگ‌ترین و هنرمندترین بازیکنان تاریخ فوتبال بدل شد.

او با انجام حرکات تکنیکی پیچیده، پاس‌های دقیق و استراتژیک، و خلق موقعیت‌های گل‌زنی بی‌نظیر، به نمادی از فوتبال خلاق و زیبا تبدیل گردید.

پسر طلایی دیگو مارادونا

این اسطوره بی‌بدیل دنیای فوتبال، با قامتی نسبتاً کوتاه و اندامی جمع‌وجور، از ویژگی‌های فیزیکی منحصر به‌فردی بهره‌مند بود که به‌طور چشمگیری عملکرد او را در میدان مسابقه تحت تأثیر قرار می‌داد.

قدرت عضلات پاهای او در کنار مرکز ثقل پایین و تعادل فوق‌العاده‌اش، به وی این توانایی را می‌داد که حتی در شرایط پرفشار فیزیکی، هنگام دویدن با توپ، پایداری خود را حفظ کرده و از برخوردها و تکل‌های مدافعان رهایی یابد.

دیگو مارادونا فیفا 2020

در نظرسنجی‌ای که توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) برگزار شد، دیگو آرماندو مارادونا، اسطوره فراموش‌نشدنی فوتبال آرژانتین، به همراه پله، ستاره افسانه‌ای فوتبال برزیل، به عنوان برندگان مشترک عنوان «بهترین بازیکن قرن بیستم میلادی» برگزیده شدند.

این انتخاب، حاصل رأی‌گیری گسترده‌ای بود که در آن هواداران فوتبال از سراسر جهان شرکت داشتند و نقش پررنگی در شکل‌گیری این نتیجه ایفا کردند.

مارادونا با نمایشی خارق‌العاده در رقابت‌های جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، توانست تیم ملی آرژانتین را به دومین قهرمانی تاریخ خود در این رقابت‌ها برساند.

او در طول این تورنمنت، با به‌ثمر رساندن گل‌های به‌یادماندنی، از جمله گل معروف “دست خدا” و گل انفرادی شاهکارش مقابل انگلیس، استعداد بی‌نظیر خود را به رخ جهانیان کشید و نام خود را برای همیشه در تاریخ فوتبال جاودانه ساخت.

ترکیبی از استعداد ذاتی، تکنیک بسیار بالا، چابکی تحسین‌برانگیز، دید گسترده بازی، دقت مثال‌زدنی در ارسال پاس، و مهارت استثنایی در کنترل توپ و دریبل‌زنی، از مارادونا بازیکنی منحصر به‌فرد ساخت.

او با وجود قد نسبتا کوتاه خود (۱۶۵ سانتی‌متر)، توانست در برابر مدافعان قدرتمند و سرسخت دوران خود بدرخشد و در میان بزرگان فوتبال جهان جایگاه ویژه‌ای کسب کند. این توانمندی‌ها سبب شد تا هواداران و رسانه‌ها لقب افتخارآمیز «پسر طلایی» (به زبان اسپانیایی: El Pibe de Oro) را به وی اعطا کنند، لقبی که تا به امروز نمادی از نبوغ، شور و عشق به فوتبال تلقی می‌شود.

زندگی فوتبالی دیگو مارادونا

دیگو آرماندو مارادونا، اسطوره بی‌بدیل فوتبال آرژانتین، در عرصه ملی ۹۱ بار پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کرد و موفق شد ۳۴ گل به ثمر برساند. حضور او در چهار دوره جام جهانی فوتبال (۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴) نقش بسزایی در تاریخ این رقابت‌ها داشت.

دیگو مارادونا فوتبالیست

در رقابت‌های جام جهانی فوتبال سال ۱۹۸۶ که به میزبانی کشور مکزیک برگزار شد، یکی از برجسته‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای او، حضور در مرحله یک‌چهارم نهایی این تورنمنت بود. در این دیدار تاریخی، تیم ملی آرژانتین با نتیجه ۲ بر ۱ برابر تیم ملی انگلستان، یکی از مدعیان جدی قهرمانی، به پیروزی دست یافت.

فوتبالیست دیگو مارادونا

این دستاورد مهم زمینه‌ساز صعود تیم ملی فوتبال آرژانتین به مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌ها شد؛ جایی که با تکیه بر عملکرد فوق‌العاده و الهام‌بخش دیه‌گو مارادونا، موفق به شکست رقبای خود گردید.

در ادامه، آرژانتین با حفظ روند پیروزی‌های خود، به دیدار نهایی راه یافت و در آن مسابقه نیز با نمایش تحسین‌برانگیز بازیکنان به‌ویژه مارادونا، توانست عنوان قهرمانی جام جهانی را از آنِ خود کند و افتخاری بزرگ را در تاریخ فوتبال این کشور رقم بزند.

زندگی فوتبالی مارادونا

در جریان دیدار تاریخی تیم‌های ملی آرژانتین و انگلستان در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ که در ورزشگاه آزتکای مکزیکوسیتی برگزار شد، دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، دو گل به‌یادماندنی به ثمر رساند.

نخستین گل این دیدار، که به «گل دست خدا» شهرت یافته است، در دقیقه ۵۱ بازی به ثمر رسید؛ مارادونا در این صحنه با زیرکی خاص و با استفاده از دست چپ خود، توپ را به درون دروازه انگلیس فرستاد، در حالی‌که داور مسابقه متوجه تخلف نشد و گل را صحیح اعلام کرد. این گل جنجالی به‌سرعت به یکی از بحث‌برانگیزترین و نمادین‌ترین لحظات تاریخ فوتبال تبدیل شد.

تنها چهار دقیقه بعد، مارادونا دومین گل خود را به شکلی خیره‌کننده وارد دروازه انگلستان کرد. او با کنترل توپ از میانه میدان حرکت را آغاز کرد، چهار بازیکن انگلیسی و دروازه‌بان پیتر شیلتون را یکی پس از دیگری دریبل زد و پس از طی مسافتی نزدیک به ۶۰ متر، توپ را به تور رساند.

این گل هنرمندانه، که از نظر تکنیکی و خلاقیت فردی در بالاترین سطح قرار دارد، در نظرسنجی سال ۲۰۰۲ فیفا با مشارکت صدها هزار نفر از علاقه‌مندان فوتبال در سراسر جهان، به عنوان «گل قرن» انتخاب شد و از آن زمان تاکنون به عنوان نماد نبوغ فوتبالی مارادونا و لحظه‌ای بی‌بدیل در تاریخ جام جهانی شناخته می‌شود.

اولین قرارداد دیگو مارادونا

در موزه دیگو مارادونا، بخشی اختصاصی به نمایش افتخارات و اسناد تاریخی زندگی ورزشی او اختصاص یافته است. در میان این بخش‌ها، ویترینی ویژه وجود دارد که برخی از ارزشمندترین یادگارهای دوران حرفه‌ای این اسطوره فوتبال جهان را در خود جای داده است.

قرارداد مارادونا

یکی از شاخص‌ترین اشیای قرار گرفته در این ویترین، نسخه‌ای از نخستین قرارداد رسمی مارادونا با باشگاه آرژانتینیوس جونیورز است. این سند تاریخی، نه‌تنها آغاز مسیر حرفه‌ای مارادونا را به تصویر می‌کشد، بلکه در آن، نام پدرش نیز به وضوح درج شده است؛ امری که نشان‌دهنده نقش و حمایت خانواده‌اش در شروع مسیر درخشان ورزشی اوست.

این قرارداد، به عنوان نمادی از نخستین گام‌های مارادونا در دنیای فوتبال حرفه‌ای، از اهمیت عاطفی و تاریخی بالایی برخوردار است.

قرارداد دیگو مارادونا

این موزه در سال ۲۰۱۶، به ابتکار و تلاش‌های سازمان خبری «پرس» و با همکاری نهادهای فرهنگی و ورزشی محلی، به عنوان یک جاذبه گردشگری رسمی افتتاح شد.

هدف از تأسیس این موزه، نه‌تنها ایجاد منبعی برای درآمدزایی از طریق جذب گردشگران داخلی و خارجی بود، بلکه تلاشی بود برای گرامی‌داشت یاد و خاطره دیه‌گو مارادونا، اسطوره نامدار فوتبال آرژانتین، و معرفی باشگاه نخستین او به نسل‌های جدید. این مجموعه با نمایش آثار، یادگاری‌ها و اسناد مرتبط با دوران ابتدایی فعالیت ورزشی مارادونا، به یکی از مراکز فرهنگی-ورزشی مهم منطقه بدل شده است.

زندگی حرفه ای دیگو مارادونا

در سن هشت سالگی، دیه‌گو آرماندو مارادونا، اسطوره آینده فوتبال جهان، با اجرای حرکات نمایشی و تکنیکی با توپ فوتبال در خیابان‌ها، پارک‌ها و میدان‌های عمومی شهر بوئنوس آیرس، تلاش می‌کرد تا با دریافت مبالغ اندک از رهگذران، در تأمین مخارج خانواده پرجمعیت و کم‌درآمد خود سهمی داشته باشد. استعداد کم‌نظیر او از همان سال‌های ابتدایی زندگی نمایان بود و توجه علاقه‌مندان به فوتبال را به خود جلب کرد.

دیگو مارادونا جام جهانی

در رقابت‌های جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ که به میزبانی اسپانیا برگزار شد، دیگو مارادونا، ستاره جوان و پُرآوازه تیم ملی آرژانتین، با وجود نمایش‌هایی چشم‌نواز و تکنیکی که تحسین بسیاری از کارشناسان و تماشاگران را برانگیخت، نتوانست تیم خود را به مراحل بالاتر برساند.

در دیدار حساس مرحله دوم گروهی برابر تیم قدرتمند برزیل، مارادونا که تحت فشار دفاع سرسخت حریف قرار گرفته بود، در دقایق پایانی بازی، با ارتکاب یک خطای عمدی و خشونت‌آمیز علیه یکی از بازیکنان برزیلی، از سوی داور مسابقه با کارت قرمز مستقیم جریمه شد و از زمین اخراج گردید.

دیگو مارادونا جام جهانی 1982

این اخراج نه تنها ضربه روحی سنگینی به تیم آرژانتین وارد کرد، بلکه عملاً امیدهای این تیم برای صعود به مرحله نیمه‌نهایی را نقش بر آب کرد. در غیاب مارادونا، آرژانتین نتوانست از سد رقیبان عبور کند و از ادامه رقابت‌ها حذف شد. این اتفاق، یکی از تلخ‌ترین لحظات دوران ورزشی مارادونا در عرصه ملی به شمار می‌آید.

دیگو مارادونا تیم ملی

چهار سال پس از آن، در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ که در مکزیک برگزار شد، دیه‌گو مارادونا با نمایش بی‌نظیر مهارت‌های فوتبال خود، تحسین و شگفتی همگان را برانگیخت.

در این دوره از رقابت‌ها، مارادونا با حرکات خارق‌العاده و درخشش فوق‌العاده‌اش در میدان، به یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شد. بازی‌های او در این تورنمنت به ویژه گل‌های تاریخی همچون “دست خدا” و “گل قرن” به یادگار ماند که نام او را در تاریخ فوتبال برای همیشه ثبت کرد.

دیگو مارادونا در تیم ملی

در این شرایط، دیه‌گو مارادونا، ستاره برجسته فوتبال آرژانتین، با نمایش بی‌نظیر خود در این دیدار، موفق به به ثمر رساندن دو گل تاریخی شد. گل اول مارادونا، که به «دست خدا» شهرت یافت، به علت استفاده غیرقانونی از دست در شرایطی که داور نتواست آن را تشخیص دهد، در تاریخ فوتبال جاودانه شد.

گل دوم وی، که به عنوان یکی از زیباترین گل‌های تاریخ جام جهانی شناخته می‌شود، با عبور از چندین بازیکن انگلستان و در نهایت به گل تبدیل شدن، نقطه عطفی در این مسابقه بود. این دو گل سبب شد تا آرژانتین در نهایت با نتیجه 2-1 به پیروزی برسد و راهی مرحله نیمه‌نهایی شود، در حالی که این مسابقه تبدیل به یکی از نمادین‌ترین دیدارهای تاریخ جام جهانی شد.

دیگو مارادونا و تیم ملی

نخستین گل مسابقه را مارادونا در ابتدای نیمه دوم با استفاده از دست به ثمر رساند. چند دقیقه بعد، او با در اختیار گرفتن توپ در میانه میدان، با دریبل زدن هفت بازیکن انگلیسی، توپ را به دروازه پیتر شیلتون، دروازه‌بان انگلستان، وارد کرد.

دیگو مارادونا جام 1986

دیه‌گو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ، با هنرنمایی بی‌نظیر خود در سال ۱۹۸۶ میلادی توانست تیم ملی فوتبال آرژانتین را به قهرمانی جهان در مسابقات جام جهانی فوتبال هدایت کند.

علاوه بر موفقیت‌های ملی، مارادونا در عرصه باشگاهی نیز به درخشش ادامه داد. او در دو مقطع زمانی، در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹، با باشگاه ناپولی ایتالیا موفق شد این تیم را به قهرمانی در سری A، لیگ معتبر ایتالیا، برساند.

این دستاوردها برای ناپولی که پیش از آن هیچ‌گاه چنین موفقیتی را تجربه نکرده بود، تاریخ‌ساز بود. همچنین، مارادونا در سال ۱۹۹۰ با این تیم موفق به کسب جام یوفا (رقابت‌های لیگ اروپا در آن زمان) شد که یکی دیگر از افتخارات بزرگ دوران حرفه‌ای او به حساب می‌آید.

آرژانتین دیگو مارادونا

به‌طور کلی، مارادونا نه تنها در سطح بین‌المللی، بلکه در سطح باشگاهی نیز تأثیرگذارترین شخصیت فوتبال دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی بود.

دیگو مارادونا تیم ملی آرژانتین

با این حال، تیم ملی آرژانتین نتوانست در دیدار نهایی همانند دور قبل که موفق به کسب عنوان قهرمانی شده بود، تیم ملی آلمان را شکست دهد. در این مسابقه حساس و پرفشار، آلمان توانست برتری خود را به نمایش بگذارد و در نهایت آرژانتین با کسب مقام دوم، پس از یک تلاش شایسته و پر از افتخار، به وطن خود بازگشت.

تیم ملی آرژانتین و دیگو مارادونا

در این دوره از رقابت‌های جام جهانی فوتبال، دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین و ستاره برجسته باشگاه ناپولی، از هواداران باشگاه ناپولی خواست تا با درک شرایط اقتصادی و اجتماعی سخت جنوب ایتالیا و تبعیض‌های موجود علیه این منطقه، حمایت خود را از تیم ملی آرژانتین در بازی حساس میان ایتالیا و آرژانتین نشان دهند.

مارادونا با اشاره به مشکلات اقتصادی و نابرابری‌های اجتماعی که جنوب ایتالیا با آن مواجه است، تلاش کرد تا احساس همبستگی میان هواداران ناپولی و تیم ملی آرژانتین را تقویت کرده و از آن‌ها بخواهد که در این مسابقه از تیم خود حمایت کنند.

دیگو مارادونا آرژانتینوس جونیورز

در تاریخ 20 اکتبر 1976، دیه‌گو مارادونا برای اولین بار به عنوان بازیکن حرفه‌ای در ترکیب تیم آرژانتینوس جونیورز قرار گرفت. این بازی تنها 10 روز پیش از رسیدن به سن 16 سالگی او انجام شد. مارادونا در این مسابقه مقابل تیم تالرس د کوردوبا به میدان رفت و به این ترتیب آغازگر یکی از درخشان‌ترین دوران‌های تاریخ فوتبال جهان شد.

دیگو مارادونا جونیورز 1976

او با پیراهن شماره 16 وارد میدان شد و بدین ترتیب به جوان‌ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر آرژانتین تبدیل گردید. تنها چند دقیقه پس از شروع بازی، مارادونا با دقت و هوشیاری خاصی توپ را به پای خوان دومینگو کابررا فرستاد.

این حرکت نه تنها در همان لحظه توجه‌ها را جلب کرد، بلکه به سرعت به نمادی از استعداد و نبوغ فوق‌العاده او تبدیل شد که به نوعی سرآغاز شهرت بین‌المللی مارادونا در دنیای فوتبال شد.

دیگو مارادونا آرژانتین

پس از پایان بازی، دیگو مارادونا، ستاره مشهور فوتبال آرژانتین، در گفتگویی اظهار داشت: «در آن روز، احساس کردم که آسمان را در دستانم دارم.» سی سال بعد از آن بازی تاریخی، کابررا، مدافع حریف، یاد و خاطره آن لحظات را چنین نقل کرد:

دیگو مارادونا جوز هندی

«من در سمت راست زمین قرار داشتم و تمام تلاشم را کردم تا او را تحت فشار قرار دهم، اما او هیچ فرصتی به من نداد. او حرکتی عالی با جوز هندی انجام داد و به محض اینکه من بدنم را چرخاندم، او با یک حرکت سریع از من فاصله گرفت و دیگر هیچ شانسی برای من باقی نگذاشت.»

اولین گل دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در تاریخ 14 نوامبر 1976، تنها دو هفته پس از رسیدن به سن 16 سالگی، اولین گل حرفه‌ای خود را در یک بازی رسمی برای تیم آرژانتینی بوکا جونیورز به ثمر رساند. این گل در جریان دیدار تیم بوکا جونیورز با تیم مارپلاتنسه در رقابت‌های لیگ آرژانتین به ثبت رسید.

در این مسابقه تاریخی، مارادونا علاوه بر گل اول خود، گل دیگری نیز به ثمر رساند و عملکرد چشمگیری از خود نشان داد که نوید بخش آینده درخشان او در دنیای فوتبال بود.

دیگو مارادونا لیگ برتر

در آن فصل، او در مجموع 11 بازی به میدان رفت و دو گل به ثمر رساند. اولین گل او در نخستین بازی‌اش در آن فصل به ثبت رسید و همان گل، تنها گل‌هایی بود که او در طول آن فصل به ثمر رساند.

دیگو مارادونا جام جهانی 1978

در سال 1977، دیه‌گو مارادونا با عملکرد فوق‌العاده خود در رقابت‌های مختلف، توانست در 49 بازی به میدان برود و 19 گل به ثمر رساند. این عملکرد شایسته، موجب جلب توجه بسیاری از باشگاه‌های معتبر آمریکای جنوبی به او شد.

دیگو مارادونا جام جهانی

در فصل 1978، مارادونا به اوج شکوفایی خود رسید و در 35 بازی موفق به زدن 26 گل گردید، که این روند در آستانه رقابت‌های جام جهانی 1978 به او کمک کرد تا در کانون توجهات جهانی قرار گیرد.

دیگو مارادونا سزار لوییس

با این حال، هنگامی که تیم‌ها در تاریخ 19 مه سال مورد نظر آزاد شدند، او توسط مربی معروف سزار لوئیس منوتی برای پیوستن به تیم انتخاب نشد، موضوعی که بسیاری از کارشناسان و هواداران فوتبال را به شدت شگفت‌زده و متعجب کرد.

دیگو مارادونا برترین گلزن

دو روز پس از کنار گذاشته شدن از تیم، او در یک مسابقه پرهیجان مقابل تیم چاکاریتا جونیورز موفق شد یک گل به ثمر برساند و عملکرد چشمگیری از خود به نمایش گذاشت.

دیگو مارادونا برترین گلزن 1980

در سال 1979، دیگو مارادونا در 26 بازی که برای تیم خود به میدان رفت، توانست 26 گل به ثمر برساند و در هر دو رقابت معتبر متروپولیان و ناسیونال به عنوان آقای گل شناخته شد. این عملکرد درخشان او باعث شد که در این سال عنوان برترین گلزن این دو تورنمنت معتبر را از آن خود کند.

در سال 1980، مارادونا به اوج شکوفایی خود رسید و در 45 بازی، 43 گل زد. به‌واسطه این دستاورد چشمگیر، او برای چهار تورنمنت متوالی عنوان آقای گلی و برترین گلزن را به‌دست آورد و در تاریخ فوتبال آرژانتین به عنوان یکی از بهترین مهاجمان شناخته شد.

دیگو مارادونا بوکا جونیورز

دیگو مارادونا در سال 1981 پس از کسب عنوان قهرمانی در مسابقات متروپولیتانو، به همراه هواداران پرشور باشگاه بوکا جونیورز جشن قهرمانی خود را برگزار کرد.

وی در دوران پنج ساله حضور خود در باشگاه آرژانتینوس جونیورز، که از سال 1976 آغاز شده و تا 1981 ادامه داشت، توانست در مجموع 115 گل در 167 بازی به ثمر برساند و خود را به عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آرژانتین معرفی کند.

در نهایت، در فوریه 1981، مارادونا با مبلغی معادل 4 میلیون دلار به باشگاه بوکا جونیورز منتقل شد، که این انتقال یکی از پر سر و صداترین و جنجالی‌ترین انتقال‌های فوتبال آن زمان محسوب می‌شد.

دیگو مارادونا فوتبال

مارادونا همچنین از باشگاه‌های دیگری پیشنهاداتی دریافت کرد، از جمله باشگاه معتبر ریور پلاته که تمایل داشت او را به عنوان بهترین و ستاره‌ درخشان تیم خود جذب کند.

با این حال، ریور پلاته به دلیل مشکلات مالی ناشی از حقوق و دستمزد بالای دو بازیکن کلیدی خود، دانیل پاسارلا و اوبالدو فیلول، و همچنین نیاز به حفظ ساختار تیمی خود، تصمیم گرفت که این پیشنهاد را کنار بگذارد و از جذب مارادونا صرف‌نظر کند.

دیگو مارادونا جونیورز 1981

دیگو مارادونا در تاریخ 20 فوریه 1981 با باشگاه بوکاجونیورز قراردادی رسمی امضا کرد. تنها دو روز پس از امضای قرارداد، او در اولین بازی خود به میدان رفت و در دیداری که تیم بوکاجونیورز مقابل تیم تالرس د کوردوبا برگزار کرد، موفق شد در پیروزی قاطع 4-1 تیمش دو گل به ثمر برساند.

این نمایش فوق‌العاده از مارادونا باعث شد تا فوراً توجه هواداران و کارشناسان فوتبال را به خود جلب کند. سپس در تاریخ 10 آوریل همان سال، مارادونا برای نخستین بار در سوپرکلاسیکو، یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین مسابقات فوتبال آرژانتین، در مقابل تیم ریویرپلاته در ورزشگاه معروف La Bombonera به میدان رفت.

این بازی که همواره با هیجان و حساسیت فراوان برگزار می‌شود، نقطه عطفی در دوران حرفه‌ای مارادونا در بوکاجونیورز به شمار می‌رود.

دیگو مارادونا فیفا 2025

در این دیدار حساس، تیم بوکا جونیورز با برتری قاطع 3–0 برابر ریورپلاته به پیروزی دست یافت. یکی از گل‌های این بازی به یاد ماندنی توسط دیگو مارادونا به ثمر رسید؛ او پس از انجام یک دریبل فوق‌العاده از مقابل مدافع حریف، آلبرتو تارانتینی، و عبور از او با استفاده از تکنیک فنی خود، توپ را به طرز ماهرانه‌ای به سمت دروازه ریور شلیک کرد و در نهایت گل زیبایی را به ثمر رساند.

دیگو مارادونا در فیفا 2025

با این وجود، علیرغم وجود یک رابطه پرتنش و مملو از بی‌اعتمادی میان دیگو مارادونا و مدیر باشگاه بوکاجونیورز، سیلویو مارزولینی، تیم بوکا جونیورز در فصل مورد نظر موفقیت چشمگیری را تجربه کرد و با کسب یک امتیاز از بازی مقابل راسینگ کلاب، عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورد. این قهرمانی، تنها عنوانی بود که مارادونا در طول دوران بازیگری خود در لیگ‌های داخلی کشور آرژانتین به دست آورد.

دیگو مارادونا بارسلونا

در تاریخ 26 ژوئن 1983، در نخستین دیدار فینال رقابت‌های کوپا د لالیگا که در ورزشگاه معتبر سانتیاگو برنابئو برگزار گردید، دیه‌گو مارادونا، ستاره آرژانتینی تیم فوتبال بارسلونا، موفق به گلزنی شد و بدین ترتیب به عنوان اولین بازیکن تاریخ باشگاه بارسلونا شناخته گردید که توسط هواداران رقیب خود، یعنی هواداران رئال مادرید، مورد تشویق قرار می‌گیرد.

در جریان این بازی، مارادونا با حرکتی فوق‌العاده و دریبل زدن آگوستین، دروازه‌بان تیم رئال مادرید، به سمت دروازه خالی این تیم پیش رفت. در این لحظه، خوان خوزه، مدافع قدرتمند تیم مادریدی، تلاش نمود تا مانع از ثبت گل توسط مارادونا شود و ضربه او را مهار کند، اما در نهایت به دلیل مهارت و دقت مارادونا نتواست از ورود توپ به دروازه جلوگیری کند.

این گل نه تنها نمایشگر توانایی‌های فردی استثنایی مارادونا بود، بلکه به یکی از لحظات به یادماندنی تاریخ رقابت‌های فوتبال تبدیل گردید.

بارسلونا دیگو مارادونا

در نهایت، خوزه به تیرک دروازه برخورد کرد، پیش از آنکه دیه‌گو مارادونا توپ را وارد دروازه کند. این گل که با شیوه‌ای خاص به ثمر رسید، باعث شد هواداران تیم رقیب به تشویق این بازیکن بپردازند.

این اتفاق، تنها به رونالدینیو (در نوامبر 2005) و آندرس اینیستا (در نوامبر 2015) اجازه داد تا به عنوان بازیکنان بارسلونا در استادیوم سانتیاگو برنابئو مورد تشویق هواداران تیم رئال مادرید قرار بگیرند.

سه روز بعد، در بازی برگشت، بارسلونا با نتیجه 2–1 به پیروزی دست یافت و مارادونا نیز موفق شد یک پنالتی به ثمر برساند. بدین ترتیب، او به تیم خود کمک کرد تا عنوان دیگری را در برابر رقیب دیرینه‌اش به دست آورد.

بارسلونا دیگو مارادونا

پس از پایان مسابقات جام جهانی 1982، دیگو مارادونا با قراردادی بزرگ به ارزش 5 میلیون پوند (که معادل 7.6 میلیون دلار است) به باشگاه بارسلونا پیوست. این انتقال که در تاریخ فوتبال به عنوان یکی از بزرگ‌ترین انتقال‌ها شناخته می‌شود، به طور چشمگیری توجه رسانه‌ها و طرفداران فوتبال را به خود جلب کرد.

در فصل 1982-1983، بارسلونا تحت هدایت سرمربی آرژانتینی خود، سزار لوئیس منوتی، که به دلیل سبک بازی هجومی و قدرت رهبری‌اش معروف بود، توانست به موفقیت‌های بزرگی دست یابد. تیم بارسلونا با درخشش مارادونا و همکاری سایر بازیکنان، موفق شد دو عنوان قهرمانی معتبر را به دست آورد.

دیگو مارادونا شکستگی پا

در تاریخ 24 سپتامبر 1983، آندونی گویکوتشیا، مدافع تیم فوتبال اتلتیک بیلبائو، در یک حرکت خشونت‌آمیز و شدید، دیگو مارادونا را در جریان یک مسابقه لیگ اسپانیا مجروح کرد.

در آن زمان، مارادونا به شدت تحت فشار بود و دوران پرچالش و دشواری را در تیم بارسلونا سپری می‌کرد. او نه تنها به دلیل مشکلات جسمانی از جمله بیماری‌ها و مصدومیت‌های متعدد، بلکه به دلیل مواجهه با حوادث جنجالی و پرتنش در میادین فوتبال، در شرایط روحی و فنی سختی قرار داشت.

این آسیب‌دیدگی توسط گویکوتشیا یکی از نقاط عطف در دوران پر فراز و نشیب مارادونا در اسپانیا به شمار می‌آید، که علاوه بر تشدید مشکلات فیزیکی، جنجال‌های بسیاری را نیز در رسانه‌ها و بین طرفداران فوتبال برانگیخت.

دیگو مارادونا مصدومیت

او ابتدا به بیماری هپاتیت مبتلا شد و پس از آن در جریان یک دیدار لالیگا در استادیوم نیوکمپ، به شدت آسیب دید. در این مسابقه، مچ پای او به دلیل تکل بی‌رحمانه و خشن گویکوتشیا، بازیکن مشهور بیلبائو که به لقب «قصاب بیلبائو» شناخته می‌شود، شکست.

این حادثه به قدری جدی بود که نه تنها به آسیب شدید بدنی منجر شد، بلکه جان مارادونا را نیز در معرض خطر جدی قرار داد. با این حال، علی‌رغم شدت وضعیت و دشواری‌های ناشی از این شرایط، تیم پزشکی توانستند اقدامات درمانی لازم را انجام دهند و او را تحت فرآیند بازتوانی قرار دهند تا به تدریج وضعیت جسمانی‌اش بهبود یابد.

دیگو مارادونا کوپا

در فینال کوپا دل ری سال 1984 که در شهر مادرید برگزار شد، دیگو مارادونا به طور مستقیم در یک درگیری خشونت‌آمیز مشارکت داشت.

پس از آن که او تحت فشار یک تکل شدید از سوی گویکوتشیا قرار گرفت و همچنین توهین‌های نژادپرستانه‌ای که از سوی هواداران تیم بیلبائو به او وارد شد و به اصل و نسب بومیان آمریکای پدرش اشاره داشت، احساسات مارادونا به شدت تحریک شد.

این اتفاقات در طول جریان بازی و با تحریک‌های متوالی میگل سولا، یکی از بازیکنان تیم بیلبائو، شدت یافت. در نهایت، پس از شکست 1-0 تیم بارسلونا در این دیدار، مارادونا در واکنش به فشارهای روانی و فیزیکی ناشی از این اتفاقات، رفتار خشونت‌آمیزی از خود نشان داد که به یک درگیری جدی تبدیل شد.

دیگو مارادونا فینال کوپا

او به طور ناگهانی از جایش برخاست و چند سانتی‌متر از صورت سولا فاصله گرفت تا بتواند با او صحبت کند. این اقدام بی‌خبر و ناگهانی او باعث برانگیختن مجموعه‌ای از واکنش‌های احساسی و تنش‌زا در هر دو تیم شد.

در واکنش به این حرکت، سولا با به کار بردن واژه‌هایی توهین‌آمیز و ناپسند، رفتار جمعیت را به گونه‌ای تحقیرآمیز و زشت نسبت به مارادونا تقلید کرد که به شدت تأثیر منفی بر جو حاضر گذاشت.

دیگو مارادونا کوپا 1984

در جریان بازی، مارادونا ابتدا با ضربه سر به سولا برخورد کرد و پس از آن با آرنج خود به صورت یکی از بازیکنان تیم بیلبائو ضربه زد. این برخورد موجب شد که زانوی او به سر بازیکن دیگری برخورد کند و این ضربه باعث از حال رفتن آن بازیکن شد.

بلافاصله پس از این اتفاق، بازیکنان تیم بیلبائو به سرعت مارادونا را محاصره کرده و قصد داشتند از او انتقام بگیرند. در همین لحظه، گویکوئچیا با یک ضربه محکم به سینه مارادونا حمله کرد، پیش از آنکه سایر بازیکنان تیم بارسلونا وارد عمل شده و به کمک مارادونا بیایند.

پس از این حادثه، درگیری شدید بین بازیکنان دو تیم آغاز شد. در این نزاع، مارادونا به عنوان نقطه کانونی درگیری‌ها قرار داشت و بازیکنان تیم بیلبائو که پیراهن این تیم را به تن داشتند، به طور مستمر مورد حملات مشت و لگد قرار می‌گرفتند.

دیگو مارادونا خوان کارلوس

درگیری دسته‌جمعی در یک رویداد ورزشی حساس، در برابر پادشاه اسپانیا، خوان کارلوس، و جمعیت بیش از 100,000 نفری که در داخل استادیوم حضور داشتند، رخ داد. همچنین، بیش از نیمی از جمعیت اسپانیا این رویداد را از طریق تلویزیون تماشا کردند.

این حادثه به طور چشمگیری زمانی شدت گرفت که هواداران ناآرام شروع به پرتاب اشیای جامد به سمت بازیکنان، مربیان و حتی عکاسان حاضر در استادیوم کردند.

این رفتار خشونت‌آمیز باعث بروز جراحت برای حدود شصت نفر شد و در پی آن، وقوع این بحران به‌طور غیرمنتظره‌ای باعث توقف انتقال مارادونا از باشگاه بارسلونا در آخرین بازی‌اش با پیراهن این تیم گردید.

دیگو مارادونا خوان کارلوس

یکی از مدیران باشگاه بارسلونا اظهار داشت: “زمانی که شاهد مشاجرات و تنش‌های شدید میان دیگو مارادونا و سایر اعضای تیم، به ویژه در صحنه‌های جنجالی که پس از آن بوجود آمد، بودم، به این نتیجه رسیدم که دیگر نمی‌توانیم همکاری‌مان را با او ادامه دهیم.”

این تصمیم در پی رفتارهای جنجالی و مشکلات داخلی که در باشگاه ایجاد شده بود، اتخاذ شد. مارادونا، که در 58 بازی خود در بارسلونا حضور داشت، پس از آن به طور بی‌سابقه‌ای به باشگاه ناپولی در سری آ ایتالیا منتقل شد. انتقال او با مبلغ 6.9 میلیون پوند، معادل تقریبی 10.48 میلیون دلار در آن زمان، یکی از بزرگترین نقل‌وانتقال‌ها در تاریخ فوتبال بود.

دیگو مارادونا پولی

دیگو مارادونا در تاریخ 5 ژوئیه 1984 به ناپل وارد شد و به عنوان بازیکن جدید باشگاه ناپولی به جامعه فوتبال معرفی گردید. این رویداد مهم و تاریخی در ورزشگاه سن پائولو، یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ورزشگاه‌های ایتالیا، برگزار شد.

در این مراسم که با حضور 75,000 نفر از هواداران مشتاق و پرشور ناپولی همراه بود، مارادونا به گرمی از سوی طرفداران تیمش استقبال شد. این لحظه نقطه عطفی در تاریخ باشگاه ناپولی بود و آغاز دوران پر افتخار و موفقیت‌آمیز مارادونا در فوتبال ایتالیا و اروپا به شمار می‌رود.

دیگو مارادونا ناپل

دیوید گلدبلات، نویسنده و خبرنگار برجسته در عرصه ورزش، در اظهارنظری در این خصوص بیان کرد: “این گروه از هواداران به شدت باور داشتند که فرد مورد نظر، همان ناجی است که مدت‌ها انتظارش را می‌کشیدند و اکنون به تیم پیوسته است.”

دیگو مارادونا ناجی ناپل

یک روزنامه محلی گزارشی منتشر کرد که علی‌رغم فقدان امکانات اولیه‌ای همچون “شهردار، خانه‌ها، مدارس، اتوبوس‌ها، استخدام و خدمات بهداشتی”، هیچ‌کدام از این مسائل اهمیتی ندارند، چرا که ما مارادونا را داریم.

پیش از ورود مارادونا به فوتبال ایتالیا، این ورزش عمدتاً تحت سلطه تیم‌های بزرگ و پرقدرت شمال و مرکز کشور مانند آث میلان، یوونتوس، اینترمیلان و رم قرار داشت و هیچ تیمی از نواحی جنوبی شبه‌جزیره ایتالیا موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ سری A نشده بود.

این وضعیت، به نوعی بهترین موقعیت برای مارادونا و تصویری که او از طبقه کارگر ارائه می‌کرد، به حساب می‌آمد. مارادونا به تیم ناپولی پیوست، تیمی که در آن زمان با سابقه‌ای نسبتاً ضعیف، در پایان فصل 1983-1984 سری A در خطر سقوط به دسته پایین‌تر قرار داشت، در حالی که لیگ ایتالیا به‌عنوان دشوارترین و پرطرفدارترین لیگ فوتبال اروپا شناخته می‌شد.

پولی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در باشگاه ناپولی به اوج دوران حرفه‌ای خود رسید و در مدت کوتاهی توانست بازوبند کاپیتانی این تیم را از جوزپه بروسکولوتی، مدافع با تجربه و محبوب ناپولی، به ارث برد. مارادونا با ویژگی‌های برجسته فنی و شخصیت خاص خود، به سرعت تبدیل به چهره‌ای شناخته‌شده و ستاره‌ای تحسین‌شده در بین هواداران باشگاه ناپولی شد.

در مدت زمان حضورش در این تیم، او با توانایی‌های بی‌نظیر خود نه تنها بازی‌های درخشان زیادی از خود به نمایش گذاشت، بلکه ناپولی را به موفق‌ترین دوران تاریخ خود رساند و در کنار هم‌تیمی‌هایش، افتخارات فراوانی را کسب کرد.

در حالی که مارادونا در ناپولی بازی می‌کرد، تنش‌ها و تفاوت‌های عمیق شمال و جنوب ایتالیا به ویژه در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی به اوج خود رسیده بود. این وضعیت باعث شد که حضور مارادونا در ناپولی و موفقیت‌های او نه تنها در عرصه فوتبال، بلکه در سطح اجتماعی نیز معنای خاصی پیدا کند و او تبدیل به نمادی از امید و افتخار برای مردم جنوب ایتالیا شود.

دیگو مارادونا قهرمانی 1986

ناپولی تحت هدایت دیه‌گو مارادونا در فصل 1986–1987 نخستین قهرمانی خود را در رقابت‌های سری آ کسب کرد. گلدبلات در توصیف جشن‌های این قهرمانی نوشت: «جشن‌ها به شدت پرشور و هیجان‌انگیز بود. به‌طور خودجوش، مجموعه‌ای از مهمانی‌ها و جشن‌های خیابانی در سرتاسر شهر آغاز شد که به سرعت به یک کارناوال شبانه‌روزی تبدیل شد و بیش از یک هفته ادامه یافت.»

جهان به نوعی دگرگون شده بود. هواداران ناپولی مراسمی نمادین و شاد برگزار کردند که به نوعی یادآور تشییع جنازه‌ای برای دو رقیب دیرینه یعنی یوونتوس و میلان بود. آنها با شور و شوق، بر دوش هم‌تیمی‌ها و هم‌وطنان خود مرگ رقبای قدیمی را جشن گرفتند. در سال 1987، ایتالیا چهره‌ای متفاوت به خود گرفت و یک امپراتوری جدید در دنیای فوتبال متولد شد.

دیگو مارادونا نقاشی دیواری

به پاس بزرگداشت دیه‌گو مارادونا، تصویر او بر دیوارهای برخی از ساختمان‌های تاریخی شهر ناپل نقش بسته است و بسیاری از والدین به احترام این اسطوره فوتبال، نام فرزندان خود را بر اساس او انتخاب کرده‌اند.

نقاشی دیواری دیگو مارادونا

تیم ناپولی در سال 1987 میلادی با پیروزی در فینال کوپا ایتالیا مقابل تیم آتالانتا، توانست به دوگانه تاریخی دست یابد. در این موفقیت، مارادونا نقشی بی‌بدیل و اساسی ایفا کرد و در جریان رقابت‌های آن فصل، با به ثمر رساندن هفت گل در ده بازی، به یکی از ارکان اصلی این پیروزی تبدیل شد.

دیگو مارادونا مثلث هجومی

در فصل بعدی، مثلث هجومی برجسته و قدرتمند تیم که از سه بازیکن برجسته و تأثیرگذار تشکیل شده بود، شامل دیگو مارادونا، برونو جوردانو و کارکا می‌شد.

این ترکیب هجومی که با هماهنگی و توانایی‌های فردی و تیمی خود تحسین‌ها را برانگیخته بود، به تدریج به عنوان خط حمله مشهور و افسانه‌ای “Ma-Gi-Ca” (جادویی) شناخته شد. این نامگذاری به دلیل بازی‌های شگفت‌انگیز و عملکرد فوق‌العاده این مثلث در میدان، در دل طرفداران و کارشناسان فوتبال جای گرفت.

دیگو مارادونا برونو جوردانو

با وجود این که تیم ناپولی نتوانست از عنوان قهرمانی خود در رقابت‌های سری آ دفاع کند و در چهار بازی پایانی فصل 1987–1988 به تیم آث میلان شکست خورد، دیگو مارادونا در این فصل با عملکرد درخشان خود توانست در مجموع 15 گل به ثمر رساند و بدین ترتیب عنوان بهترین گلزن رقابت‌های سری آ را از آن خود کند.

این موفقیت فردی در حالی به دست آمد که مارادونا همچنان یکی از ارکان اصلی تیم ناپولی بود و نقش کلیدی در موفقیت‌های این تیم ایفا می‌کرد.

مارادونا جوردانو کارکا

دیگو مارادونا، فوتبالیست آرژانتینی و یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال جهان، به مدت چندین سال به عنوان بهترین گلزن تاریخ باشگاه ناپولی شناخته می‌شد.

او با به ثمر رساندن 115 گل در رقابت‌های مختلف، رکوردی بی‌نظیر از خود به جای گذاشت. این رکورد تا زمانی که در سال ۲۰۱۷ توسط مارک هامش، مهاجم بلژیکی ناپولی، شکسته شد، پابرجا باقی ماند.

دیگو مارادونا کارکا

مارادونا نه تنها به عنوان گلزن برجسته شناخته می‌شد بلکه با بازی‌های فوق‌العاده خود در این باشگاه، نقش بسزایی در موفقیت‌های بزرگ ناپولی در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی ایفا کرد.

دیگو مارادونا بهترین گلزن

او همچنین در رقابت‌های کوپا ایتالیا به عنوان بهترین گلزن شناخته شد و موفق به ثبت شش گل در این مسابقات گردید. با این حال، تیم ناپولی در مرحله یک چهارم نهایی این رقابت‌ها از سوی تیم تورینو از دور مسابقات کنار رفت. در حالی که دو گل مارادونا در بازی برگشت این مرحله، نتواست مانع حذف ناپولی از مسابقات شود.

دیگو مارادونا کوپا ایتالیا

در فصل 1988–1989، باشگاه ناپولی در رقابت‌های لیگ ایتالیا و کوپا ایتالیا موفق به کسب مقام نایب قهرمانی شد. در این فصل، ناپولی در فینال کوپا ایتالیا با تیم سمپدوریا روبرو شد و متاسفانه در این دیدار شکست خورد و به عنوان نایب قهرمان این رقابت‌ها دست یافت.

با این حال، ناپولی توانست شکست خود را جبران کند و انتقام این نایب قهرمانی را با کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های جام یوفا بگیرد. در این رقابت‌ها، ناپولی در فینال با تیم اشتوتگارت آلمان به مصاف هم رفت و در مجموع دو بازی فینال، توانست با نمایش درخشان و پیروزی در هر دو دیدار، عنوان قهرمانی را از آن خود کند.

دیگو مارادونا جام یوفا

در بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، تیم ناپولی با رقیب دیرینه خود، یوونتوس، به مصاف رفت. این دیدار حساس پس از نود دقیقه معمولی به وقت‌های اضافی کشیده شد.

در این بازی، دیگو مارادونا، اسطوره آرژانتینی ناپولی، موفق شد در دقایق حساس بازی یک پنالتی را به طرز ماهرانه‌ای تبدیل به گل کند. این گل حیاتی باعث شد تا ناپولی بتواند از یوونتوس پیشی گرفته و در نهایت با پیروزی در وقت‌های اضافی، به مرحله بعدی رقابت‌ها صعود کند.

این پیروزی نه تنها برای ناپولی اهمیت ویژه‌ای داشت، بلکه همچنین نمایش درخشان مارادونا در این مسابقه، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی از این رقابت تاریخی برای هواداران باشگاه به جای گذاشت.

دیگو مارادونا کوپا

در نخستین دیدار فینال، دیه‌گو مارادونا با اجرای یک پنالتی موفق در جریان پیروزی 2-1 تیم خود در خانه، نقش مهمی ایفا کرد. پس از آن، او در صحنه‌ای حیاتی در گل پیروزی کارکا نیز مشارکت داشت و به او در ثبت گل کمک کرد.

در بازی برگشت، که در تاریخ 17 مه برگزار شد و با نتیجه تساوی 3-3 به پایان رسید، مارادونا در یکی از موقعیت‌های حساس با ضربه سر دقیق خود، زمینه‌ساز گل چیرو فرارا شد.

دیگو مارادونا سوپر کاپ ایتالیا

در فصل 1989-1990، تیم فوتبال ناپولی با درخشش ستارگانی چون دیه‌گو مارادونا موفق شد برای دومین بار در تاریخ خود عنوان قهرمانی سری آ ایتالیا را به دست آورد. این قهرمانی نقطه اوج عملکرد تیم در آن دوره بود و شادی گسترده‌ای را برای هواداران ناپولی به همراه داشت.

دیگو مارادونا سوپر کاپ

در ادامه این موفقیت، ناپولی در سال 1990 در رقابت‌های سوپرکاپ ایتالیا نیز به میدان رفت و با نمایشی مقتدرانه، یوونتوس، یکی از رقیبان سنتی خود را با نتیجه قاطع 5 بر 1 شکست داد تا جام دیگری به افتخارات خود بیفزاید. این پیروزی، جایگاه ناپولی را به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال ایتالیا در آن سال‌ها تثبیت کرد.

جریمه دیگو مارادونا

با وجود موفقیت‌های چشمگیر مارادونا در دوران بازی‌اش در ایتالیا، به‌ویژه با باشگاه ناپولی که او را به یکی از اسطوره‌های فوتبال این کشور تبدیل کرد، اما زندگی شخصی‌اش به‌تدریج با چالش‌های فزاینده‌ای روبه‌رو شد.

او گرفتار مصرف مداوم کوکائین شد؛ عادتی که تأثیرات منفی‌اش نه تنها بر سلامت جسمی و روانی‌اش بلکه بر عملکرد حرفه‌ای‌اش نیز نمایان شد. این وابستگی باعث شد که مارادونا بارها از تمرینات و مسابقات رسمی غیبت کند.

در نتیجه، باشگاه ناپولی او را به دلیل این غیبت‌ها که گاهی به‌طور رسمی به “استرس” نسبت داده می‌شدند، با جریمه‌ای بالغ بر ۷۰٬۰۰۰ دلار مواجه کرد. این جریمه تنها یکی از نشانه‌های تنش میان ستاره پرحاشیه و باشگاهش بود.

دیگو مارادونا جام جهانی 1990

مارادونااینبار با بحرانی جدی مواجه شد؛ نخست به دلیل افشای رسوایی مربوط به داشتن فرزندی نامشروع که سال‌ها آن را انکار می‌کرد، مورد توجه رسانه‌ها و افکار عمومی قرار گرفت. این موضوع باعث شد وجهه‌اش به‌شدت آسیب ببیند و جنجال‌های زیادی در مطبوعات به پا شود.

در ادامه، روابط مشکوک او با اعضای یک سندیکای بزرگ جنایی به نام «کامورا» نیز زیر ذره‌بین قرار گرفت. برخی شواهد و ادعاها حکایت از آن داشت که او با چهره‌های پرنفوذ این گروه ارتباطاتی داشته است؛ موضوعی که اعتماد عمومی را بیش از پیش خدشه‌دار کرد.

افزون بر این، پس از جام جهانی 1990، زمانی که تیم ملی آرژانتین با هدایت او موفق شد در بازی نیمه‌نهایی تیم ملی ایتالیا را در ورزشگاه سن پائولو – ورزشگاهی که او در آن به عنوان قهرمان ناپل شناخته می‌شد – شکست دهد، بخش زیادی از هواداران ناپلی که تا پیش از آن او را ستایش می‌کردند، احساس خیانت کردند و با واکنش‌هایی سرد، تند و گاه آزاردهنده به او پاسخ دادند؛ این واکنش‌ها فضای عاطفی او را متزلزل کرد و زمینه‌ساز آغاز افول تدریجی‌اش شد.

سبک بازی دیگو مارادونا

با وجود اینکه او بیشتر به خاطر علاقه‌اش به دویدن‌های انفرادی با توپ در زمین شناخته می‌شد، اما این تنها جنبه‌ای از بازی‌اش نبود. در واقع، او یک استراتژیست ماهر و بازیکنی با درک عمیق از کار تیمی به شمار می‌رفت.

توانایی‌اش در خواندن بازی، تصمیم‌گیری سریع در موقعیت‌های فشرده، و هماهنگی بی‌نقص با سایر بازیکنان تیم، باعث می‌شد تا نقش مهمی در سازماندهی حملات ایفا کند.

علاوه بر این، او از آگاهی فضایی فوق‌العاده‌ای برخوردار بود که به او اجازه می‌داد تا با حرکت بدون توپ یا پاس‌های دقیق، فضاهای خالی را شناسایی و از آن‌ها بهره‌برداری کند. تکنیک بالای او در کنترل و حفظ توپ نیز مکملی برای سبک بازی متنوع و کارآمدش بود.

دیگو مارادونا استراتژیست

او در فضاهای محدود عملکرد بسیار موثری از خود نشان می‌داد؛ با تکیه بر چابکی و هوش بازی بالا، می‌توانست به‌راحتی مدافعان را به خود جلب کند و با حرکات سریع و غیرقابل پیش‌بینی، از ازدحام و فشار موجود در زمین بگریزد.

نمونه بارز این توانایی، گل دوم او برابر تیم ملی انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ بود؛ جایی که با دریبل زدن چند بازیکن حریف از میانه میدان تا محوطه جریمه، نه‌تنها گل خیره‌کننده‌ای به ثمر رساند، بلکه بارها با چنین حرکاتی، برای هم‌تیمی‌هایش فرصت‌های طلایی گلزنی خلق می‌کرد.

دیگو مارادونا شوت سریع

او با وجود قد کوتاهش، بدنی قدرتمند داشت که به او این امکان را می‌داد تا توپ را برای مدت طولانی از دست مدافع حریف دور نگه دارد و در عین حال منتظر هم‌تیمی خود بماند یا برای یک ضربه سریع فضا پیدا کند. در زمین فوتبال، ویژگی‌های رهبری خود را به خوبی نشان می‌داد و در مسابقات جام جهانی 1986، 1990 و 1994 به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین ایفای نقش می‌کرد.

اگرچه مارادونا بیشتر به عنوان یک بازی‌ساز خلاق شناخته می‌شد، اما به خاطر توانایی‌هایش در گلزنی و تبدیل موقعیت‌ها به گل نیز شهرت داشت. آریگو ساکی، سرمربی سابق میلان، در مصاحبه‌ای با روزنامه Il Corriere dello Sport در سال 2010، از تلاش‌های فراوان مارادونا در دفاع و مقابله با توپ هنگام بازی تمجید کرد.

wallpaper دیگو مارادونا

wallpaper hd maradona

wallpaper maradona

دریبل زدن دیگو مارادونا

یکی از ویژگی‌های برجسته مارادونا، توانایی فوق‌العاده‌اش در دریبل زدن سریع در جناح راست و نزدیک شدن به دروازه حریف بود. علاوه بر این، او در ارسال پاس‌های دقیق به هم‌تیمی‌های خود نیز مهارت زیادی داشت. یکی دیگر از ویژگی‌های خاص او، حرکات «رابونا» بود؛ تکنیکی که در آن پاس با پای غیر غالب به صورت ضربدری و با حفظ توازن کامل بدن انجام می‌شود.

پاس ضربدر معکوس دیگو مارادونا

این مانور منجر به ایجاد چندین پاس گل شد، از جمله ارسال سانتری که رامون دیاز در سال 1980 در مقابل سوئیس با ضربه سر به گل تبدیل کرد.

همچنین، او یکی از علاقه‌مندان شناخته شده به حرکت رولت بود؛ حرکتی که در آن توپ ابتدا با یک پا و سپس با پای دیگر به عقب کشیده می‌شد و در حین انجام این کار، یک چرخش 360 درجه نیز صورت می‌گرفت.

چرخش مارادونا

به دلیل علاقه‌ و مهارت ویژه‌اش در استفاده از این حرکت، برخی رسانه‌ها آن را با عنوان «چرخش مارادونا» معرفی می‌کنند. او همچنین در اجرای ضربات آزاد و پنالتی‌های حساس توانایی بالایی داشت و به خاطر توانایی‌اش در منحرف کردن توپ از روی کرنرها و ضربات ایستگاهی مستقیم شهرت یافته بود.

ضربات آزاد مارادونا

او یکی از برجسته‌ترین متخصصان تاریخ فوتبال در زدن ضربات ایستگاهی به شمار می‌رود. سبک خاص و تکنیک منحصر به فردش، به ویژه بالا آوردن زانو و ایجاد زاویه مناسب هنگام ضربه زدن، این توانایی را به او می‌داد که توپ را با مهارتی کم‌نظیر از روی دیوار دفاعی عبور دهد.

او می‌توانست حتی از فواصل نزدیک به محوطه جریمه، حدود ۱۷ تا ۲۱ متر، ضربات آزادی با دقت و قدرت بالا به سمت دروازه بزند. شیوه اجرای ضربات آزاد او الهام‌بخش بسیاری از فوتبالیست‌های بزرگ همچون جانفرانکو زولا، آندره‌آ پیرلو و لیونل مسی بوده است.

دیگو مارادونا حیله گر

مارادونا به‌واسطه‌ی شخصیت زیرک، فرصت‌طلب و گاه حیله‌گر خود شهرت فراوانی پیدا کرده بود. بسیاری از منتقدان، گل بحث‌برانگیز او که بعدها به «دست خدا» معروف شد و در جام جهانی ۱۹۸۶ به ثمر رسید، را نشانه‌ای از زیرکی و تیزهوشی او در میدان مسابقه می‌دانند.

شخصیت حیله گر دیگو مارادونا

یکی از بازیکنان تیم حریف، گلن هادل، اذعان داشت که مارادونا با حرکت ظریف سرش هنگام برخورد توپ با دست، توانست این خطا را به‌گونه‌ای ماهرانه پنهان کند.

دیگو مارادونا چپ پا

دیگو مارادونا اغلب از پای چپ خود برای کنترل و ضربه‌زدن به توپ بهره می‌برد، حتی در موقعیت‌هایی که به‌کارگیری پای راست منطقی‌تر به‌نظر می‌رسید. این تمایل او به استفاده از پای چپ، در گل نخستش به تیم ملی بلژیک در مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۸۶، به‌خوبی مشهود بود.

مارادونا چپ پا

در آن مسابقه، مارادونا برای دریافت پاس به سمت کانال راست داخلی حرکت کرد، اما عمداً اجازه داد توپ به پای چپش برسد؛ اقدامی که نیاز به مهارت فنی بالایی داشت. پیش از آن نیز، در بازی معروف برابر تیم ملی انگلیس و در جریان گلی که به “گل قرن” شهرت یافت، با وجود اینکه تمام حرکت در سمت راست زمین انجام شد، او حتی یک‌بار هم از پای راستش استفاده نکرد.

با این حال، در دیدار مرحله دوم جام جهانی 1990 برابر برزیل، مارادونا ناچار شد برای ارسال پاس گل به کلودیو کانیگیا از پای راست خود استفاده کند؛ چرا که دو مدافع برزیلی او را در موقعیتی قرار دادند که استفاده از پای چپ امکان‌پذیر نبود.

دیگو مارادونا بهترین بازیکن

دیگو مارادونا به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیکنان نسل خود شناخته می‌شود. بسیاری از کارشناسان، بازیکنان و مربیان فوتبال او را در شمار بهترین‌های تاریخ این ورزش می‌دانند و عده‌ای نیز معتقدند که او بزرگ‌ترین فوتبالیست تمام دوران است.

دیگو مارادونا نابغه فوتبال

دیه‌گو مارادونا یکی از برجسته‌ترین و بااستعدادترین چهره‌های تاریخ فوتبال به شمار می‌رود که مهارت‌ چشمگیر او به‌ویژه در دریبل‌زنی و زدن ضربات آزاد، نامش را در ذهن علاقه‌مندان این ورزش ماندگار کرده است. او از همان دوران نوجوانی، نشانه‌های درخشان نبوغ خود را نمایان ساخت، اما شهرتش تنها به توانایی‌های فنی‌اش محدود نمی‌شود.

آنچه مارادونا را از دیگر بازیکنان متمایز می‌سازد، تلاش بی‌وقفه، اراده‌ای راسخ و تعهدی مثال‌زدنی در تمرینات برای ارتقای سطح بازی‌اش بود؛ ویژگی‌هایی که موجب شد حتی مربی سابقش، سزار منوتی، نیز او را تحسین کند. این عوامل نشان می‌دهد که موفقیت او صرفاً نتیجه استعداد ذاتی نبود، بلکه حاصل تلاش مداوم برای رسیدن به کمال در فوتبال بود.

مربی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا مربیگری زیبایی بازی دیگو جنبه‌ای ارثی دارد که در تسلط طبیعی‌اش بر توپ نمایان است، اما این موضوع به خاطر توانایی او در یادگیری نیز قابل‌توجه است. دیگو مارادونا مربی بسیاری از حرکات نرم و ضربات «نابغه» او در واقع نتیجه تلاش مستمرش هستند. دیگو با تصویری که از او به نمایش گذاشته می‌شود، تفاوت زیادی دارد.

مربیگری دیگو مارادونا

دیدن او در میدان و بهره‌گیری از راهنمایی‌هایش تجربه‌ای شیرین و فراموش‌نشدنی بود. او در تمرین‌ها و حتی در موقعیت‌های سخت، با نمایش بازی‌هایی خارق‌العاده، انجام کارهایی فراتر از انتظار و اجرای حرکاتی تماشایی با توپ، همه را شگفت‌زده می‌کرد.

بازنشستگی دیگو مارادونا 2011

در سال ۲۰۰۰، باشگاه ناپولی پیراهن شماره ۱۰ را به‌طور رسمی بازنشسته کرد. با این حال، در سال ۲۰۱۱، دیگو مارادونا تمایل خود را برای واگذاری این شماره به ازکیل لاوتزی اعلام کرد. با برگزاری یک نظرسنجی توسط روزنامه Il Mattino، مشخص شد که ۵۴ درصد از هواداران خواهان حفظ وضعیت فعلی و بازنشسته ماندن این شماره هستند. در نتیجه، تصمیم قبلی بدون تغییر باقی ماند.

دیگو مارادونا رونالدوی برزیلی

دیگو مارادونا، یکی از عظیم‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال، تنها در دل میلیون‌ها هوادار فوتبال جایگاه ویژه‌ای داشت، بلکه از نظر بزرگان و دیگر قهرمانان این رشته ورزشی نیز به عنوان فردی ارجمند و محترم شناخته می‌شد.

مارادونا رونالدو

بسیاری از بزرگان و شخصیت‌های شناخته‌شده فوتبال به هوش، ویژگی‌های شخصیتی و تأثیر بی‌نظیر مارادونا در دنیای فوتبال اذعان کرده‌اند.

مارادونا پله

پله و مارادونا، دو اسطوره بزرگ فوتبال در طول زمان همواره در رقابتی سالم و محترمانه با یکدیگر قرار داشته‌اند. آن‌ها نه تنها به توانایی‌ها و مهارت‌های یکدیگر احترام می‌گذاشتند، بلکه به این نکته اعتقاد داشتند که مقایسه‌شان امری بی‌معنی است، زیرا هر یک از آن‌ها سبک بازی خاص و منحصر به فردی را از خود به نمایش می‌گذاشت.

خورخه والدانو مارادونا

خورخه والدانو، بازیکن و سرمربی برجسته آرژانتینی، در مورد دیه‌گو مارادونا اظهار می‌کند: “مارادونا یک رهبر فنی بی‌نظیر بود که قادر بود به راحتی هر مشکلی که در جریان بازی پیش می‌آمد را حل کند.

اولین ویژگی او این بود که مسئول انجام معجزات در میدان بود، که این امر باعث می‌شد هم‌تیمی‌هایش احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

علاوه بر این، شهرت و محبوبیت بی‌نظیر او به حدی بود که تمام فشارها و توجهات رسانه‌ای را به خود جذب می‌کرد. در هیچ شرایطی در میدان بازی نبود که مارادونا نتواند راه حلی برای آن پیدا کند.”

والدانو مارادونا

مارادونا والدانو منظور من این است که: شخصی شب قبل از مسابقه به راحتی به خواب می‌رفت، نه تنها به این خاطر که می‌دانست در کنار دیگو بازی خواهد کرد و دیگو کارهایی انجام می‌دهد که هیچ بازیکن دیگری در دنیا قادر به انجام آن‌ها نیست، بلکه به دلیل احساسی ناخودآگاه که داشت؛ احساسی که اگر شکست می‌خوردیم، مارادونا بیش از همه مسئولیت را به دوش می‌کشید و بیشتر از هر کسی متهم می‌شد. این بود نوع تأثیری که او بر تیم می‌گذاشت.

مارادونا میشل پلاتینی

این تصویر مربوط به مسابقه‌ای در سال 1986 است که در آن دیگو مارادونا و میشل پلاتینی، کاپیتان‌های وقت تیم‌های ملی فوتبال آرژانتین و فرانسه، در کنار یکدیگر حضور دارند. در این عکس، پیراهن مارادونا با شعار “نه به مواد مخدر” و پیراهن پلاتینی با عبارت “نه به فساد” مزین شده است.

مارادونا پلاتینی

جهان و سرنوشت به قدری پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی است که امروز مارادونا به عنوان نماد مصرف مواد مخدر و پلاتینی به عنوان نماینده فساد در دنیای فوتبال شناخته می‌شوند. این دو ستاره، که در دهه 80 میلادی جزو بهترین‌های فوتبال جهان و از مشهورترین شخصیت‌های تاریخ ورزش به شمار می‌آمدند، در سال‌های بعد با مسیرهای دردناک و تاسف‌بار روبه‌رو شدند.

مارادونا و میشل پلاتینی

پلاتینی، هم‌تیمی مارادونا در تیم یوونتوس، به شکوه و نبوغ فوق‌العاده او در دنیای فوتبال اعتراف کرد. او بر این باور بود که مارادونا ویژگی‌هایی داشت که هیچ یک از بازیکنان دیگر قادر به تکرار آن‌ها نبودند.

پلاتینی در مورد مارادونا چنین گفت: “من او را به دلیل اشتباهاتش سرزنش نمی‌کنم، بلکه به سرزنش کسانی می‌پردازم که در اطراف او بودند. همه افرادی که در کنار مارادونا قرار داشتند، از او سوءاستفاده کردند و نتوانستند به او کمک کنند تا به مسیر بهبود و پیشرفت خود ادامه دهد.”

دیگو مارادونا گابریل باتیستوتا

گابریل باتیستوتا، مهاجم برجسته و هم‌تیمی پیشین دیگو مارادونا در تیم ملی آرژانتین، با ستایش از “کاریزمای” مارادونا اظهار داشت: “دیگو قادر است که سلطه‌گر یک استادیوم باشد و نگاه‌ها را به خود جلب کند. من تجربه بازی در کنار او را داشتم و می‌توانم به شما بگویم که او چقدر از نظر فنی برای تیم اهمیت و تأثیرگذار بود.”

دیگو مارادونا کورادو فرلاینو

کورادو فرلاینو، رئیس پیشین باشگاه ناپولی، در سال 2008 در مورد ویژگی‌های رهبری دیه‌گو مارادونا در دوران حضورش در این تیم صحبت کرد و او را به عنوان “یک سرمربی در زمین” معرفی نمود.

دیگو مارادونا و مسی

مارادونا مسی لیونل مسی پس از دریافت توپ طلا، اظهار داشت: “ابتدا می‌خواهم از افرادی که به من رأی دادند، قدردانی کنم. این جایزه را می‌خواهم با هم‌تیمی‌هایم در تیم ملی فوتبال آرژانتین تقسیم کنم.”

دیگو مارادونا لیونل مسی

سپس در انتهای صحبت‌های خود، این جایزه را به دیگو مارادونا به مناسبت سالروز تولدش تقدیم کرد و افزود: “در روز تولد مارادونا، به یاد او هستم. لیونل مسی دیگو مارادونا هیچ مکانی بهتر از اینجا برای گرامیداشت یاد دیگو وجود ندارد. دیگو! این جایزه را با تو به اشتراک می‌گذارم.”

مارادونا فرانکو بارزی

فرانکو بارزی، اسطوره باشگاه میلان، در اعترافی صادقانه و بی‌پرده، دیگو مارادونا را به عنوان دشوارترین و چالش‌برانگیزترین مهاجمی که تا به حال با او رقابت کرده، معرفی کرده است. بارزی در گفتگویی ویژه با مارکا بیان کرده است:

مارادونا و فرانکو بارزی

“من با قهرمانان زیادی در میدان رقابت کرده‌ام و نمی‌توانم بین آن‌ها تمایزی قائل شوم، اما اگر مجبور باشم از میان تمامی این قهرمانان، یکی را به عنوان بزرگ‌ترین انتخاب کنم، بدون تردید دیگو آرماندو مارادونا را خواهم نام برد. او بهترین حریفی بود که تاکنون با او بازی کرده‌ام.”

مارادونا گری لینهکر

گری لینهکر، مهاجم سابق تیم ملی انگلیس، گفت: “وقتی دیگو گل دوم را به دروازه ما زد، حس کردم که باید از او تقدیر کنم. واقعاً، زدن چنین گلی فوق‌العاده بود و به هیچ وجه قابل پیش‌بینی نبود. او بدون شک یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال است و یک پدیده واقعی به شمار می‌رود.”

مارادونا فرانکو فرانس بکنباویر

مارادونا و بکنباویر کاپیتان افسانه‌ای تیم ملی آلمان بر این باور بود که دیگو مارادونا بزرگ‌ترین استعداد تاریخ فوتبال است که تا کنون دیده شده است.

دیگو مارادونا یوهان کرایف

یوهان کرایف، بازیکن نامدار سابق هلندی، در مورد مهارت‌های دریبلینگ خود اشاره کرده که شباهت‌هایی با سبک بازی دیه‌گو مارادونا و لیونل مسی دارد. به گفته او، در هنگام بازی، گویی توپ به پای این بازیکنان می‌چسبد. توانایی بدنی کرایف نیز در دو گلی که در مقابل بلژیک در جام جهانی 1986 به ثمر رساند، به طور برجسته‌ای خود را نشان داد.

دیگو مارادونا نشریات

برخی از نشریات به دیه‌گو مارادونا عنوان “طفره زن هوشمند” را اختصاص داده‌اند و او را به شخصیت “جیب‌بر جوجه‌تیغی” در رمان الیور تویست اثر چارلز دیکنز تشبیه کرده‌اند.

دیگو مارادونا فرانسیسکو کورنیخو

فرانسیسکو کورنیخو، مربی فوتبال جوانان و نخستین کسی که استعداد دیگو مارادونا را کشف کرد، در مورد این اسطوره فوتبال می‌گوید: “زمانی که برای اولین بار دیگو و نحوه بازی‌اش را دیدم، به شدت از توانایی‌های او شگفت‌زده شدم. باور کردن این که او تنها هشت سال دارد، دشوار بود، چرا که سبک بازی‌اش شباهت زیادی به بازی بزرگ‌ترها داشت.”

دیگو مارادونا گیلم بالاگوئه

گیلم بالاگوئه در مورد هدایت کشورش به سمت جام جهانی 1986 و به‌ویژه عملکرد شگفت‌انگیزش و دو گل حیاتی که در بازی مرحله یک چهارم نهایی مقابل انگلیس به ثمر رساند، می‌نویسد: “آن یکشنبه در مکزیکوسیتی، دنیا شاهد قدرت یک مرد بود – به معنای واقعی کلمه. او توانست روحیه یک ملت افسرده و تحت فشار را به اوج‌های بلند برساند. او بدون تردید بهترین بازیکن جهان بود.”

دیگو مارادونا کاپادیا

کاپادیا اظهار داشت: “مارادونا قسمت سوم از یک مجموعه سه‌گانه در مورد نابغه‌ها و شهرت دوران کودکی است.”

او افزود: “من به شدت جذب مسیر زندگی او شدم؛ هر جایی که می‌رفت، لحظات خارق‌العاده و درام‌های شگفت‌انگیزی را به همراه داشت. او یک رهبر واقعی بود که تیم‌هایش را به اوج می‌رساند، اما در عین حال با چالش‌های فراوانی در دوران حرفه‌ای‌اش روبه‌رو بود. مارادونا همیشه از شرایط ناعادلانه به نفع خود در مقابل سیستم‌های ضعیف بهره می‌برد. نبوغ و ذکاوت او به او این امکان را می‌داد که بر مشکلات فائق آید.”

دیگو مارادونا شماره 10

شماره پیراهن دیگو مارادونا دیگو مارادونا در مراسم وداع لوتار ماتئوس، برای نخستین و آخرین بار پیراهن شماره ۱۰ بایرن مونیخ را به تن کرد.

مارادونا در مواجهه با تیم‌های آلمانی حریف دشواری بود؛ چرا که در دو فینال جام جهانی با این تیم به رقابت پرداخت و در یکی از آنها توانست همراه با تیم ملی آرژانتین عنوان قهرمانی را کسب کند، در حالی که در فینال دیگری با چشمانی اشکبار ورزشگاه را ترک کرد.

بایرن مونیخ دیگو مارادونا

او در مراسمی که در مونیخ برگزار شد، پیراهن سفید و قرمز بایرن از سال ۲۰۰۰ را به تن کرد و تصاویری خاطره‌انگیز از لحظاتش در این پیراهن ثبت نمود. لازم به ذکر است که مارادونا در دوران حرفه‌ای خود هیچ‌گاه در آلمان و در هیچ تیمی عضویت نداشت.

دیگو مارادونا مونیخ

دیگو مارادونا نخستین بازیکن تاریخ فوتبال است که دو بار رکورد جهانی نقل و انتقالات را شکسته است. او نخستین بار با انتقالی به ارزش ۵ میلیون یورو به باشگاه بارسلونا در لالیگا پیوست و سپس برای دومین بار به ناپولی در سری آ منتقل شد، این بار با مبلغ ۶٫۹۵ میلیون یورو.

ترانسفرمارکت دیگو مارادونا

در طول دوران حرفه‌ای خود، دیگو مارادونا به عنوان یک هافبک هجومی و بازی‌ساز با استعدادی ویژه، در تیم‌های مختلفی همچون آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی، سویا و نیولز اولد بویز بازی کرد. بیشترین دستاوردهای او در دوران حضورش در تیم‌های بارسلونا و ناپولی به دست آمد.

دیگو مارادونا اسطوره فوتبال

دیگو مارادونا در طول دوران حرفه‌ای خود با تیم ملی آرژانتین، در 91 دیدار به میدان رفت و توانست 34 گل به ثمر برساند. او در چهار دوره از رقابت‌های جام جهانی فوتبال حضور یافت که برجسته‌ترین آنها جام جهانی 1986 در مکزیک بود.

مارادونا اسطوره فوتبال

در آن رقابت، مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین مسئولیت هدایت تیم را بر عهده داشت و آن را به پیروزی در فینال مقابل آلمان غربی رساند. همچنین، او به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت معرفی شد و جایزه توپ طلا را از آن خود کرد.

لقب دیگو مارادونا

هواداران دیگو مارادونا، برای ابراز علاقه و ستایش بی‌پایان خود نسبت به او، لقب‌های گوناگونی برایش انتخاب کرده بودند. یکی از معروف‌ترین این لقب‌ها، «دیوس» بود؛ واژه‌ای اسپانیایی به معنای «خدا». این نام به‌دلیل توانایی‌های خارق‌العاده مارادونا و تأثیر عمیقی که بر دنیای فوتبال داشت، به او نسبت داده می‌شد.

wallpaper marsdona for phone

wallpaper maradona for laptop

maradona wallpaper 4k

آمار دیگو مارادونا

دیگو مارادونا آمار بازی و گل‌ها بر مبنای باشگاه، فصل و مسابقات صورت گرفته تا تاریخ 1995.

سال‌ها	باشگاه‌ها	تعداد بازی ها	تعداد گل ها
۱۹۷۶–۱۹۸۱	آرژانتینوس جونیورز	۱۶۷	(۱۱۶)
۱۹۸۱–۱۹۸۲	بوکا جونیورز	۴۰	(۲۸)
۱۹۸۲–۱۹۸۴	بارسلونا	۳۶	(۲۲)
۱۹۸۴–۱۹۹۱	ناپولی	۱۸۸	(۸۱)
۱۹۹۲–۱۹۹۳	سویا	۲۶	(۱۵)
۱۹۹۳–۱۹۹۴	نیولز اولد بویز	۵	(۴)
۱۹۹۵–۱۹۹۷	بوکا جونیورز	۳۰	(۷)
مجموع		۴۹۱	(۲۷۳)

افتخارات و جام های دیگو مارادونا

افتخارات باشگاهی دیگو مارادونا

قهرمان جام جهانی فوتبال زیر 20 سال در سال 1979
قهرمان لیگ برتر باشگاه‌های آرژانتین در سال 1981
قهرمانی در سری آ (۲ بار): ۸۷-۱۹۸۶، ۹۰-۱۹۸۹
قهرمانی در جام حذفی ایتالیا: ۸۶-۱۹۸۷

افتخارات تیمی دیگو مارادونا

قهرمان لیگ اروپا: ۱۹۸۹
قهرمان سوپر جام ایتالیا: ۱۹۹۰
نایب قهرمان سری آ (۲ بار): ۸۸-۱۹۸۷، ۸۹-۱۹۸۸
نایب قهرمان جام حذفی ایتالیا: ۸۹-۱۹۸۸

افتخارات فردی دیگو مارادونا

بوکا جونیورز: قهرمانی در لیگ آرژانتین
بارسلونا: جام حذفی اسپانیا، سوپر جام اسپانیا
افتخارات ملی دیگو مارادونا
تیم ملی آرژانتین
قهرمان جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: ۱۹۷۹
قهرمان جام جهانی: ۱۹۸۶
نایب قهرمان جام جهانی: ۱۹۹۰
قهرمان جام فینالیسما: ۱۹۹۳
شناخته‌شده به عنوان یکی از 10 بازیکن تأثیرگذار تاریخ جام‌های جهانی به انتخاب مجله‌ی تایمز
دو بار برنده‌ی عنوان بازیکن سال فیفا
برنده‌ی توپ طلا

تمرین های دیگو مارادونا

در یک مستند که در سال ۲۰۱۹ با عنوان «دیگو مارادونا» درباره زندگی این اسطوره فوتبال منتشر شد، مارادونا اعتراف کرد که برنامه هفتگی‌اش چنین بوده: «یک‌شنبه‌ها بازی می‌کردم، تا چهارشنبه به خوش‌گذرانی می‌پرداختم و پنج‌شنبه‌ها به باشگاه می‌رفتم.»

دیگو مارادونا تمرینات

آصف کاپادیا، کارگردان این مستند، در سال ۲۰۲۰ درباره برنامه تمرینی غیرمعمول دیه‌گو مارادونا چنین اظهار نظر کرد: «مارادونا متابولیسم منحصر‌به‌فردی داشت. شاید ظاهرش با انتظارات عمومی از یک ورزشکار حرفه‌ای همخوانی نداشت و حتی عجیب به نظر می‌رسید، اما تمرینات سخت و فشرده‌ای را پشت سر می‌گذاشت.

او تا روز مسابقه بی‌وقفه تمرین می‌کرد و عرق می‌ریخت. هرچند از نظر فیزیکی شبیه فوتبالیست‌های معمول نبود، اما در نهایت موفق می‌شد تعادل موردنیاز را به دست آورد.»

دیگو مارادونا تمرینات بدنسازی

آصف کاپادیا همچنین بر این نکته تأکید داشت که دیگو مارادونا به دلیل همراهی با مربی اختصاصی تناسب اندامش، فرناندو سینیورینی، نسبت به دیگران برتری داشت. سینیورینی مربی‌ای آگاه، فرهیخته و باهوش بود که در حوزه‌های مختلف تمرینی مارادونا را همراهی می‌کرد و نقش مهمی در حفظ آمادگی جسمانی او ایفا می‌نمود.

خداحافظی دیگو مارادونا از فوتبال

درگذشت دیگو مارادونا و خداحافظی او از دنیای فوتبال، یکی از تلخ‌ترین خاطرات برای دوستداران این ورزش به شمار می‌آید. این ستاره افسانه‌ای فوتبال آرژانتین، پس از سال‌ها نمایش‌های درخشان و خلق صحنه‌هایی به‌یادماندنی، سرانجام به دلیل مشکلات جسمانی و حواشی مربوط به دوپینگ، از میادین فوتبال کنار رفت و دوران حرفه‌ای‌اش را به پایان رساند.

مرگ دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال، در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، در سن ۶۰ سالگی در بوینس آیرس، پایتخت آرژانتین درگذشت. مرگ او در پی یک سکته قلبی رخ داد که در حالی که در خواب بود، به وقوع پیوست. این اتفاق موجب شوک و اندوه در سراسر دنیا شد و میلیون‌ها نفر از طرفداران او را عزادار کرد.

ایست قلبی دیگو مارادونا

دو هفته پیش از مرگ، مارادونا به دلیل لخته خون در مغز و شرایط پزشکی بحرانی به بیمارستان منتقل شد. وی تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از درمان و بهبودی اولیه، از بیمارستان ترخیص شد. علی‌رغم بهبودی ظاهری، وضعیت جسمانی او همچنان حساس بود و به دلیل وضعیت قلبی او، پزشکان توصیه به مراقبت‌های ویژه کرده بودند.

مرگ مارادونا

پس از فوت مارادونا، مراسم تشییع جنازه‌ای بزرگ در بوینس آیرس برگزار شد که جمعیتی وسیع و پرشور در آن شرکت کردند. هواداران مارادونا از سراسر آرژانتین و جهان به منظور وداع با این اسطوره، در خیابان‌ها و در نزدیکی محل تشییع جنازه حضور یافتند. این مراسم به صورت رسمی در قبرستانی در بوینس آیرس برگزار شد و مارادونا در کنار والدینش در این مکان به خاک سپرده شد.

درگذشت دیگو مارادونا

پس از مرگ مارادونا، وصیت‌نامه‌ای از او منتشر شد که به‌طور رسمی ثبت شده بود. این وصیت‌نامه شامل درخواست‌های خاصی از جمله خواسته‌هایی در رابطه با جسد او بود. بخشی از این وصیت‌نامه که توسط خبرگزاری اینفوبائه منتشر شد، شامل جملاتی به این مضمون بود:
“من، دیگو مارادونا، می‌خواهم در وضعیت سلامت جسمانی و ذهنی اعلام کنم که پس از مرگم، جسدم مومیایی شود. من هیچ علاقه‌ای به داشتن مجسمه ندارم و هیچ‌گاه خواسته‌ام که مجسمه‌ای از من ساخته شود. بیشتر مجسمه‌هایی که از افراد ساخته‌اند، هیچ شباهتی به آنها ندارند.”
این بخش از وصیت‌نامه نشان‌دهنده تمایل مارادونا به حفظ یک یادگاری متفاوت از خود بود که در آن هیچ‌گونه نشانه‌ای از مجسمه‌ها و نمادهای مصنوعی وجود نداشته باشد.

قتل مارادونا

درگذشت مارادونا نه تنها در دنیای فوتبال بلکه در جامعه جهانی یک رویداد تاثیرگذار بود. او به عنوان یکی از بهترین و محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود و دستاوردهایش در سطح ملی و بین‌المللی همچنان در یاد مردم باقی خواهد ماند. از قهرمانی در جام جهانی ۱۹۸۶ گرفته تا تاثیراتش در تیم‌های باشگاهی مثل ناپولی، مارادونا همیشه در قلب طرفداران فوتبال جای خواهد داشت.

مرگ مارادونا یادآور اهمیت نمادهای فرهنگی و ورزشی در جهان است و تاثیرات او بر دنیای فوتبال برای همیشه باقی خواهد ماند.

مارادونا را کشتند

در ماه مه ۲۰۲۱، هفت پزشک متخصص در آرژانتین به اتهام ارتکاب قتل غیرعمد یا قتل از طریق قصور در انجام وظایف پزشکی تحت تعقیب قرار گرفتند. این پزشکان به دلیل سهل‌انگاری در مراقبت از مارادونا و ناتوانی در ارائه خدمات پزشکی مناسب که ممکن است منجر به مرگ او شده باشد، متهم شدند. در صورت اثبات جرم، این پزشکان می‌توانند به حبس از هشت تا ۲۵ سال محکوم شوند.

علت مرگ دیگو مارادونا

در تاریخ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۱، آگوستینا کوساچوف، روانپزشک مارادونا، توسط دادستانی سان ایسیدرو فراخوانده شد و در یک بازجویی رسمی قرار گرفت.

قتل دیگو مارادونا

کوساچوف در این بازجویی به بیش از ۱۰۰ سؤال در مورد درمان‌ها و مراقبت‌های پزشکی که برای مارادونا انجام داده بود، پاسخ داد. او تأکید کرد که داروهای تجویزی‌اش به هیچ‌وجه نمی‌توانستند وضعیت قلبی مارادونا را تشدید کنند.

وکیل مدافع کوساچوف، وادیم میشانچوک، در مصاحبه‌ای با رسانه‌ها اعلام کرد که داروهای روانپزشکی تجویز شده توسط کوساچوف تأثیری در وضعیت قلبی مارادونا نداشتند و از نظر او هیچ مسئولیتی متوجه کوساچوف در مرگ مارادونا نیست.

مارادونا بدون قلب دفن شد

موضوع دفن دیگو مارادونا بدون قلب یکی از جنجالی‌ترین و پرحاشیه‌ترین بخش‌های تحقیقات مربوط به مرگ او بود که توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

پس از مرگ مارادونا در تاریخ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، جسد او تحت بررسی‌های پزشکی قرار گرفت. در جریان این بررسی‌ها، مشخص شد که قلب مارادونا پس از مرگ او از بدنش جدا شده و در اختیار مقامات پزشکی قرار گرفته است. این موضوع باعث به‌وجود آمدن سوالات و ابهامات زیادی در مورد دلیل جداسازی قلب و چگونگی مدیریت این موضوع شد.

قصور پزشکی دیگو مارادونا

در تاریخ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱، یکی از وکلا به نمایندگی از شاکیان درخواست صدور چندین حکم بازداشت علیه پزشکانی همچون آگوستینا کوساچوف، لئوپولدو لوکه (پزشک شخصی مارادونا)، کارلوس دیاز (روانشناس مارادونا) و نانسی فورلینی (پزشک دیگر که به درمان مارادونا مشغول بود) را به دلیل قصور در مراقبت‌های پزشکی مطرح کرد.

این وکیل ادعا کرد که این افراد در مراقبت‌های پزشکی مارادونا قصور کرده‌اند و این سهل‌انگاری‌ها ممکن است منجر به مرگ او شده باشد.

در تاریخ ۱ ژوئیه ۲۰۲۱، دادستان‌های پرونده درخواست قاضی برای صدور حکم بازداشت علیه این پزشکان را رد کردند و اعلام کردند که این درخواست بیشتر به‌عنوان یک اقدام رسانه‌ای (ترفند رسانه‌ای) به منظور جلب توجه به پرونده تلقی می‌شود. با این حال، تحقیقات همچنان ادامه داشت و بازجویی‌ها از لئوپولدو لوکه، پزشک شخصی مارادونا، همچنان در جریان بود.

قصور پزشکی در مرگ دیگو مارادونا

در تاریخ ۱۸ آوریل ۲۰۲۳، دادگاه تجدیدنظر و ضمانت‌های سان ایسیدرو حکم صادره در ژوئن ۲۰۲۲ را تأیید کرد. بر اساس این حکم، هشت نفر از کارکنان پزشکی، از جمله پزشک لئوپولدو لوکه و روانپزشک آگوستینا کوساچوف، به اتهام قتل ساده با سوء نیت از پیش و به دلیل قصور در انجام وظایف پزشکی باید محاکمه شوند. این اتهام‌ها در صورتی که ثابت شوند، می‌تواند منجر به حبس از هشت تا ۲۵ سال برای متهمان شود.

در سپتامبر ۲۰۲۴، دادگاه جنایی سان ایسیدرو تاریخ محاکمه پزشکان مرتبط با پرونده مرگ مارادونا را برای ۱۱ مارس ۲۰۲۵ تعیین کرد. در این محاکمه، پزشکانی که به قصور پزشکی متهم شده‌اند، از جمله لئوپولدو لوکه و آگوستینا کوساچوف، باید در دادگاه حاضر شوند و از خود دفاع کنند.

جسد دیگو مارادونا کاخ ریاست جمهوری

پس از آنکه تابوت دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، برای وداع با مردم در کاخ ریاست جمهوری آرژانتین قرار گرفت، مراسم تدفین وی به طور کاملاً خصوصی برگزار شد.

در ابتدا، تابوت مارادونا به مدت چند ساعت در کاخ ریاست جمهوری (Casa Rosada) در بوئنوس‌آیرس قرار داشت تا مردم بتوانند با او وداع کنند و ادای احترام به یکی از بزرگ‌ترین نمادهای تاریخ فوتبال جهانی بپردازند. در این مدت، هزاران نفر از علاقه‌مندان به فوتبال و مردم عادی، به کاخ ریاست جمهوری مراجعه کرده و آخرین خداحافظی را با این اسطوره بزرگ انجام دادند.

جسد دیگو مارادونا در کاخ ریاست جمهوری

پس از آن، جسد مارادونا به آرامستان بِیا ویستا (Bella Vista)، واقع در حومه بوئنوس‌آیرس منتقل شد، جایی که مراسم تدفین وی به طور خصوصی در حضور خانواده و نزدیکانش برگزار گردید. در این مراسم، تنها افرادی از جمله فرزندان مارادونا، دالما و دیگو (فرزندان او) و دیگر نزدیکانش حضور داشتند تا این اسطوره فوتبال در کنار عزیزانش به خاک سپرده شود و به آرامش ابدی برسد.

جسد دیگو مارادونا

این مراسم به طور کامل تحت تدابیر امنیتی شدید برگزار شد و تمامی توجهات معطوف به وداع با مارادونا بود. با وجود اینکه مراسم عمومی و بزرگ‌تری به علت فشارهای مختلف لغو شد، این مراسم خصوصی آخرین تکریم برای فردی بود که برای مردم آرژانتین و دنیا نماد شجاعت، مهارت و عشق به فوتبال بود.

دالما مرگ دیگو مارادونا

دالما، دختر بزرگ دیگو مارادونا، پس از درگذشت پدرش، با انتشار متنی عاطفی و پر از احساس در صفحات اجتماعی خود، مراتب اندوه و دلتنگی خود را بیان کرد. متن او بدین شرح بود:

«همیشه از مرگ می‌ترسیدم، اما امروز دیگر از آن نمی‌ترسم. چون می‌دانم روزی خواهد رسید که دوباره تو را خواهم دید و در آغوش خواهم گرفت. دلم برایت خیلی تنگ شده است. من اینجا می‌مانم و به زندگی ادامه می‌دهم، اما بدون آن بخشی از قلبم که دیروز با خود بردی.

همانطور که همیشه از من می‌خواستی، می‌خواهم از گل‌های مورد علاقه‌ات مراقبت کنم، زیرا تو همیشه مسئولیت‌های غیرممکن را به من می‌سپردی. می‌خواهم به زندگی با محبت ادامه دهم و از تو دفاع کنم. برای تمامی لحظاتی که در کنار تو گذراندم، از تو بی‌پایان سپاسگزارم.

من شکسته و از درون نابود شده‌ام، اما ادامه خواهم داد. آنجا منتظرم باش. روزی دوباره یکدیگر را خواهیم دید و دوباره با هم خواهیم خواند… خوب، البته تو صدای زیبایی داشتی و من بیشتر جیغ می‌زدم! دوستت دارم پدر. و اگر نوه‌ات بخواهد با من تماس تصویری بگیرد، از درون قلبم می‌میرم. اما بدان که به او خواهم گفت تو دقیقاً چه کسی بودی و همیشه خواهی بود. عشق من به تو هیچ‌گاه پایان نمی‌یابد…»

این متن، به وضوح عمق احساسات دالما و ارتباط عاطفی عمیق او با پدرش را نشان می‌دهد و نمایانگر عشق بی‌پایان او به دیگو مارادونا است، حتی پس از مرگ او.

مرگ دیگو مارادونا بارسلونا

اکانت رسمی توییتر باشگاه بارسلونا با انتشار عکسی از دیگو آرماندو مارادونا، اسطوره فقید فوتبال آرژانتین، پیام کوتاهی منتشر کرد که در آن نوشته شده بود: «برای همه چیز دیگو، از تو سپاسگزاریم.»

این پیام باشگاه بارسلونا در پی درگذشت مارادونا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ (۵ آذر ۱۳۹۹) منتشر شد. مارادونا در دوران حضور خود در باشگاه بارسلونا (۱۹۸۲-۱۹۸۴) به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان شناخته می‌شد و عملکرد درخشانی داشت، هرچند مدت زمان حضور او در این باشگاه کوتاه بود. در این مدت، مارادونا در ۵۲ بازی برای بارسلونا به میدان رفت و توانست ۳۸ گل به ثمر رساند.

مرگ دیگو مارادونا مسی

لیونل مسی، که بسیاری او را یکی از نزدیک‌ترین دوستان دیگو مارادونا می‌دانند، پس از درگذشت این اسطوره بزرگ فوتبال، با انتشار پیامی در صفحه اینستاگرام خود، واکنشی عمیق و احساسی به این حادثه دردناک نشان داد.

در این پیام، مسی نوشت: “امروز روزی بسیار غم‌انگیز برای همه آرژانتینی‌ها و دنیای فوتبال است. دیگو، این دنیای فانی را ترک کرد، اما او همچنان در کنار ما خواهد بود، چرا که او به‌عنوان یک افسانه، جاودانه است. تسلیت صمیمانه‌ام را به تمامی اعضای خانواده و دوستانش ابراز می‌کنم. در سکوت و آرامش استراحت کن، دیگو.”

مسی که در طول دوران حرفه‌ای خود، در چندین مقطع با مارادونا ارتباط نزدیکی داشت و همواره از او به عنوان یک الگوی بزرگ در فوتبال یاد می‌کرد، در این پیام نشان داد که علاوه بر احترام و محبت به مارادونا، فقدان او برایش بسیار سخت و شخصی است.

این پیام تسلیت، نه تنها از سوی مسی، بلکه از سوی بسیاری از طرفداران فوتبال در سراسر جهان بازتاب گسترده‌ای یافت، چرا که دیگو مارادونا یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ فوتبال محسوب می‌شود.

رونالدو مرگ دیگو مارادونا

کریستیانو رونالدو، ستاره بی‌بدیل فوتبال پرتغال، با انتشار عکسی در صفحه رسمی اینستاگرام خود از دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتینی، از او وداعی احساسی و غم‌انگیز کرد. او در این پست نوشت: “امروز من از یک دوست وداع می‌کنم و جهان از یک نبوغ جاودانه بی‌نصیب می‌شود.

یکی از بهترین‌ها، یک جادوگر فوق‌العاده که با هنر و استعدادی بی‌همتا در دل میلیون‌ها نفر جایگاهی ویژه یافت. او به سرعت از میان ما رفت، اما میراثی عظیم و بی‌پایان از خود به جای گذاشت که هیچ‌گاه قادر نخواهیم بود آن را پر کنیم. خلأیی که پس از او به جا ماند، عمیق و غیرقابل جبران است. در آرامش باش، دیگو. خاطراتت همیشه در قلب ما زنده خواهد ماند و هرگز فراموش نخواهی شد.”

مرگ دیگو مارادونا ناپولی

باشگاه ناپولی که در دوران حضور دیگو مارادونا در آن، موفقیت‌های چشمگیری را تجربه کرد، با انتشار عکسی از دوران بازی این اسطوره بزرگ فوتبال جهان در صفحات رسمی خود نوشت:
“خداحافظ دیگو؛ تو همیشه در قلب‌های ما خواهی بود.”

مارادونا پاپ فرانسیس

پاپ فرانسیس در گفت‌وگویی با روزنامه ایتالیایی معتبر “گاتزتا دلو اسپورت” درباره دیه‌گو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتینی که به تازگی در سن ۶۰ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت، اظهار نظر کرد.

وی در این مصاحبه به یاد می‌آورد که اولین بار در سال ۲۰۱۴ در جریان بازی صلح، فرصتی برای دیدار با مارادونا پیدا کرده بود. پاپ فرانسیس در این گفت‌وگو با ابراز احساسات خاص خود افزود.

مرگ دیگو مارادونا پاپ فرانسیس

“با خوشحالی فراوان، خاطرات آن دیدار را به یاد می‌آورم. دیه‌گو به عنوان یک فرد متعهد و انسان‌دوست، نقش بسزایی در حمایت از اسکولاس آکیورنتس ایفا کرد.

این نهاد که به ریاست پاپ فرانسیس اداره می‌شود، در سرتاسر جهان به کمک و حمایت از نیازمندان و کودکان محروم می‌پردازد.

مارادونا همیشه با قلبی مهربان و نگاهی انسان‌دوستانه به این سازمان کمک می‌کرد و فعالیت‌هایش تاثیر زیادی در گسترش پیام صلح و همبستگی در جهان داشت.”

پاپ فرانسیس مرگ دیگو مارادونا

پاپ فرانسیس به عمق شخصیت مارادونا اشاره کرد و گفت که او نه تنها در عرصه فوتبال، بلکه در زندگی اجتماعی و انسان‌دوستانه نیز الگویی برجسته بود.

پاپ همچنین افزود: “دیه‌گو با عشق و تعهد به مردم، به ویژه به کودکان فقیر، همیشه به عنوان یک چهره‌ی نمادین در عرصه‌های مختلف، از جمله حمایت‌های اجتماعی و انسانی، شناخته می‌شد.”

این یادآوری از پاپ فرانسیس، نشان‌دهنده ارادت عمیق او به مارادونا و تلاش‌های این اسطوره فوتبال در حمایت از اهداف انسانی و اجتماعی است.

مرگ دیگو مارادونا علی کریمی

در میان بازیکنان فوتبال ایران، علی کریمی به عنوان یکی از برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فوتبالیست‌ها، لقب “مارادونای آسیا” را به خود اختصاص داده است. این لقب به دلیل شباهت‌های فنی و سبک بازی کریمی با اسطوره‌ی فوتبال جهان، دیگو آرماندو مارادونا، به وی داده شده است.

خبر درگذشت دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین فوتبالیست‌های تاریخ را در حساب رسمی اینستاگرام خود پستی منتشر کرد.

در این پست، او ضمن ابراز تاسف عمیق خود از فقدان مارادونا، به یاد و خاطره‌ی این اسطوره فوتبال جهان ادای احترام کرد و از تاثیرات شگرف مارادونا بر دنیای فوتبال و مردم سراسر جهان سخن گفت.

کریمی با بیان این‌که مارادونا نه تنها یک بازیکن فوق‌العاده، بلکه یک نماد و اسطوره برای نسل‌های مختلف فوتبال به شمار می‌رفت، یادآور شد که این روز برای همه‌ی علاقمندان به فوتبال و به ویژه هواداران مارادونا، روزی غم‌انگیز و پر از درد است.

عکس مجسمه دیگو مارادونا

دیگو مارادونا مجسمه

یادبود مارادونا

اتحادیه فوتبال آرژانتین در بیانیه‌ای که به‌منظور یادبود دیگو آرماندو مارادونا در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، عمیق‌ترین اندوه و تأثر خود را به مناسبت درگذشت این اسطوره بزرگ تاریخ فوتبال اعلام کرد. در این بیانیه آمده است: “دیگو، شما همواره در قلب‌های ما خواهید بود.

فقدان شما برای همه ما نه تنها یک ضایعه ورزشی، بلکه یک درد بزرگ انسانی است. شما نه تنها برای آرژانتین بلکه برای تمام دنیای فوتبال نمادی از عشق، شجاعت و مهارت بی‌نظیر بودید. همواره در یادها و قلب‌هایمان جای خواهید داشت، زیرا شما فراتر از یک بازیکن، یک اسطوره بی‌همتا بودید.

یادبود دیگو مارادونا

اتحادیه فوتبال آرژانتین در این پیام تأکید کرد که مارادونا تنها یک ورزشکار بزرگ نبود، بلکه به عنوان نماد ملی و شخصیتی فراتر از مرزهای فوتبال، در دل میلیون‌ها نفر در سراسر جهان جایی ویژه داشت.

این بیانیه یادآوری کرد که مارادونا با دستاوردهای بی‌شمار خود، به ویژه قهرمانی در جام جهانی 1986، افتخار بزرگی برای کشورش به ارمغان آورد و نقش اساسی در شکل‌دهی به تاریخ فوتبال جهانی ایفا کرد.

سکوت برای دیگو مارادونا

پس از درگذشت دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین و جهان، رئیس‌جمهور آرژانتین، آلبرتو فرناندز، تصمیم به اعلام سه روز عزای ملی گرفت. این تصمیم به‌منظور بزرگداشت و ارج نهادن به یاد و خاطره مارادونا، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ فوتبال، اتخاذ شد.

در پی این واقعه غم‌انگیز، سازمان‌های بین‌المللی فوتبال نیز با اقدامی نمادین به این حادثه واکنش نشان دادند. یوفا (اتحادیه فوتبال اروپا) و کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (CONMEBOL) اعلام کردند که پیش از آغاز هر بازی در لیگ قهرمانان اروپا، لیگ اروپا، کوپا لیبرتادورس و کوپا سودامریکانا، یک دقیقه سکوت به احترام دیگو مارادونا برگزار خواهد شد.

این اقدام به‌منظور ادای احترام به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال و یادآوری تأثیرات عمیق او در دنیای فوتبال انجام شد.

احترام یوفا به مرگ دیگو مارادونا

پس از درگذشت دیگو مارادونا، سایر کنفدراسیون‌های فوتبال در سراسر جهان به نشانه احترام به این اسطوره فوتبال، اقدام به برگزاری یک دقیقه سکوت در آغاز مسابقات خود کردند. این حرکت از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا شروع شد و به سرعت در سایر لیگ‌ها و رقابت‌ها به اجرا درآمد.

در لیگ فوتبال سری آ ایتالیا، علاوه بر برگزاری یک دقیقه سکوت پیش از شروع هر بازی، اقدام ویژه دیگری نیز انجام شد. در دقایق ابتدایی هر مسابقه، تصویری از دیگو مارادونا بر روی صفحه نمایش‌های استادیوم‌ها به نمایش درآمد تا یاد او زنده بماند و تماشاگران و بازیکنان بتوانند از این طریق به گرامیداشت یاد و خاطره‌اش بپردازند. این اقدام نمادی از ارادت و احترام به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال و اسطوره فوتبال آرژانتین بود.

استادیوم سن پائولو و مرگ دیگو مارادونا

در شهر ناپل، استادیوم سن پائولو که یکی از نمادهای فوتبال ایتالیا و به ویژه تیم ناپولی به شمار می‌رود، در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۲۰ به طور رسمی به استادیوم دیگو آرماندو مارادونا تغییر نام داد.

این تغییر نام در پی درگذشت اسطوره بزرگ فوتبال جهان، دیگو مارادونا، که بخش اعظمی از تاریخ باشگاه ناپولی به نام او گره خورده بود، انجام شد. شب تغییر نام این استادیوم، لحظه‌ای عاطفی و باشکوه بود که یاد و خاطره مارادونا را در دل هواداران و مردم شهر ناپل زنده نگه داشت.

در این شب خاص، استادیوم به یاد مارادونا با نورپردازی‌های ویژه‌ای روشن شد و درخشش آن در فضای تاریک شب به‌گونه‌ای بود که گویی هنوز حضور مارادونا در آنجا احساس می‌شد. هواداران پرشور ناپولی، که به‌خوبی از تاثیرات فوق‌العاده مارادونا بر تیم و شهرشان آگاه بودند، در بیرون استادیوم جمع شدند.

آنها با نصب نقاشی‌های دیواری بزرگ و آثار هنری متنوع، ادای احترام خود را به این اسطوره نشان دادند. این آثار هنری که برخی از آنها تصویرهایی از مارادونا در لحظات مختلف دوران بازی‌اش با ناپولی و همچنین تصاویری از مهم‌ترین لحظاتش در فوتبال جهانی بود، به یکی از نمادهای این شب تبدیل شد.

استادیوم دیگو آرماندو مارادونا

حضور هواداران در این مراسم، نشانگر عشق و ارادت بی‌پایان مردم ناپل به مارادونا بود. استادیوم سن پائولو که زمانی شاهد درخشش‌های دیگو مارادونا در زمین فوتبال بود، حالا با تغییر نام خود به استادیوم مارادونا، به نمادی از جاودانگی او تبدیل شده است.

این تغییر نام تنها یک عمل رسمی نبود، بلکه تجلیلی بود از تاثیر عمیق مارادونا در تاریخ باشگاه ناپولی و فوتبال جهان، که به طور خاص در قلب هواداران ناپولی باقی خواهد ماند.

موزه دیگو مارادونا

در میان چهره‌های برجسته دنیای فوتبال، کمتر کسی را می‌توان یافت که همچون دیگو مارادونا زندگی‌ای سرشار از فراز و نشیب، از دوران کودکی تا بزرگ‌سالی، پشت سر گذاشته باشد. او در محله‌های فقیرنشین بوینس آیرس رشد کرد و از همان سال‌های نخست با دشواری‌های زندگی در فقر دست‌وپنجه نرم کرد.

استعداد شگفت‌انگیزش در فوتبال خیلی زود توجه همگان را جلب کرد و او را به شهرت و ثروت رساند. با این حال، زندگی‌اش تنها به موفقیت‌های ورزشی محدود نشد.

مارادونا درگیر تجربه‌های تلخ و پیچیده‌ای از جمله مصرف مواد مخدر شد، هدایت تیم ملی آرژانتین را بر عهده گرفت و در مسیر پرحادثه‌اش، ماجراهای بسیاری را چه درون زمین فوتبال و چه بیرون از آن از سر گذراند. محله‌ای که دیگو در آن بزرگ شد، امروز به مکانی پررفت‌وآمد تبدیل شده که مردم برای دیدن و یادآوری خاطرات او در آن گرد می‌آیند.

دیگو مارادونا موزه

خانه‌ای که دیه‌گو مارادونا دوران نوجوانی‌اش را در آن سپری کرد و رؤیای تبدیل شدن به یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های جهان را در سر داشت، اینک به‌طور کامل بازسازی شده و به موزه‌ای تبدیل شده است.

در همین خانه، مارادونا روزها و شب‌ها را با خیالات فوتبالی خود سپری می‌کرد و آینده‌ای پر از افتخار را برای خود متصور می‌شد. این مکان اکنون نمادی از انگیزه و امید برای نسل جوان، به‌ویژه نوجوانان مستعد و کم‌برخوردار بوینس آیرس است که در پی یافتن مسیر موفقیت‌اند. بی‌تردید، پس از درگذشت مارادونا در ۶۰ سالگی، توجهات بیشتری به این خانه جلب شده و ارزش آن دوچندان گشته است.

ورودی موزه دیگو مارادونا

برای بازدید از خانه مارادونا، باید مبلغی به‌عنوان ورودی پرداخت شود. این خانه، نمادی از خاطرات دوران ابتدایی زندگی حرفه‌ای دیه‌گو مارادونا در دهه ۱۹۷۰ میلادی است؛ زمانی که او نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۷۸ به امضا رساند و مسیر فوتبالی‌اش را آغاز کرد.

اخلاق دیگو مارادونا

دیگو مارادونا بی‌تردید یکی از چهره‌های پرحاشیه و بحث‌برانگیز دنیای ورزش به شمار می‌آید. گرچه مهارت خیره‌کننده‌اش در میدان فوتبال تحسین بسیاری از بازیکنان، تحلیل‌گران و مربیان را برانگیخته بود، اما رفتار تند و خلق‌وخوی خاص او، چه در زمین مسابقه و چه در زندگی شخصی، بارها مورد انتقاد قرار گرفت.

با این حال، پائولو مالدینی، اسطوره فوتبال ایتالیا، در سال ۲۰۰۵، مارادونا را نه تنها بهترین بازیکنی که تا آن زمان با او روبه‌رو شده بود معرفی کرد، بلکه او را صادق‌ترین بازیکن نیز دانست. مالدینی گفت:
«او در زمین نمونه‌ای از حرفه‌ای‌گری بود. به همه احترام می‌گذاشت، چه ستاره‌های تیم، چه ساده‌ترین اعضا. با وجود آنکه بارها با خطاهای شدید مواجه می‌شد، هرگز اعتراض نمی‌کرد – برخلاف برخی مهاجمان امروزی.»

او همچنین اظهار داشت: «وقتی مارادونا در اوج آمادگی بود، تقریباً هیچ راهی برای متوقف کردنش وجود نداشت.»

در سال ۲۰۱۸ نیز جوزپه برگومی، مدافع پیشین تیم ملی ایتالیا، مارادونا را «بهترین بازیکن تمام دوران» نامید. زلاتان ابراهیموویچ، مهاجم سرشناس سوئدی، نیز بیان کرد که جنبه‌های حاشیه‌ای زندگی مارادونا در برابر نبوغ بی‌همتایش در زمین فوتبال کم‌رنگ می‌شود.

ثروت دیگو مارادونا

فهرستی بلندبالا از املاک و مستغلات، درآمدهای ناشی از استفاده از تصویر او، و حتی یک خودروی زرهی دوزیست ساخت بلاروس، تنها بخشی از دارایی‌های به‌ثبت‌رسیده دیگو مارادونا محسوب می‌شود.

این ستاره افسانه‌ای فوتبال آرژانتین که به‌تازگی در ۶۰ سالگی درگذشت، میراثی پیچیده و پرابهام از خود به جا گذاشته؛ میراثی که بازتابی است از زندگی شخصی پرنوسان، پرماجرا و گاه تنش‌زای او.

از زمان مرگ مارادونا، گمانه‌زنی‌های فراوانی درباره ارزش واقعی ثروت او و افرادی که ممکن است در تقسیم این دارایی‌ها سهم داشته باشند، مطرح شده است.

دارایی دیگو مارادونا

بر اساس برخی گزارش‌های منتشرشده در رسانه‌های آرژانتینی، ارزش دارایی‌ها و میراث دیگو مارادونا بین ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده است. این رقم توسط خولیو چیاپه‌تا، روزنامه‌نگار ورزشی برجسته و فردی نزدیک به مارادونا، در یکی از مقالاتش مطرح شده، هرچند که برای این ارزیابی منبع دقیقی ذکر نکرده است.

در مقابل، وب‌سایت “Celebrity Net Worth” که به تحلیل و گزارش ثروت افراد مشهور می‌پردازد، رقم کاملاً متفاوتی را ارائه داده و اعلام کرده است که ثروت خالص مارادونا در زمان فوتش حدود ۵۰۰ هزار دلار بوده است. این سایت ادعا می‌کند که این تخمین بر اساس “تحلیل‌های اقتصادی، بررسی‌های بازار و داده‌های داخلی” انجام شده است.

گاوصندوق های دیگو مارادونا

پس از فوت دیگو مارادونا، وکلای خانواده‌اش متوجه شدند که او در دبی دو گاوصندوق مخفی داشته است. نکته جالب این است که هیچ‌کسی از محتوای دقیق این گاوصندوق‌ها اطلاعی ندارد. تنها فردی که به رمز این گاوصندوق‌ها آگاه بود، خود مارادونا بود و تنها او از محتوای درون آنها باخبر بود.

دیگو مارادونا صندوق دبی

احتمال دارد در این گاوصندوق‌ها، ساعت، دلار یا دیگر اشیای قیمتی نگهداری شده باشد، یا حتی ممکن است کاملاً خالی باشند. آنچه مسلم است این است که مارادونا به مدت بیش از دو سال است که به این گاوصندوق‌ها — که در اختیار بانک‌های ویژه برای نگهداری اشیای ارزشمند قرار دارند — سر نزده است.

گاوصندوق دیگو مارادونا

در آرژانتین، دیه‌گو مارادونا در صندوق امانات شخصی خود مجموعه‌ای از ساعت‌های گران‌قیمت و انگشتر معروف ۳۰۰ هزار دلاری‌اش را نگهداری می‌کرد. این انگشتر که ارزشی فراوان داشت، به مناسبت دریافت عنوان مدیر افتخاری باشگاه دینامو برست به وی هدیه شده بود.

خانه های دیگو مارادونا

دیگو مارادونا خانه بلاروس در روزهای اخیر، شایعاتی در مورد مالکیت یک قصر سلطنتی در بلاروس توسط دیگو مارادونا در شبکه‌های اجتماعی به شدت پخش شده است.

عمارت دیگو مارادونا

با این وجود، طبق منابع معتبر، هیچ گونه سند قابل اعتمادی مبنی بر مالکیت مارادونا بر یک ملک مجلل در بلاروس وجود ندارد. این ادعا به نظر می‌رسد بیشتر یک شایعه یا خبر جعلی باشد که به سرعت در فضای آنلاین پخش شده است.

دیگو مارادونا خانه بوئنوس آیرس

با وجود تصوری که معمولاً از محل زندگی یک ستاره‌ی بین‌المللی در ذهن ایجاد می‌شود، منزل آخر دیگو مارادونا خانه‌ای ساده و بی‌تکلف بود. این خانه در یکی از محله‌های آرام و دور از هیاهوی شهر بوئنوس آیرس قرار داشت و مارادونا در این مکان، به دور از جنجال‌های زندگی شهری، آخرین روزهای زندگی خود را گذراند.

ماشین های دیگو مارادونا

مارادونا در طول دوران زندگی‌اش مجموعه‌ای بی‌نظیر و جذاب از خودروها جمع‌آوری کرده بود. او به طور ویژه به وسایل نقلیه‌ای علاقه داشت که در آنها ترکیبی از قدرت، سرعت و طراحی منحصر به فرد وجود داشت. کلکسیون خودروهای او شامل انواع اسپرت، لوکس و حتی مدل‌های خاص و غیرمعمول بود. در میان معروف‌ترین خودروهایی که در اختیار داشت، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

پورشه ۹۲۴
فیات ۱۲۸
فراری تستاروسا
بی‌ام‌و i8
بی‌ام‌و M4
شورلت کامارو RS
کامیون اسکانیا 113H

در میان این وسایل نقلیه، یکی از جالب‌توجه‌ترین و غیرمنتظره‌ترین موارد، کامیون اسکانیا 113H بود. این کامیون با رنگ آبی خاص خود توانست توجه زیادی از رسانه‌ها را جلب کند. انتخاب این وسیله نقلیه توسط مارادونا، نشان‌دهنده علاقه او به خودروهای بزرگ، قدرتمند و خاص بود—ویژگی‌هایی که با شخصیت منحصر به فرد و روحیه ماجراجویانه او سازگاری داشت.

ماشین دیگو مارادونا

دیگو مارادونا کامیون اسکانیا ۱۱۳H مارادونا این کامیون را در دوران حضورش در آرژانتین خریداری کرده بود و گاهی پشت فرمان آن مشاهده می‌شد؛ رخدادی که هم برای طرفدارانش جالب و هم شگفت‌انگیز بود. این انتخاب خاص، منعطف بودن و غیرقابل پیش‌بینی بودن شخصیت مارادونا را به خوبی به نمایش می‌گذاشت؛ او همیشه خارج از محدودیت‌ها و الگوهای معمول فکر می‌کرد و حتی در انتخاب وسایل نقلیه نیز مسیر خود را دنبال می‌کرد.

کامیون اسکانیا ۱۱۳H با بدنه بزرگ و موتور قوی‌اش شاید ابعادی از شخصیت مارادونا را نمایان می‌کرد که کمتر به چشم می‌آمد: مردی که بی‌پیرایه و مردمی بود، دور از هرگونه تجملات، حتی اگر تنها در لحظاتی کوتاه.

دیگو مارادونا فراری تستاروساپ

مارادونا در زمان حضورش در تیم ناپولی و در اوج شهرت خود در ایتالیا، این فراری را خرید. دوران بازی او با ناپولی نه تنها از نظر فوتبالی بلکه از لحاظ جذابیت‌های زندگی خارج از زمین نیز پر بود.

جالب اینکه برخلاف بسیاری از طرفداران برند فراری، مارادونا تصمیم گرفت تستاروسای خود را به رنگ مشکی سفارش دهد. در آن زمان، این خودرو بیشتر با رنگ قرمز کلاسیک تولید می‌شد. این انتخاب خاص نه‌تنها پذیرفته شد، بلکه به یکی از نمادهای شخصیت بی‌نظیر و شجاع او تبدیل گشت.

دیگو مارادونا شورلت کامارو RS

مارادونا در زمان اقامت خود در آرژانتین، مالک این شورلت کامارو بود و گاهی اوقات با آن در خیابان‌های بوینس‌آیرس مشاهده می‌شد. شورلت کامارو RS با طراحی خاص و منحصر به فرد خود که متعلق به دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی است، تنها یک خودرو نبود، بلکه نمادی از یک سبک زندگی به شمار می‌آمد.

دیگو مارادونا پورشه ۹۲۴

در میان خودروهای مختلفی که دیگو مارادونا در طول زندگی‌اش از آن‌ها استفاده کرده بود، پورشه ۹۲۴ به‌طور ویژه‌ای برجسته است. این خودروی اسپرت آلمانی، نخستین اتومبیل لوکس اروپایی بود که مارادونا در دوران حضورش در فوتبال اروپا از آن بهره می‌برد.

گزارش‌ها حاکی از آن است که او این پورشه را در زمانی که در اوایل دهه ۱۹۸۰ در باشگاه بارسلونا بازی می‌کرد، خریداری کرده بود.

دیگو مارادونا فیات ۱۲۸

در میان خودروهای مختلفی که دیگو مارادونا در طول زندگی‌اش از آن‌ها استفاده کرده بود، پورشه ۹۲۴ به‌طور ویژه‌ای برجسته است.

این خودروی اسپرت آلمانی، نخستین اتومبیل لوکس اروپایی بود که مارادونا در دوران حضورش در فوتبال اروپا از آن بهره می‌برد. گزارش‌ها حاکی از آن است که او این پورشه را در زمانی که در اوایل دهه ۱۹۸۰ در باشگاه بارسلونا بازی می‌کرد، خریداری کرده بود.

دیگو مارادونا بی‌ام‌و i8

دیگو مارادونا در زمان حضورش در دبی، با خودروی لوکس و جذاب بی‌ام‌و i8 دیده شد؛ خودرویی هیبریدی با طراحی نوآورانه که ترکیب قدرت، تکنولوژی پیشرفته و زیبایی را به نمایش می‌گذارد.

دیگو مارادونا بی‌ام‌و M4

دیگو مارادونا در حال رانندگی با یک خودروی لوکس BMW مدل M4 F82 مشاهده می‌شود؛ خودرویی مدرن و جذاب که ارزش آن به حدود ۲۰۰ هزار یورو می‌رسد و توانایی این را دارد که تنها در ۴ ثانیه از صفر به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد.

دیگو مارادونا تبلیغات

دیگو مارادونا پوما در سال ۱۹۸۲، دیگو مارادونا به یکی از نمادهای بزرگ دنیای ورزش تبدیل شد. او با برندهایی همچون پوما و کوکاکولا قراردادهای تبلیغاتی متعددی امضا کرد و از این طریق هر سال بیش از ۱.۵ میلیون دلار درآمد کسب می‌کرد که این مبلغ حتی بیشتر از دستمزد سالانه‌اش از باشگاه بود.

دیگو مارادونا کوکاکولا

در همان سال، مارادونا در یک تبلیغ مرتبط با جام جهانی برای برند کوکاکولا و همچنین در یک تبلیغ تلویزیونی ژاپنی برای برند پوما ظاهر شد. در سال ۱۹۸۴، زمانی که به تیم ناپولی پیوست، درآمد سالانه‌اش به ۷ میلیون دلار افزایش یافت. بخشی از این مبلغ از حمایت مالی ۵ میلیون دلاری شرکت هیتاچی حاصل شده بود.

دیگو مارادونا لویی ویتون

در سال ۲۰۱۰، دیگو مارادونا در یک تبلیغ برای خانه مد فرانسوی لویی ویتون حضور یافت و در این آگهی، در حالی که در یک بازی فوتبال روی میز مشغول بود، با دیگر برندگان جام جهانی همچون پله و زین‌الدین زیدان به بازی پرداخت.

دیگو مارادونا تبلیغ نوشابه برزیلی

در سال 2006، یک تبلیغ تلویزیونی برای نوشابه برزیلی “Guaraná Antarctica” ساخته شد که در آن دیگو مارادونا به عنوان یکی از اعضای تیم ملی فوتبال برزیل ظاهر می‌شود. در این تبلیغ، مارادونا با پیراهن زرد تیم ملی برزیل در کنار بازیکنانی همچون رونالدو و کاکا در حال خواندن سرود ملی برزیل بود.

با این حال، در ادامه تبلیغ مشخص می‌شود که همه این تصاویر تنها یک کابوس بوده‌اند که مارادونا به دلیل مصرف زیاد نوشیدنی مذکور تجربه کرده است. پس از پخش این تبلیغ در آرژانتین، موجی از جنجال و واکنش‌های شدید از سوی رسانه‌ها و مخاطبان این کشور به دنبال داشت.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

ملیت کریم عبدالجباردراگان اسکوچیچ لیگ قهرمانانشماره پیراهن رافینیا